هوش مصنوعی: یک عرب از قوم قعقاع یا از اهالی طای به سمت شهر ری آمد.

هوش مصنوعی: کاروانی که به سوی ری می‌رفت تا به حج برود، خبری از رازیان نداشت.

هوش مصنوعی: در هر روز و شب، گروهی از رازجویان در حال گشت و گذار و جستجوی حقیقت بودند.

هوش مصنوعی: وقتی آن عرب را دیدند، به سرعت به سمت او دویدند.

هوش مصنوعی: کیست که حال دلخوش و خوش‌منظر و نیکو را در میان قافله با ما در میان بگذارد؟

هوش مصنوعی: تو به کاروان ما که مشغول کار و بار خود هستند، آگاهی و تسلط داری.

هوش مصنوعی: حالت‌های کسانی که دور افتاده‌اند را بیان کن تا دل را از اندوه آزاد کرده و از فریاد و ناله دور سازد.

هوش مصنوعی: از دور و بر دوستان و جمع دوستان مان بگو، از گلرخان و معشوقه‌های زیبا روی ما.

هوش مصنوعی: ای مژده‌دهنده، تو احوال این افراد را بازگو کن و هر چیزی که می‌خواهی، بگیر.

هوش مصنوعی: از جوانان چمن بگو، از گل‌ها، شمشادها، سروها و نسترن‌ها.

هوش مصنوعی: در مورد وضعیت یثرب و سرزمین بطحا صحبت کن و داستان دوستان ما را با ما بازگو کن.

هوش مصنوعی: از صفا و مروه درباره ما صحبت کن، دل را از غم خالی کن و جان را از رنج و سختی آزاد کن.

هوش مصنوعی: ای خدا، خواهش می‌کنم که اراده‌ات را زنده کن و نشانه‌ای از بخشش‌ات را به ما نشان بده.

هوش مصنوعی: ای تو که با عیسای مریم هم نفس هستی، ما به خاطر حق و حقیقت جان داده‌ایم و فریاد خواهی داریم.

هوش مصنوعی: این شعر به فردی اشاره دارد که می‌تواند به کسانی که از نظر روحی و روانی زندگی را در خود حس نمی‌کنند، جان تازه‌ای ببخشد و به آنها انگیزه و انرژی دهد. به عبارتی دیگر، این فرد توانایی دارد که روح را به زندگی بازگرداند و زندگی را به افرادی که دچار کسالت و افسردگی شده‌اند، بازگرداند.

هوش مصنوعی: نکته این است که اهل ری گرد او جمع شده‌اند و هر کدام در حال گفتگو درباره او هستند.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها درباره‌ی حال پدر سوال می‌کند و دیگری درباره‌ی حال برادر و آن پسر صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف روابط خانوادگی و نسبت‌ها می‌پردازد. به شکلی که شخصی از خال (نقطه‌ای روی پوست) یکی از افراد، از عمو (برادر پدر) یکی دیگر و از مولی (سرپرست یا صاحب) شخصی دیگر و از شوهر (همسر) شخص دیگر صحبت می‌کند. به عبارتی دیگر، این ارتباطات و نسبت‌های مختلف میان افراد را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: عرب در حالتی از حیرت و تفکر قرار دارد و نمی‌داند به کدام طرف نگاه کند؛ گاهی به یک سو و گاهی به سوی دیگر.

هوش مصنوعی: تو سخن آن افراد غریب را درک کرده‌ای، اما در آنجا کسی نیست که توانایی ترجمه آن را داشته باشد.

هوش مصنوعی: هیچ خبری از حال کاروان ندارم، نه خودم و نه نشانه‌ای از مشعر که نشانگر او باشد.

هوش مصنوعی: در این متن، بیانگر این است که شخصی می‌گوید من چه می‌دانم و به خلاقیت زیبای شما گوش می‌دهم. پس از آن به دیگران می‌گوید که راه خود را پیش بگیرند و از اینجا بروند.

هوش مصنوعی: وقتی آن سخن را شنیدند، بین همه آنها سر و صدا و شلوغی ایجاد شد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که این حرف چه معنایی دارد و بیان این خبر به طور قطع از یک کاروان می‌باشد.

هوش مصنوعی: یکی از دوستان عرب گفت که خبر خوشی در راه است که از شما دریافت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: بروید و زود بیایید تا بتوانم درباره آن موضوع توضیح دهم.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها گفت: "بروید!" که به معنای رفتن و خروج با سرعت است.

هوش مصنوعی: از راه‌های ناامن و پرخطر دوری کنید تا کاروان‌تان به سلامت و بدون مشکل به مقصد برسد.

