هوش مصنوعی: روزی عارفی با دل آگاه و روحی آشنا در راهی قدم می‌زد.

هوش مصنوعی: ناگهان صدایی از روزنه‌ای به گوش رسید که در آن صحبت‌هایی می‌شد، ظاهراً با زنی در حال گفتگو بود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از تو بگذرم، حتی اگر گرسنه و تشنه باشم و نان و آب نداشته باشم، باز هم این کار را انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر شب‌ها هم روشنایی نیاوری و اگر هم به من چیزی ندهی که بپوشم، باز هم برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: من همه این مشکلات و مسائل را، ای عزیز، پشت سر می‌گذارم و از تو هیچ چیزی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: ولی اگر برای خود کسی دیگر را انتخاب کنی یا به چهره‌ای دیگر نگاه کنی،

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم این کار نیک را که برای تو انجام داده‌ام، فراموش کنم. ای شوهر، از من نخواه که این نیکی را نادیده بگیرم.

هوش مصنوعی: مرد عارف وقتی این سخن را شنید، بی‌اختیار فریادی بلند از دلش برآورد.

هوش مصنوعی: او با چاک کردن گریبانش به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و به حالت بی هوشی افتاد، در حالی که اشک‌ها از چشمانش سرازیر شدند و بر صورتش جاری شد.

هوش مصنوعی: در اطراف او جوانان و پیران جمع شده‌اند، حالا تو که بینا و آگاه هستی چه چیزی را مشاهده کردی؟

هوش مصنوعی: این عقل و هوش تو از کجاست که مثل آتش شعله‌ور شده و زندگی‌ات را تحت تأثیر قرار داده است؟ این شدت احساس و تغییر از کجا نشأت می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: او گفت که آتش هم مخفی است و هم نمایان، اما چشمان شما از دیدن آن ناتوانند.

هوش مصنوعی: صدای دل‌نواز داود از همه جا به گوش می‌رسد، اما مردم نه می‌شنوند و نه توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: حس جسمانی تنها سطح و ظاهر است و در واقع مغز و لبی که روح را در خود دارد، عمق وجود انسان را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زبان روح تو به بیان نیاید، چشم او هم بینایی و ادراک لازم را نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: او با احساسات و حواسی که دارد، نتوانسته به درستی درک کند؛ دستش نتوانسته چیزی را بگیرد و پایش هم نتوانسته به حرکت درآید.

هوش مصنوعی: احساس تو بدون عمق و معنا است، مانند کلامی که بی‌محتوا باشد، و مانند دامی که بدون شیر باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی می‌پردازد که در آن، وجود عناصر زیبا و خوشبو مانند گلاب و شمع، به دلیل خاموشی، بی‌فایده و کم‌ارزش به نظر می‌رسند. همچنین، اشاره به ظرف خالی که چیزی برای نوشیدن ندارد، حس ناامیدی و فقدان را منتقل می‌کند. به طور کلی، این تصویر به کمبود و یکنواختی در زندگی اشاره می‌کند، جایی که حتی زیباترین چیزها هم در غیاب محتوا و معنا بی‌اهمیت می‌شوند.

هوش مصنوعی: ظاهر هر چیز به خود آن چیز محدود است و هیچ ویژگی‌ای از عمق آن آشکار نیست.

هوش مصنوعی: هر آنچه در اینجا وجود دارد، مانند جوهر و ظاهر، زشت و زیبا به همراه سلامتی و بیماری است.

هوش مصنوعی: تمامی افراد ظاهری هستند و آنچه که در حقیقت و در عمق وجودشان نهفته است، در این جهان برای دیگران نمایان نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی حواست نباشد، چگونه می‌توانی از حرف‌های زیبا و عمیق بهره‌مند شوی؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تنها ظاهر یا جلد یک موضوع مورد توجه قرار می‌گیرد و کسانی که فقط به این لایه ظاهری نگاه می‌کنند، نمی‌توانند عمق واقعی آن را درک کنند و به حقیقت موضوع پی ببرند. بدون وجود یک واسطه، درک معنای عمیق غیرممکن است.

