هوش مصنوعی: وقتی صحبت به اینجا رسید که مرد و زن درباره یک موضوع بحث می‌کنند، مرد نتوانست پاسخی از زن بگیرد که نشان‌دهنده صداقت و صمیمیت او باشد.

هوش مصنوعی: گرسنگی او را به کار واداشت و گرسنگی زن نیز به او کمک کرد و یاری‌اش نمود.

هوش مصنوعی: اشک من هیچ چیزی را به جز غذا طلب نمی‌کند، نه ارزش چیزی را می‌فهمد و نه سرنوشت را تشخیص می‌دهد.

هوش مصنوعی: مرد زاهد تصمیمش را برای جستجوی حقیقت گرفت و در نیمه شب به سفر و تلاش برای یافتن آن پرداخت.

هوش مصنوعی: شب تاریک، پوششی برای هر عمل ایجاد کرد و همه چیز، چه زیبا و چه زشت، به مانند ستاره‌ها به نظر رسید.

هوش مصنوعی: شب، محلی ساکت و آرام برای اهل اسرار بود و وقت مناسبی برای دلبرانه‌های نازنینان.

هوش مصنوعی: هر چه دانایان بگویند درست است، چرا که طبیعت وحشی و تاریک آدمی در اعماق وجودش پنهان است.

هوش مصنوعی: من در دل شب به جست‌وجو پرداختم و در آنجا آب حیات را پیدا کردم.

هوش مصنوعی: روز هر چند که روشن و پرنور است، اما در مقایسه با نور شب، باز هم تاریکی دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که شب پرنور به وجود آمد، به ناچار نورها درخشیدند و ظلمت گفت: «اینگونه است.»

هوش مصنوعی: اگر بهمن و دی را نمی‌بینی، نگران نباش؛ زیرا در نهایت، آب را بسته و سنگ سخت را شکافته خواهند کرد.

هوش مصنوعی: دل‌های انسان‌ها مانند کانونی درون آن‌هاست و احساسات و دردهایشان همچون دودی به آسمان بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که آتش به میوه‌ای مانند نارنج می‌رسد، نور و روشنی آن از درون به بیرون می‌تابد و این نشان می‌دهد که در باطن آن چیزی ارزشمند و درخشان وجود دارد.

هوش مصنوعی: در نزد خردمندان، مفهوم شب و روز به روشنی قابل درک است.

هوش مصنوعی: ای برادر، با طلب و آرزو به دنبال نور و روشنی باش، مانند خورشیدی که در شب تاریک می‌درخشد و روشنایی می‌آورد.

هوش مصنوعی: با خروس آسمانی همصدا باش و مثل پرندگان مقدس پرواز کن.

هوش مصنوعی: از اینجا به بعد، خورشید را بیدار کن و موجوداتی را که در آسمان هستند، آزاد کن.

هوش مصنوعی: به دعوت‌های چهارگانه پاسخ مثبت بگو و در مسیر آسمان، راه خود را یکی یکی جستجو کن.

هوش مصنوعی: برای التیام زخم‌های دل غم‌انگیز خود، یا باید از صبح به امید روشنایی کمک بگیرم یا از چهره غمگین خود بگذرم.

هوش مصنوعی: مرد عارف از خانه بیرون رفت تا ببیند در کجا می‌تواند به روی خود باز کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، کدیور موفق شد چیزی بسازد که نشانه‌ای از خداوند بر درِ ورودی باشد.

هوش مصنوعی: به در خانه‌ای آشنا می‌کوبد، اما در خانه‌ای بیگانه به صدا درآمده است.

هوش مصنوعی: ای کاش که این همه عظمت و دنیای فاسد وجود نداشت! وای از این زنان حقه‌باز و چاپلوس!

هوش مصنوعی: سال‌ها محبت و توجه او را تحمل کرد و به خاطر مهربانی‌اش درها را به روی او گشود.

هوش مصنوعی: او با بزرگواری و مهربانی نان و غذایش را فرستاد و هرگز آن را فراموش نکرد، حتی به اندازه‌ی یک لحظه.

هوش مصنوعی: او با شیطنت و نازهای فریبنده‌اش، توجه و محبت را جلب کرد و از ناپسندهایش نیز بهره‌برداری کرد.

هوش مصنوعی: او هم در زمان بیماری، پزشکش بود و هم در روزهایی که کسی را نداشت، رفیقش بود.

هوش مصنوعی: تمام دردهای او را تنها خود او می‌تواند درمان کند، هم عقل و فهمش از اوست و هم آرامش و ترتیب زندگی‌اش.

هوش مصنوعی: مقام بلند و ارزشمندی که در دوستی و رازگویی دارد، او را با اندیشه و خیال خود هماهنگ و همدل می‌کند.

هوش مصنوعی: حسنی که به خاطر بی نیازی به وجود آمده، یک شب شروع به نواختن کرد و این بی نیازی را به زودی به هنر نوازندگی تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: زیبایی حقیقی در دوری از خودنمایی و تفاخر است.

هوش مصنوعی: آن بی‌وفا عهد و پیمانی را که با من داشت، شکست و به سوی دیگری رفت و این کارش از روی بی‌وفایی بود.

هوش مصنوعی: او به جای نعمت‌ها و حضور در کنار خیر و خوبی، به سمت کسانی که بی‌ارزش و پست هستند روی آورده و از آنچه که شایسته است دور شده است.

هوش مصنوعی: دوست در شب امتحان، راهی برای نجات پیدا کرد و از کسانی که به او بی‌ربط بودند، کمک خواست.

هوش مصنوعی: فردی که جان و تن خود را فدای دیگران کرده و در روزی برای آن‌ها آب و نانی فرستاده است.

هوش مصنوعی: خداوند برای انسان عقل، چشم، گوش و دل قرار داد و این ویژگی‌ها را با خلقت او ترکیب کرد.

هوش مصنوعی: او به سمت خلوت خود روی آورد و در را به روی محفل دوستی باز کرد.

هوش مصنوعی: سال‌ها ناز و محبت تو با احترام و بزرگی مواجه بود و به لطف محبتت، دل‌های زیادی را مجذوب خود کردی.

هوش مصنوعی: باید یک شب را در کنار او بگذرانی و از ناز و زیبایی‌اش لذت ببری، جانم فدای زیبایی‌ها و نازک‌کاری‌هایش می‌شود.