هوش مصنوعی: روح علوی در تلاش است که به آسمان‌ها پرواز کند و به مقامات بالا برسد.

هوش مصنوعی: به سمت بالا نگاه می‌کند و با افتخار گردن را می‌افرازد، بال و پر خود را پخش می‌کند و بر خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: تن او همچون پایهایی است که به آسمان می‌رسد، به خوبی به زمین متصل شده است.

هوش مصنوعی: او با دو دست پای‌هایش را گرفته و به شدت او را به سمت پایین می‌کشد.

هوش مصنوعی: روح زندگی به سوی عرش می‌رود و بدن پاک از سر تا پا در خاک فرو رفته است.

هوش مصنوعی: جان می‌گوید به خداوند: ای جسم، از من دست بردار و من را رها کن.

هوش مصنوعی: برای اینکه به سوی دنیاهای بالاتر برویم، باید بر روی بالاترین مقام و مرتبه قرار بگیریم.

هوش مصنوعی: من در آسمان‌ها سکنی دارم و در عرش الهی جا و جایگاهی دارم که فراتر از تمامی مکان‌هاست.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای اوج پرواز من را رها کن تا ببینی که چقدر بالاتر از همه‌ی آسمان‌ها می‌روم.

هوش مصنوعی: فرشتگان هر لحظه به من ناله می‌زنند، هرچند که من در دام مشکلات گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: هر ستاره به من اشاره می‌کند و می‌گوید که تو ای روح روشن، بالاتر از همه هستی.

هوش مصنوعی: برای من بهشتی زیبا و دل‌انگیز درست کرده‌اند که فضای آن از خار و علف‌های هرز پاک شده است.

هوش مصنوعی: حوریان با جام‌های در دست، در انتظار مهمانان بر بام‌ها و در شب‌ها نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: فرشتگان در مسیر من به امید زیبایی‌های حوریان هستند و از آه من غباری بر چهره دارند.

هوش مصنوعی: به سوی خود می‌طلبیدم که ای صوت ابدی، شرم کن، ای جسمی که در دزدی و فریبکاری گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: بدن من به آرامی می‌گوید: ای دوست گرامی، تو که همیشه در جستجوی من هستی، از من دوری کن.

هوش مصنوعی: چرا از من دور می‌شوی؟ چه دلیلی دارد که می‌خواهی قلبم را بشکنی؟

هوش مصنوعی: در اطراف تو سفره‌ای گسترده شده است، بیایید کاسه‌اش را با من بیاورید.

هوش مصنوعی: بیایید از باقی‌مانده‌های شیطان بهره ببریم و از سفره‌ی او نان بخوریم.

هوش مصنوعی: این سفره نعمت برای ما قرار داده شده است تا هر لحظه از آن بهره ببریم و استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: اگر به مهمانی بروم، دست و دلم به هم می‌لرزد و هم شرمنده می‌شوم و هم دچار خجالت.

هوش مصنوعی: به آن معشوق نگاه کن که لباسش را کنار زده است. چگونه می‌خواهی که من با شرم و حجاب به نزدت بیایم؟

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که چگونه آن زن فریبنده مرا به خود دعوت کرد. چگونه می‌توانم دل او را ببینم در حالی که پر از افکار پیچیده و رازهایش است؟

هوش مصنوعی: در زمانی که همه به دروغ و فریب مشغول هستند، من شرم می‌کنم اگر فرصتی برای خود بیابم.

هوش مصنوعی: ببین که چطور بانوی سرزمینم از من پارچه‌های لطیف و باارزش می‌خواهد؛ مانند ابریشم، دیبا و زربفت ختن.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم دل او را به خود جلب کنم، فکر من ناراحت خواهد بود و در کنار دوستان خود هم احساس سربلندی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: برای ساختن یک خانه، باید از همان ابتدا به بودجه و کیفیت مصالحی که برای سقف و دیوارش استفاده می‌شود، توجه کرد و هزینه لازم را صرف کرد.

هوش مصنوعی: من باید از همسایگانم بهتر باشم تا از هم رزمانم خجالت نکشم.

هوش مصنوعی: او می‌گوید از این‌گونه گفتارهای زیبا، همان‌گونه که آن جلاد با رفیق خود سخن گفته است.