هوش مصنوعی: دزدان به کاروان حمله کرده‌اند و کاروان از بابت این خطر در حیرت و سردرگمی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: میهمانان را هر جا که بروید جمع کنید، در هر طرف دزدانی که کاروان را هدف قرار داده‌اند، حضور دارند.

هوش مصنوعی: سیم گفت: «بروید، کاروان رسیده است، اکنون به سوی آنان حرکت کنید.»

هوش مصنوعی: به استقبال آنها بروید، زیرا کاروان شاد شما اکنون رسیده است.

هوش مصنوعی: چهارمین گفت: ای وائل و کرب، این مرد عرب چه می‌گوید؟

هوش مصنوعی: مرگ بر ما آشکار شد و ما از آن غافل نیستیم، ای کسانی که رازها را می‌دانید.

هوش مصنوعی: در حال حاضر لباس عزا بر تن کنید، کفن بیاورید و ناله و شیون کنید.

هوش مصنوعی: ساکنان ری هر کدام راه و روش خاصی دارند و هر گروهی از آنها پیرو یکدیگر هستند.

هوش مصنوعی: گروهی به سمت بازارها رفته‌اند تا پول‌های مورد نیاز خود را به دست آوردند.

هوش مصنوعی: برای پاداشی که بدون ترس و دلهره به آن وعده داده شده، تمام جوانه‌ها و گیاهان شکوفه‌های خود را گشودند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دسترس است و برخی از افراد به آن دست پیدا کرده‌اند، به راحتی قابل دستیابی و استفاده است و نباید نگران چیزهایی باشیم که از دست رفته یا ناپسند هستند.

هوش مصنوعی: آن گروه دیگر برخاستند و برای خود اسلحه آماده کردند.

هوش مصنوعی: مردمی از نیوان ری به گرد هم آمده‌اند و آن دشت و کوه پر شده است از سر و صدا و شلوغی.

هوش مصنوعی: بر آسمان دانه‌های ریز و درخشانی می‌پاشند و من به سوی دریا می‌روم.

هوش مصنوعی: تا از میان همه دزدان، آن گروهی که به کار خرابی می‌پردازند را از بین ببرند و به زندگی عادی و ساماندهی امور بپردازند.

هوش مصنوعی: دیگران خانه‌های خود را تزئین کردند و کوچه‌ها را از علف‌های هرز و خار پاکسازی کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به برگزاری جشن و سرور است. مردم به خیابان‌ها و مکان‌های عمومی آمده‌اند و با نواختن سازها و طبل‌ها شادی خود را ابراز می‌کنند. آنها فضا را با آواز و موسیقی پر از سرور کرده‌اند و برای برپایی یک جشن باشکوه آماده می‌شوند.

هوش مصنوعی: مشعل و شمع و چراغ روشن کردند و همچنین در جایی عود و عنبر سوختند.

هوش مصنوعی: دختران جوان در شادی و خوشحالی، از هر سو و از روی بام‌ها و درها، نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: یک نفر از عرب‌ها گفت که امشب گروهی از جوانان در راه هستند و به زودی به اینجا می‌رسند.

هوش مصنوعی: جمعیتی دیگر با لباس‌های پاره و آسوده به پرچمی رنگارنگ آمده‌اند. ای کاش کاروانشان به‌خطر نیفتد!

هوش مصنوعی: به هر حال، شور و هیاهویی به پا شده است، اما هیچ‌کس از حقیقت خبر ندارد و بویی از آن نبرده است.

هوش مصنوعی: همه به برداشت خودشان از مسائل اتکا کرده‌اند و در دام خیال و توهم خود گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: آنچه واقعی است را با خیال خود هم‌تراز کرده و جز فکر خود هیچ‌چیز را ممکن نمی‌داند.

هوش مصنوعی: پشه به خاطر خواسته و نیت خود، حتی فیل را نیز به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: کتاب‌های آسمانی مانند قرآن، تورات، انجیل و زبور، در حقیقت همگی راهنمایی برای انسان‌ها هستند تا به درمان روح و روان خود بپردازند.

هوش مصنوعی: این نوعی از درک و فهم است که ممکن است ناشی از خیال و توهم باشد یا بر اساس وحی و الهام الهی. این درک و دریافت شباهتی با کتابی دیگر هم دارد.

هوش مصنوعی: جز تو چیزی دیگری وجود ندارد، بنابراین بر روی خودت کار کن و خود را بهبود ببخش، این کار را زیاد دشوار نپندار.

هوش مصنوعی: تفسیر و تغییر حقیقت به خاطر خواسته‌ها و تمایلات شخصی، تنها به دوگانگی و دورویی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: بسیاری از اشتباهات و ناهنجاری‌ها باعث می‌شود که در مذاهب و ملت‌ها نقص‌ها و ایراداتی به وجود آید.

