هوش مصنوعی: رفیق، این خود را همچون دوزخی بدان؛ چرا که در او، تنگنایی در تنگنا وجود دارد.

هوش مصنوعی: جهنمی پر از عقرب و اژدهاست و جهنمی که انتهایی برایش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در مسیر خودخواهی و کفر قدم می‌گذارد، به طور طبیعی در کنار آنان که به حقایق اعتقاد ندارند، قرار می‌گیرد و این مسیر او را به عذاب و جهنم نزدیک‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی این مطلب را از زبان پیامبر بیان کنی، به راهبی که بخواهد کلام تو را بخواند مراجعه کن.

هوش مصنوعی: بله، تمام دردها و رنج‌ها، پسر، ناشی از خودخواهی و خودپرستی توست. به این موضوع بیشتر توجه کن.

هوش مصنوعی: چرا برخی افراد به خاطر حسادت، دچار رنج و اندوه می‌شوند، وقتی که نعمت و خوشی فقط به من می‌رسد؟

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر خودبینی و خودپسندی خسته شده است، حتی اگر از من برتر باشد، باز هم فردی بی‌فایده و بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: یکی در رنج و جدل به من می‌گوید که تو در کمال و برتری از من پیش‌رفته‌ای.

هوش مصنوعی: یک نفر به طور دائم در فکر دشمن خود است و نگران این است که آن زن چه بلایی برسر او خواهد آورد.

هوش مصنوعی: شخصی از مقام و موقعیت خود در الم (شاید اشاره به مکانی است) می‌گوید که نکند این جایگاه موجب شود تا از من کم شود یا بیفتد.

هوش مصنوعی: شخصی به خاطر حرص و طمع خود در مشکلات و گرفتاری‌ها افتاده است تا اینکه دیگران از او عبور کنند و او را فراموش کنند.

هوش مصنوعی: شخصی در نگرانی و ناراحتی است بابت این که مبادا چیزی از فرزند و همسرش کم شود یا از خودش.

هوش مصنوعی: یکی از دوستانم به خاطر درد و رنجی که تحمل کرد، به من نزدیک شد. حالا از خودم سؤال می‌کنم چرا چنین کار کردم و چرا چنین گفتم.

هوش مصنوعی: آیا او از من خوشحال است یا دلگیر؟ شاید او دعای من را پذیرفته است یا آن را نادیده گرفته.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال کمکی برای دردها یا مشکلاتت هستی، غیر از خود من نمی‌توانی کسی را پیدا کنی که بتواند تو را یاری دهد.

هوش مصنوعی: تو موسیقی درون خود را منشأ هر درد و رنج بدان و اگر لحظه‌ای از خود خارج شوی، به هزاران گنج درونی دست خواهی یافت.

هوش مصنوعی: از علاقه‌ها و دلبستگی‌های شخصی خود فراتر روید، ای دوستان، تا زیبایی‌های باغ و گلزار را ببینید و احساس کنید.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از خود جدا شده و از درد و رنج و دشواری‌ها آزاد است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از دام خود رهایی یافته و در فضای سرشار از بی‌خیالی و آرامش نشسته است.

هوش مصنوعی: بله، وقتی به این موضوع نگاه می‌کنی، درمی‌یابی که هیچ چیزی بی‌امکان نیست و به درستی ما با هم هستیم و جدایی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زندگی انسان، جز وجود نداشته و تلخی‌های آن چه چیزی می‌تواند باشد؟ تنها سیاهی چهره، فقر و اندوه و غم در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی عدم به وجود پیوند خورد، نور و تاریکی با هم آمیخته شدند.

هوش مصنوعی: در اثر این ارتباط، حالتی در او به وجود آمد که مانند روزنه‌ای برای ورود نور شد و به اوج شروع به درخشش کرد.

هوش مصنوعی: حالی وجود دارد که از نبودن مطلق هم فراتر است، هرچند به شدت دور از دسترس به نظر می‌رسد، اما این حالت از یک نقطه آغاز ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که قبل از وجود، چیزی به نام عدم وجود داشته است و از این عدم، وجود شکل گرفته است. در این فرایند، تنها چیزی که قابل مشاهده است، نام و شناسه وجود است و غیر از آن، هیچ چیز دیگری دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نگاهی بی‌پرده به او بیندازی، وجودی شگفت‌انگیز و ارزشمند را مشاهده خواهی کرد.

هوش مصنوعی: تو افکار و خیالات خود را قطع کردی و از آن سوی عدم، به دوری فرار کردی.

هوش مصنوعی: اگر از سلطنت و بزرگی کسی دوری، بهتر است که آن شخص را نادیده بگیری، زیرا او می‌تواند صدایت را بشنود و به آن اهمیت بدهد.

هوش مصنوعی: اگر به مدت صد قرن در نیکویی و وجود غرق می‌شدی، هیچ مانعی نمی‌توانست تو را از وجود بازدارد.

هوش مصنوعی: اگر به جایی دست پیدا کردی که هیچ چیز نمی‌تواند تو را از آن بازدارد، بی‌درنگ به‌سوی آن خواهی شتافت.

هوش مصنوعی: به دنبال ارتباط با او و بهره‌گیری از لطفش، هنگامی که به دنیای مشاهده قدم گذاشت.

هوش مصنوعی: او یک نگاه به خود انداخت و خود را در قامت یک شیر دلیر و نیرومند مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در جهانی که می‌بیند، فردی به تصور خود قهرمان و پهلوان شده است، اما تنها بر اساس شنیده‌ها و تصوراتش.

هوش مصنوعی: وجود از والدین خود شنیده، اما از حقیقت وجود چیزی نمی‌داند.

هوش مصنوعی: او وجود خود را به گونه‌ای تصور می‌کرد که گویی همان هستی واقعی اوست.

هوش مصنوعی: آن نابینا به روشنی رسید و حال آن چراغی را که ضعيف و کُند شده بود، دید.