هوش مصنوعی: به همین خاطر او فرمود که آن بیچاره نمی‌داند و تنها افراد با دانش و بصیرت می‌توانند درک صحیحی از این موضوع داشته باشند.

هوش مصنوعی: ای جان عمو، چشمت را باز کن تا بتوانی با عمق وجود هر چیزی را درک کنی.

هوش مصنوعی: از اصل و مغز وجود او به عمق و حقیقت او پی ببر، آنگاه از لایه‌های عمیق‌تر و پیچیده‌تر او نیز حقیقتش را مشاهده کن.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که می‌بینم، در کنار آن قدرت و خالقش را نیز می‌توانم ببینم.

هوش مصنوعی: چشمانت را باز کن و بی‌پرده به هر سو نگاه کن تا زیبایی و نور سیصد خورشید را ببینی.

هوش مصنوعی: چشم دل پرده‌ها را کنار می‌زند و به عمق درد نگاه می‌کند. سطح‌ها و لایه‌ها را نادیده می‌گیرد تا به حقیقت برسد.

هوش مصنوعی: در درون هر شخص، صدها خورشید که نورشان پنهان است، به روشنی قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: در درون آن فرد، جایی برای قدرت و نیروی شر وجود دارد که در ذات او نهفته است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که یکی از افراد می‌تواند زیبایی و زیبایی‌های بهشت را ببیند، در حالی که دیگری ویژگی‌های دوزخ را به وضوح در وجود خود دارد. به نوعی، خصوصیات و ویژگی‌های افراد می‌تواند آنها را به سمت بهشت یا دوزخ سوق دهد.

هوش مصنوعی: اگر گوش جانت را باز کنی و هوشیار باشی، در این دنیا هیچ چیزی را آرام و ساکت نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: راز من را بشنو؛ چیزی بزرگ و باارزش است. کسی که امیدش را از دست داده، به درد می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر به شنیدن معانی عمیق کلمات توجه کنی، روح تو از این درک و فهم به وجد می‌آید و به تلاطم و شور می‌افتد.

هوش مصنوعی: همچنان که حواس مختلف مانند گفتار، بویایی، چشایی و لمس وجود دارند، باید به این شیوه ادامه دهند.

هوش مصنوعی: اگر دل پاک و خالص داشته باشی، به تو راهی به سوی پاکان نشان می‌دهند و جان تو را در آغوش جانان قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: افراد پاک و خالص از تو متنفر و رنجیده‌اند و هر گروهی به دنبال چیزی است که به نوع خودشان مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: آتش‌نشان‌ها به آتش‌نشان‌ها جذب می‌شوند و افرادی که نورانی‌اند، به نورانی‌ها گرایش دارند.

هوش مصنوعی: در زندانی بی‌پایان و شرایط تنگ و سخت، همصحبت با دباغ (چرم‌دوز) و عطار (عطار و عطرساز) ای دوست.

هوش مصنوعی: مرد عاقل و آگاه گفت: گوش دل من به سخنان زن گوش نمی‌دهد و مفهومش را درک نمی‌کند.

هوش مصنوعی: به ناگهان از عالم غیب برای جانم ندایی شنیدم که می‌گفت: ای کسی که پس از گذشت نهصد حجاب، همچنان در انتظار استی.

هوش مصنوعی: اگر نماز و روزه‌ات خوب نباشد و اگر هر روز به عبادت نپردازی،

هوش مصنوعی: اگر به سمت من گناه بروی، کوه کوه هم نمی‌تواند از آنچه که به دلایل مختلف از دو جهان به وجود آمده، خسته و فارغ باشد.

هوش مصنوعی: من به لطف و بخشش عمومی خود، خود را آمرزیده می‌دانم و نام خود را غفار مطلق می‌خوانم.

هوش مصنوعی: آمرزش گناه را کسانی که در گناهند، می‌طلبند و به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: عذرخواهی و بخشش در برابر گناه و نافرمانی وجود دارد، زیرا وقتی نافرمانی انجام می‌شود، خود برآمدن و ظهور آن نیز به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: چنان که وجود خلاق جهان نامشهود و رازهایی پنهان است.