هوش مصنوعی: باید بگویم که باقی ماجراهای شاه و کودکان در حاشیه مسیر چگونه بود.

هوش مصنوعی: چونکه دوستان در مسجد به دور از شادمانی نشسته‌اند و چشم به راه بهترین پیامبر هستند.

هوش مصنوعی: مخلصی که در حال آرزوی ملاقات با یاران پیامبر است، در مسجد نشسته و از انتظار خسته و بی‌تاب است.

هوش مصنوعی: وقتی آن پادشاه جهانی که خود را خرید، دامنش از دست کودکان آزاد شد.

هوش مصنوعی: دریا از دست قطره‌ها رهایی یافت و عشق و محبت خود را از ذرات کوچک به دست آورد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که در هنگام گریه کردن، نتوانسته ارزش واقعی خود را درک کند و با شناختن خود، به روشن شدن بهای وجودش پرداخته است.

هوش مصنوعی: قیمت و ارزش من به‌وضوح مشخص شده و نیازی به اغراق نیست؛ این‌که من چه قدر ارزشمند هستم، خود به‌خودی خود روشن است.

هوش مصنوعی: کاروان در ازای یوسف، مبلغ قابل توجهی پرداخت کرد که نشان دهنده ارزش بالای او بود.

هوش مصنوعی: رحمت الهی بر روح او نازل گردد، همچون ابر بهشتی که بر خاک او آب می‌اندازد.

هوش مصنوعی: من قیمت بالایی دارم و به اندازه سه یا چهار بنده، ارزشمند هستم. این نیز نشانه‌ای از اعتبار من است.

هوش مصنوعی: این چه صبری است، ای موجودات عالم، که من از بلندی‌ها تا پایین‌ترین نقاط، در برابر تو خجالت‌زده‌ام؟

هوش مصنوعی: این چه نوع آفرینشی است که ای فرشتگان، موهای زیبای حورالعین، گیسوانت را به طور مرتب می‌کند؟

هوش مصنوعی: تو با پذیرش محبت و نعمت‌های تو، زندگی و وجودت را به عنوان تشکر تقدیم کرده‌ای و زیر بار سختی‌ها و مسئولیت‌های بچه‌ها رفته‌ای.

هوش مصنوعی: قیمت یک تار مویت به اندازهٔ تمام دنیا ارزش دارد، اما خودت را ارزان بشمار چون در این دنیا ارزش راهیابی به حقیقت را داری.

هوش مصنوعی: خاک زیر پای تو از ارزش بیشتری برخوردار است تا خورشید و ماهی که در کنار تو هستند و بقیه‌ی بندگان در دربار تو قرار دارند.

هوش مصنوعی: آسمان همچون چادر کوتاهی است که تو برپا کرده‌ای و عرش و کرسی به پای تو وابسته‌اند، گویی که آنان نیز از کاهی ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: شما با مهربانی خود، خریداری انجام دادید و من را در این کار یاری کردید، هم برای عرب‌ها و هم برای عجم‌ها.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که صدایی به وسعت تمام دنیا داشته باشم و زبانم مانند عسل شیرین و خوش‌گفتار باشد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم زیبایی و بزرگی او را توصیف کنم، تلاش می‌کنم که به بهترین شکل از آن بگویم و دنیا را پر از عطر و خوشبویی کنم.

هوش مصنوعی: اما زمانی که گفت و شنید، دنیا پر است از این نکته؛ هر جا گوش شنوایی باشد، پر از دانش و آگاهی است.

هوش مصنوعی: اگر نخواهی درباره نور آفتاب توضیح بدهم، باید بدانی که وجود او از بهترین و خالص‌ترین عطرها نیز معطرتر است.

هوش مصنوعی: نور آفتاب از چهره او می‌تابد و عطر خوشبویی که در فضا منتشر شده، ناشی از وجود اوست.

هوش مصنوعی: نور خورشید از چهره او تابیده می‌شود و از این روشنی گل‌ها به صد رنگ و صدا می‌رسند.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر بزرگی و مقام او به اوج رسید و کوه به خاطر وقار و اعتمادش استوار شد.

هوش مصنوعی: چشمان او به اندازه‌ای خوش‌نواز است که یادآور طعم شیرین لب‌هایش است و خاک به خاطر قدرت و عظمت او آرامش می‌یابد.

هوش مصنوعی: از دست او باران شروع به باریدن کرد و از نفس او دریا پر از مروارید شد.

هوش مصنوعی: سرو برای خدمت او به بلندای قد و قامت خود ایستاده و لاله‌های زیبا از داغش در کوهستان به گل نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: این دنیا به دلیل وجود او، عطر و بویی دلنشین دارد و هیچ نشانی از کلام او شنیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر که درباره آن سلطان دین سخن خوبی بگوید، در واقع خود را می ستاید و در این کار هیچ شکی نیست.

هوش مصنوعی: ای دوستان، دلم آگاه است که من روی او را دیده‌ام و حالا همه چیز را می‌فهمم.

هوش مصنوعی: من نیز از زرق و برق‌داران هستم و او را می‌شناسم؛ از رازهای او باخبرم.

هوش مصنوعی: وقتی تو از ویژگی‌های خورشید بگویی، به آن چیزی افزوده نمی‌شود؛ کمال و زیبایی خورشید خود به خود کامل است و نیازی به تعریف و تمجید ندارد.

هوش مصنوعی: از بینایی تو می‌توان به وضوح تفاوت نور و تاریکی را فهمید.

هوش مصنوعی: من به چشمان خود افتخار می‌کنم، زیرا یقین دارم که چشمانم پر است از نور و آگاهی.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی را تحسین کرده، در واقع تجلی و تفسیر زیبایی خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ای دوستان، من به وضوح احساسات و درک خود را دارم و نه نابینا هستم و نه ناشنوا.

هوش مصنوعی: دل من آگاهی دارد و جانم روشن و آگاه است. سخنان من نشانه‌هایی هستند که به صدق خود گواهی می‌دهند.

هوش مصنوعی: درست مانند آن فرد دیگر که بدون فکر و بررسی، به سادگی پذیرفت و یا رد کرد و در حالتی غیرمنطقی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: اگر کسی تو را سرزنش کند یا از تو ستایش کند، این نشان‌دهنده تطابق او با حقیقت نیست.

هوش مصنوعی: انسانی که به دانایی و آگاهی توجه نمی‌کند، در واقع خود را باطل و بی‌مسیر می‌سازد و از نظر آن دانشمند، به اعتبار و منزلت خودش لطمه می‌زند.

هوش مصنوعی: کلام او نشان‌دهنده‌ی نقص‌های اوست، چرا که از صحبت‌هایش می‌توان به عمق وجودش پی برد.

هوش مصنوعی: بوی سوختن پنبه به بینی‌ات می‌رسد و می‌دانی که در لباس‌ات کاغذی افتاده است.

هوش مصنوعی: در یک محفل آموزشی، عالمی حضور داشت که در مباحث علمی دارای تخصص و مهارت بود و هیچ کسی به اندازه او در این زمینه برجسته نبود.