هوش مصنوعی: یک نفر بدطینت از گروهی به نام دوان به سمت دکان بقالی به راه افتاد.

هوش مصنوعی: به بقال گفت: ای محترم، قیمت گردوهایت را به هزار بگو تا بدانم.

هوش مصنوعی: گفت اگر می‌خواهی هزار درهم بگیری، بهتر است که زودتر ده درهم را بدهی.

هوش مصنوعی: در این مصرع، شخصی می‌گوید که اگر چیزی به مقدار صد باشد، به چند واحد آن در آخر تبدیل می‌شود. شخص دیگری پاسخ می‌دهد که ارزش آن تنها به یک درهم است. به‌طور کلی، این گفتگو درباره ارزش و قیمت چیزی است که به نظر می‌رسد بسیار زیاد باشد، اما در واقع بسیار ناچیز است.

هوش مصنوعی: او به من گفت که چند گردو بده و من جواب دادم که به اندازه یک دهم درهم است، ای بزرگوار.

هوش مصنوعی: کسی پرسید قیمت یک گردنبند چقدر است، و جواب شنید که این چیز ارزش و بهای خاصی ندارد، ای فلانی.

هوش مصنوعی: گفت یک گردو به من بده، اما او در جواب هیچ نگفت و به آرامی گردو را داد.

هوش مصنوعی: یکی از خادمان خواجه با آرامش و بدون سر و صدا خواسته‌ای را از او مطرح کرد و آن را به خواجه ارائه داد.

هوش مصنوعی: یک نفر از دیگری خواسته که دوباره گردکانی‌اش کند، اما فرد مقابل می‌پرسد که تو از کجا هستی؟ عزیزم.

هوش مصنوعی: شهر مولینا، جای زندگی من خواهد بود، جایی که جلال و دانش به خوبی شناخته شده است.

هوش مصنوعی: برو، ای دزد حیله‌گر! دغل بازی نکن و کسی دیگر را فریب نده.

هوش مصنوعی: باد به جلال الدین نفرین می‌کند که چگونه این نکات را به تو آموخته است.

هوش مصنوعی: ای تو که از بقالی که در دکانش فقط چیزهای بی‌ارزش می‌فروشد هم نادان‌تر هستی، عمر تو از بچه‌های کوچه و بازار هم بی‌ارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: اگر کسی بگوید که از عمرت هنوز سی سال دیگر باقی مانده است، ای امیدواری!

هوش مصنوعی: چند سال از عمر من گذشته است؟ بگو تا بدانم دارایی‌ام چقدر است.

هوش مصنوعی: من به وضوح می‌بینم که تو از حرف‌های این دیوانه می‌خندی.

هوش مصنوعی: اگر تمام دنیا را به من بدهی، باز هم ارزش عمرم نیست.

هوش مصنوعی: اگر به من صد کشور بدون نگرانی بدهی، من برای آن می‌فروشم که زندگی خودم را داشته باشم.

هوش مصنوعی: اما ای فکر نادان، ببین که بدون هیچ بحث و جدلی، به راحتی زمان و فرصتهایت را به رایگان از دست می‌دهی.

هوش مصنوعی: این دیو لعین هیچ‌گاه آرام نمی‌گیرد و روزهای تو را به راحتی از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: در نهایت، زندگی که با تمامی ثروت و داشته‌هایش ارزشمند به نظر می‌رسد، تنها به همین روزها خلاصه می‌شود و بیشتر از این چیزی برای نشان دادن ندارد.

هوش مصنوعی: روزها که می‌گذرد، عمرت تباه می‌شود؛ نه سرمایه‌ای برای تو باقی می‌ماند و نه سودی به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: هر چیزی که ارزشمند بود و در این دنیا به آن اهمیت داده می‌شد، حالا چه کردی و آن چیز کجا رفته است؟

هوش مصنوعی: ای کاش چنین گنج بزرگ و ارزشمندی که به‌طور ناگهانی از دست ما رفته، در دستان ما باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای کاش که نمی‌بود این حال، که خورشید ما زیر ابر پنهان شده است.

هوش مصنوعی: افسوس بر گنجینه‌ای که باد برای ما به ارمغان آورده است و افسوس بر کسی که بتواند درد ما را درک کند.

هوش مصنوعی: من در دل خود دردهای زیادی دارم و می‌خواهم کسی را پیدا کنم که بتوانم این دردها را با او در میان بگذارم.

هوش مصنوعی: ای خدا، کجاست دامن بلند کوه که بشود در آنجا به آرزوهایم برسم و چند روزی را در آن خوش بگذرانم؟

هوش مصنوعی: گاهی به حالتی غمگین و دل‌شکسته فرود می‌آیم و گاهی در دنیای واقعی قرار می‌گیرم؛ به طوری که یقه‌ام را چاک می‌زنم و بی‌تابی می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی از درد خود شکایت می‌کنم و ناله می‌زنم، وای بر من! و گاهی دیگر به حال روزگار خود می‌گرایم و اشک می‌ریزم، های های.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با یک ضربه، دردهای درونم را آشکار کنم و از رازهای نهفته‌ی قلبم پرده بردارم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه به جمع دوستانم رسیدم، احساس کردم که از دست خودم به تنگ آمده‌ام. ای کاش هیچ‌کس به عنوان دوست بد و ناخوشایند در کنارم نبود.

هوش مصنوعی: کیست که بداند یار بدخلق من کیست، که همیشه همراه و همدم یار من است؟

هوش مصنوعی: آتش من از تیزی درد می‌سوزد و سینه‌ام به خاطر غم زیاد، رنج و خون ریزی می‌کند.

هوش مصنوعی: روزهایم به خاطر شب‌هایی که سپری می‌کنم، به سختی می‌گذرد و شب‌هایم تاریک و غم‌آلود است. جانم از این سختی‌ها خسته و ناتوان شده است.

هوش مصنوعی: من هستم، من همان کسی که باعث رنج و مشکلات شما هستم، ای مسلمانان، از دست من ناله کنید.

هوش مصنوعی: هر کسی از مشکلات و سختی‌های دیگران شِکوه کند، من هم از خودم می‌نالـم، ای دوستان.

هوش مصنوعی: ای خدا، این وجود و خودم را از من بگیر و مرا از مشکلات و مصیبت‌های خودم آزاد کن.

هوش مصنوعی: دوری از خود به نظر ما مانند یک واقعیت محض است؛ ای کاش که فاصله شرق و غرب را درک کنیم.