هوش مصنوعی: ای کسی که بر مسند نشسته‌ای، اگر واقعیت را درک می‌کنی، بهتر است که فهم خود را با آن وفق بدهی.

هوش مصنوعی: اگر تو درک خود را با واقعیت هماهنگ کنی، فهم تو مانند دستاوردی ارزشمند و زیبا نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: آینه‌ی دل را از کدورت‌ها پاک کن تا حقیقت به روشنی نمایان شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تنها نظریات و گمان‌هایت را درک کرده‌ای. پس از خیال و پنداری که داری، از واقعیت دور نشو.

هوش مصنوعی: این دانشی که داری، تنها یک داستان است. این داستان را برای فردی که دیوانه است، بخوان.

هوش مصنوعی: خیالات تو همه خواب‌هایی هستند که در واقعیت وجود ندارند؛ اگر این خواب‌ها را کنار بگذاری، فقط نام‌هایی را می‌بینی که هیچ چیز بیشتر از این نیستند.

هوش مصنوعی: وقتی کارفرما نگران و مشکوک می‌شود، دیگر کسی نمی‌تواند حقیقت را پیدا کند و نشانی از آن بیابد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو را استادی باشد، چگونه می‌توانی در جستجوی نوای دیگری باشی؟

هوش مصنوعی: از این کمان‌ها که در دست اساتید خرد است، لب خود را تکان نده، چون زیبایی چهره‌ات را به خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: تو با زرق و برق خود، مردم عادی را فریب می‌دهی و خودت را از رویاها و خیالاتت دور می‌کنی.

هوش مصنوعی: توجه کن که با این خیالات خاص نباید صحبت کنی، زیرا با بیدارها و آگاهان در دنیای واقعی نباید درگیر شوید.

هوش مصنوعی: نزد موسی صحبت از سحری را نکن، زیرا که عنکبوتی در اطراف شاهین وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی عیسی در مجلس نشسته است، از مشکلات و دردهای خود چیزی نخواه.

هوش مصنوعی: داود با صدای دلنشینش ساز می‌زند، اما تو از سر و صدای این جا دوری کن.

هوش مصنوعی: ای کسانی که به اصول اعتقاد دارید، در حضور جعفر از قیاس و نظر شخصی و حکم ذهنی و گمان سخن مگویید.

هوش مصنوعی: اگر پرده از کارها کنار برود، تو رسوا خواهی شد به خاطر این تصورات و باورهات.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که من هم، دوست عزیز، همچون تو در افکار و خیالات خود غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر دفتر یا کتابی را ببینی، بدان که پر از خیال و وهم است، از آغاز تا پایان آن.

هوش مصنوعی: در وجود او جز فکر و تصورات چیزی نیست و من به راستی می‌گویم که این حقیقت را نمی‌توان نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: حقیقت را نمی‌توان در یک صفحه محدود تعریف کرد، حتی اگر جهان بزرگ و وسیع باشد.

هوش مصنوعی: آیا می‌توان زبان قلم را به سخن درآورد تا حقیقت را برای شما توضیح دهد؟

هوش مصنوعی: کسی که بتواند این رازها را درک کند، فقط یک دل دارد و آن دل با دیگر دل‌ها فرق دارد؛ زیرا این دل از جنس مادیات و دنیا نیست.

هوش مصنوعی: این رازها به هر کسیrevealed نمی‌شود و تنها افرادی که خود را از حالت هوشیاری خارج کرده‌اند، قادر به درک این مسائل عمیق هستند.

هوش مصنوعی: طوطی‌ها راز و رمز زندگی ما را نمی‌دانند، پس به هندوان نسبت ندهید.

هوش مصنوعی: با زنان درباره‌ی عشق و زیبایی صحبت کن، نه درباره‌ی جنگ و جدل و مسائل خشن.

هوش مصنوعی: با حقیقت صحبت کن و با اهل حقیقت از موضوعات واقعی بگو، اما با کسانی که به حقیقت توجهی ندارند، صحبت نکن.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که کسی که طعم شیرینی را نمی‌شناسد، نمی‌تواند از زیبایی و لذت آن به درستی بهره‌مند شود. مثل اینکه طوطی شکر را دارد اما فقط مگس می‌داند که شکر چقدر شیرین و خوشمزه است. در واقع، فقط کسانی که تجربه و درک عمیق دارند، ارزش واقعی نعمت‌ها را می‌دانند.

هوش مصنوعی: ای خدا، چه بر سر من آمده که این افکار و گمان‌ها مرا آزار می‌دهند و دردسر می‌آفرینند.

هوش مصنوعی: ای پرده‌ی خیال و تصورات ما را پاره کن و افکار و وهم‌ها را از مسیر زندگی‌مان دور کن.

