هوش مصنوعی: لقمان، مرد نیکبختی بود که در هر مسیر و موقعیتی، یک دوست وفادار و همراه داشت.

هوش مصنوعی: یکی در خدمت دیگری است و چون سپری در برابر او قرار دارد. این شخص به مراتب نسبت به او مهربان‌تر از پدرش است.

هوش مصنوعی: یک خدمتکار برای خواجه، به عنوان هدیه یک میوه خوشمزه و گوارا آورد تا بر سر سفره‌اش بگذارد.

هوش مصنوعی: لقمان چند میوه از شیرینی‌های زندگی را خود به دست آورد.

هوش مصنوعی: اگرچه هدیه‌ای که تو می‌دهی می‌تواند زندگی‌بخش باشد، اما اگر این محبت از دل خودت نشأت بگیرد، ارزشش بیشتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: تیغ تو بر سر من از تاج و افسر بهتر است.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی که به خاطر تو به جانم می‌زنم، ارزشش از درمانی که برای آن می‌کنی بیشتر است. حتی زهر به مراتب از داروی شفابخش هم برایم عزیزتر است، چرا که همه این‌ها با عشق تو ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: لقمان با شادی و سرخوشی میوه‌ها را می‌خورد و هر بار که میوه‌ای می‌خورد، احساس راحتی و شادابی بیشتری پیدا می‌کرد.

هوش مصنوعی: از شوق و سرور چهره او، خواجه در میوه‌ها بیشتر تمایل پیدا کرد.

هوش مصنوعی: میل و اشتیاق به زیبایی و لذت، مانند ظرفی است که در آن رغبت‌ها و خواسته‌ها جمع شده‌اند، و این خواسته‌ها در دل پنهان هستند، اما در عمل و ظاهر خود را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: زمانی که یکی از آن میوه‌ها را برداشت و در دهان گذاشت، طعم تلخ و بد مزه‌اش باعث ناخوشایندی خواجه شد.

هوش مصنوعی: دیگری طعم تلخ حنظل را تجربه کرده است که برایش بسیار ناگوار است، در حالی که طعم شیرین نیشکر برای او دلچسب و مورد پسند است.

هوش مصنوعی: در میان میوه های خوشمزه، آن شخص ثروتمند نمی توانست چیزی جز خوشی و شادی ببیند که مانند میوه ای خوشمزه، یار او را خوشحال می کند.

هوش مصنوعی: لقمان به شمع وثاق می‌گوید: ای شمع، چطور توانستی این زهر را از طعم خود دور کنی و همچنان روشن بمانی؟

هوش مصنوعی: عجب است که تو به زهر خورده‌ای، اما اثری از آن بر ابروها و چهره‌ات دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که طعم خوشی را از صبر چشیدی، به راستی باید برای این قدرت و استقامت تحسین و تشکر کنی.

هوش مصنوعی: لقمان می‌گوید که سال‌های زیادی را سپری کرده‌ام و در این مدت به خاطر نیازهایم همیشه شکرگزاری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من تلخی و ناراحتی کند، جایز نیست که من در مقابل او ابرویم را در هم بکشم یا ناراحتی‌ام را نشان بدهم.

هوش مصنوعی: زندگی من به لطف و لذت شیرین شده و اگر به مدت کوتاهی هم تلخی را تجربه کنم، مشکل نیست.

هوش مصنوعی: به طور مداوم از دست تو چیزهای شیرین خورده‌ام، حالا یک تلخی هم از تو می‌پذیرم، ای دوست.

هوش مصنوعی: هرچند که تلخی و سختی‌هایی وجود دارد، اما شیرینی و لذتی که از تو به دست آورده‌ام، آنقدر زیاد است که حتی اگر زهر هم به من برسد، باز هم شیرین خواهد شد.

هوش مصنوعی: این دهان من به خاطر تو شیرینی می‌بخشد؛ اما کجاست آنجا که اثری از شیرینی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: قصه از این قرار است که آن مرد عارف، در جستجوی حقیقت و کشف معانی عمیق، در نیمه شب به دریا رفت و دستانش را به سوی آسمان بلند کرد.