هوش مصنوعی: ای باغ تو مرکز توجه همه انسان‌ها و روح‌هاست، و فرشتگان آسمان از تو مراقبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که میهمان تو باشد، آماده شده است تا نعمت‌های بهشت را از تو دریافت کند.

هوش مصنوعی: معمار قدرت، بنایی عالی و بلند ساخته است که پایه‌اش از هفتمین آسمان پایین‌تر است.

هوش مصنوعی: خورشید به خاطر تو به پرده‌ای تبدیل شده و مه دور آن را گرفته است، مانند کاغذ زردی که به دست نا اهلان افتاده است.

هوش مصنوعی: زندگی بدون حضور و جواب تو چه ارزشی دارد؟ بودن در کنار تو، حتی به اندازه یک عمر، ارزشمند و ابدی است.

هوش مصنوعی: در شب باشکوهی که به زمین بازگشتی، مردم کاروان عظمت و بلندی مقام تو را دیدند.

هوش مصنوعی: دوستان و یاران تو همچون نوری هستند که به صورت مجسم درآمده‌اند. آن‌ها در کنار هم جمع شده‌اند و مانند غنچه‌ها با یک صدای واحد سخن می‌گویند.

هوش مصنوعی: در مقام خلافت، چهار یار تو نور و روشنی هستند و همراهی آن‌ها مانند فرزندان شاهان است.

هوش مصنوعی: فرزندان تو همیشه محترم و گرامی هستند. ای کاش چشم زخم به این سرزمین پاک نرسد.

هوش مصنوعی: مردان قدرت و دولت تو همه سخاوتمند هستند و پیروزی و موفقیت همیشه به دنبال آنهاست.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر بندگی‌ات خارج از حد و مرز خود را به زحمت انداخته و چرخش آن مانند گردن یک غلام است کهکهشان را به گردن گرفته است.

هوش مصنوعی: از مکه، نسیم صبحگاهی که وزید، بوی گل به مشام مهاجران رسید و آنها را شوکه و مضطرب کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو وارد مدینه شده‌ای، سرهای آن گروه به آسمان رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر بر درخت خشک تکیه کنی، ناگهان سرسبز می‌شود و میوه‌ای به مردم می‌دهد.

هوش مصنوعی: امروز هر زبانی که از یاد تو بی‌خبر باشد، مثل کاسه‌ای شکسته است و باید بر آن خاک ریخت.

هوش مصنوعی: فردای قیامت، شایستگی ما به همین اندازه کافی است: ما پیروان تو هستیم و تو نگران حال ما.

هوش مصنوعی: افرادی که تمام زندگی‌شان را صرف پیروی از راه تو کرده‌اند، در روز حساب از سختی‌ها و مشکلات در امان خواهند بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که به جمال تو نگاه کند، مثل نخل است که از وجودش در امان است و بهار او از خطرات خزان در امان خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اینجا شاعر به ستایش زیبایی و دقت نظر یک شخصیت مهم اشاره می‌کند. او می‌گوید که وقتی آن شخصیت فقط با یک نگاه به او می‌نگرد، احساس می‌کند که قامت او خمیده‌تر از یک کمان است. این توصیف نشان‌دهنده‌ی تاثیر عمیق و جذابیتی است که آن نگاه بر روی شاعر دارد.

هوش مصنوعی: دیشب از زبان بیهوده‌گو، من به اشتباه چیزی گفتم که ناید بگویم و باید از آن نشانه‌ای از ناسپاسی باشد.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از خانه‌ام که پر از سختی و درد است نشسته‌ام، بدون هیچ‌گونه دارایی، پیر و خسته و ناتوان به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: از لطف تو، سایه‌ات بر سر من افتاده است. ای کسی که بر سرت ابر سایه‌بان دارد، این را بپذیر.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از خدا بخواهد تا مرا ببخشد و زندگی جاودانی مانند خضر به من عطا کند و نعمت جوانی را به من بدهد.

هوش مصنوعی: من به سمت مکه می‌روم تا به تو ادب گزارم و بر خاک آستانت با چهره‌ای نیازمند بنگرم.

هوش مصنوعی: صورت‌ها همچون پرده‌هایی هستند و من نیز به همان اندازه در آستان تو قرار دارم که در جای درست و راستین باید باشم.

هوش مصنوعی: چشم به خاک پای ساکنان حرم تو دوستی و سلامی از زائران می‌فرستد.

هوش مصنوعی: موهای سپید من که نماد پیری و سالخوردگی‌ام است، روزی به گردآوری خاک در آستان تو مشغول خواهد شد و خداوند از میان کسانی که در کنار تو هستند، از من نیز یاد خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من از سفره تو آرزومند سفرم و تو پناه و پشتیبان مسافران هستی.

هوش مصنوعی: غنچه به شکل خود پیچیده و سرش را به درون جیبش فرو برده، همان‌طور که شکوفه‌ای که هنوز جوان و تر است روی شاخه ارغوان خود را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: به حال سیدا نگاه کن، به خاطر لطف و رحمت او، باغ امیدش به خزان بدل شده است.