هوش مصنوعی: می‌گویم و دوباره می‌گویم که بارها دلش از این فکرها ناراحت شده است.

هوش مصنوعی: عمر ما در داستان‌ها سپری شد و ای کاش که زمان برای کشت و کار و فراهم کردن مایحتاج زندگی بیشتری داشتیم. افسوس که این زمان هم از دست رفت.

هوش مصنوعی: ای خدا، من تنها مانده‌ام و در قلبم احساس تنگی می‌کنم. چه کسی در کنارش هست که با من همدردی کند؟

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بتوانم غم و دردهای عمیق خود را با او در میان بگذارم؟ دلم پر از غم و احساس درد است و به یاری نیاز دارم.

هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن تا با او بتوانم ساعتی تنها و دور از دیگران بمانم و خلوتی داشته باشم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با اشک‌هایم دردهای درونم را بپوشانم و داستان غم‌انگیز زندگی‌ام را به پایان برسانم.

هوش مصنوعی: می‌گویم او بر حال بد من می‌گرید و آنچه که بر من می‌گذرد، ناشی از خیالات و تصورات من است.

هوش مصنوعی: ای دوستان من، شما که همراهان من هستید، کجا هستند آن کس که چون بت زیبایی به دل می‌نوازد و غم‌های دل مرا برطرف می‌کند؟

هوش مصنوعی: شاید با تلاش و اراده‌ای قوی بتوانیم دل‌نگرانی‌هایمان را کنار بگذاریم و راهی به سمت محلی که محبوب دل‌انگیزمان قرار دارد، پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: دل را فدای آن معشوق زیبا می‌کنیم و جان‌مان را با عشق در پای او فشانده و نثار می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که از وجود خود جدا کنیم و از هستی‌مان آزاد شویم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بلند شو و شراب را در جام بریز. مرا از این خیال‌های بیهوده و دست و پاگیر رها کن.

هوش مصنوعی: امشب جشنی برپا کرده‌ام و به فرشتگان دعوت کرده‌ام تا در آنجا حضور پیدا کنند.

هوش مصنوعی: در این محفل، همه افراد چون فرشتگان به خدمت مشغول‌اند و جایگاه آنان روحانیان و انسان‌های نیکوکار است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، نوشیدنی روحانی را به من بده؛ می‌خواهم به می‌خوانی که خودت می‌دانی کجاست، آن را به من بده.

هوش مصنوعی: شراب را در جام من بریز و به یاد معشوق بخور؛ من از این دنیا و دردهایش رها شوم.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی راز و رازداری‌ات فاش شود، جرعه‌ای از آن لعل الهی به من بده.

هوش مصنوعی: فرصتی برای من نمانده است که از شراب رحمت تو بریزم و کام خود را از آن پر کنم.

هوش مصنوعی: اگر دل از غم خالی باشد، نمی‌تواند خم را از خود دور کند. ای کاش می‌توانستم از شراب بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، سریعاً می را در جام بریز و بی‌تامل، شیشه تقوای ما را به سنگ بزن.

هوش مصنوعی: ای ساقی، امشب جشن و مهمانی خوشی است، بر ما رحم کن، چون هیچیک از ما دل خوشی نداریم.

هوش مصنوعی: محفل ویژه‌ای وجود دارد که در آن افراد آگاه و رازدار حضور دارند و این زمان، فرصتی است که در شب‌های طولانی فراهم شده است.

هوش مصنوعی: بیایید شروع کنیم به نوشیدن شراب و لذت بردن، و در عین حال از دل و زلف محبوب خود نیز گرهی را باز کنیم.

هوش مصنوعی: موهای او مانند مشک و عنبر است و بوی خوش عطری چون عود و صندل از آن می‌وزد.

هوش مصنوعی: ای سازنده موزیک، امشب آهنگی بنواز و نغمه‌ای را به یاد او شروع کن.

هوش مصنوعی: آوازی سر بده که خاطر محبوبان را شاد کند، تا ما نیز جان و دل خود را به آنها هدیه کنیم.

هوش مصنوعی: امشب ای ساقی، جام را به دور بیفکن، چرا که ما شب را در خواب نگذرانیدیم.

هوش مصنوعی: در طول شب‌های زیادی که ما می‌خواهیم بخوابیم، زشت و زیبا، موضوعات و سخنان زیادی خواهد بود که گفتیم.

هوش مصنوعی: امشب چشم‌هایت را بیدار نگه‌دار و در زیبایی محبوب غرق شو.

هوش مصنوعی: تو در این مهمانی با زیبایی‌ات درخشانی و در عین حال، به یاد آن زن زاهدی هستی که گرسنه و در حال نبرد است.