هوش مصنوعی: آه، چه خوشحال است این خزانه‌دار زلف‌های معطر تو! شب‌ها با طره‌ات مانند سپند و خال روی صورتت چون آتش می‌درخشد و چشمانت درخشان‌تر از ستاره‌هاست.

هوش مصنوعی: در این زمان، از می‌نوشی‌ها صدایی شنیده نمی‌شود، زیرا چشم‌های شیشه‌ای به تنگی و تنگ‌نظری گراییده‌اند و این باعث کاهش شادی و سرور شده است.

هوش مصنوعی: شال و لباس روحانی و زرتشتیان از هم جدا شده‌اند و به خاطر غفلت، کنترل و درک مذهب‌ها از دست انسان‌ها خارج شده است.

هوش مصنوعی: در چشمان زاهد تنها و بی‌جمعیت، دوزخی وجود دارد. معلمی در آنجا وجود دارد که به بچه‌ها درس می‌دهد، در حالی که آن‌ها در گوشه‌های مکتب‌ها زندانی شده‌اند.

هوش مصنوعی: اجناس بی‌فایده فقط توجه کسی را جلب می‌کنند که بینایی ندارد، و داستان‌های غیرواقعی مانند شمعی در شب‌ها، زودگذر و ناپایدار می‌شوند.

هوش مصنوعی: این اتفاق غیرممکن است که بخواهی کسانی که حسود هستند از عمق دل خود مهربان شوند، زیرا ذات بدجنس آنها مانند طبع عقرب‌هاست و نمی‌توان با ترفند و فریب آن را تغییر داد.

هوش مصنوعی: ای نوازنده، ساز بزن تا مستان به شور و هیجان بیفتند، زیرا این افراد دل‌شکسته نیازمند نوای خوش و دمیدن حیات‌بخش‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به وصف شرایطی می‌پردازد که شب‌گردان و عابران در کوی معشوق از مشکلات و فتنه‌های دنیا دوری می‌کنند و مراقب هستند. همچنین اشاره می‌کند که افرادی که در پی حفظ امنیت و نظم هستند، با دقت و توجه به اوضاع ناظرند و به رصد وضعیت آسمان و ستاره‌ها مشغولند.

هوش مصنوعی: در بخشش و خوبی به دیگران، افرادی که با بخشندگی آشنا هستند، خود را از کارهای بیهوده دور نگه داشته‌اند و کسانی که فقط به فکر منفعت شخصی هستند، بی‌هدف و بی‌عمل می‌گردند.

هوش مصنوعی: مرا مانند گل، شادی و سرزندگی از وجودم سر برداشت، وقتی که از موضوعات و خواسته‌هایم دست کشیدم و آنها را رها کردم.

هوش مصنوعی: ای سید، هرگز از یاد خدا غافل نشو حتی برای یک لحظه، زیرا مربی و معلم حقیقی در دو جهان به یاد خداوند در حال ذکر و دعاست.