هوش مصنوعی: شخص دیگری مشغول کشاورزی و آماده‌سازی زمین است، در حالی که شب‌های او آرام و روزهایش بی‌دغدغه است.

هوش مصنوعی: اگر در آسمان گروهی از ملخ‌ها پرواز کنند، آن‌ها نیز به صدای "اعوذ بالله من الشیطان الرجیم" متمسک می‌شوند.

هوش مصنوعی: در روز مشغول سرگرمی و کار هستم، اما شب‌ها به خاطر ترس از عواقب کارهایم، دل‌نگران و مضطربم.

هوش مصنوعی: آیا در سال جاری محصول من به اندازه‌ای خواهد بود که از سال گذشته بیشتر شود؟

هوش مصنوعی: نی می‌پرسد که باران کجا خواهد بارید و کشت او در این سال چگونه خواهد بود؛ او به وضوح می‌داند که از این موضوع بی‌خبر است و نمی‌تواند پیش‌بینی کند.

هوش مصنوعی: گاه دچار درخواست مالیات می‌شود و گاه دیوان‌سالاران از او طلب پول می‌کنند.

هوش مصنوعی: بهار آمده و زمان خوبی برای رفتن به باغ و لذت بردن از گل‌ها و چمن‌زارها با دوستان فرارسیده است.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که خواجه ما زمانی آزاد باشد؟ چگونه می‌تواند از دشت و باغ لذت ببرد؟

هوش مصنوعی: باغ از سراینده‌اش رنج می‌برد، و زراعت از کشاورزانی که آن را پرورش می‌دهند. دشت تنها از این افراد تاثیر نمی‌گیرد و به خاطر دیگران نیز تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: تاجر دیگر نه شب دارد و نه روز، او همیشه در فکر و کارش مشغول است و هیچ وقت به بهمن یا تابستان نمی‌اندیشد.

هوش مصنوعی: گاهی به سمت شهری می‌روم و گاهی به سمت شهر دیگر، گاهی به روم، گاهی به هند و گاهی به چین.

هوش مصنوعی: در جستجوی علم و دانش، هرگز در روز و شب، حتی یک لحظه هم آرامش نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در تلاش و کوشش تا شب‌ها و روزها از فکرهای بیهوده در آتش سوزان هستم.

هوش مصنوعی: گاهی به فکر منفعت و آرزوهای بی‌پایه هستم و گاهی در دل با هم‌فکرانم در جدال و مبارزه‌ام.

هوش مصنوعی: گاهی به حساب سرمایه و گاهی به حساب سود و زیان می‌پردازند، گاهی هم در فکر و اندیشه‌ای در مورد مغازه و نگرانی‌های مربوط به آن هستند.

هوش مصنوعی: اگر دزدی بخواهد به جایی نفوذ کند، یا باید آن را خراب کند یا قفلش را با کلید باز کند.

هوش مصنوعی: من با این همه افراد و بچه‌های کوچک چه کنم و چه تدبیری باید بیندیشم؟

هوش مصنوعی: کودکان نان‌خور که قدر نعمت‌ها را نمی‌دانند و زنانی که حقوقشان نادیده گرفته شده و قدردان نیستند.

هوش مصنوعی: من چه کار می‌توانم بکنم با فرزند و همسر، مجبورم که از دیار خود بروم.

هوش مصنوعی: یک نفر گرفتار حرص و فریبکاری است و نفر دیگر در دام تقلب و نیرنگ به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: افراد دنیا به همین شکل زندگی می‌کنند و روزها و سال‌ها به همین ترتیب برایشان سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که انسان‌ها در زندگی خود زمانی به یاد مرگ و حقیقت آن می‌افتند که دیگر برایشان مهم نیست، و این یادآوری فقط برای جسد آن‌هاست که مثل یک قلعه فولادی سخت و بدون احساس است. در واقع، زندگی و جسم انسان نتوانسته‌اند از یاد مرگ فرار کنند و در نهایت به یک نوع بی‌احساسی و سردی می‌انجامند.

هوش مصنوعی: مرگ حقیقتی است اما وقتی همسایه به خانه نمی‌رسد، شیرینی زندگی را باید در خاطر دایه جست‌وجو کرد.

هوش مصنوعی: من کجا و مرگ، ای شخص دانا! مرگ من آسان نیست، مانند من کسی را نباید بی‌اهمیت گرفت.

هوش مصنوعی: بدن من مانند قلعه‌ای از فولاد است که بر پایه‌ای محکم و استوار بنا شده و چهار ستونش را می‌توان با قدرت مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در خواب عمیق کسی، ناگهان یک موش از سوراخش بیرون می‌پرد.

هوش مصنوعی: آقای خواجه تصور می‌کند که دزدی در حال فرار است، به همین خاطر از خواب بیدار می‌شود و بیرون می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی بدون پوشش سرش به طور بی‌وقفه در حال دویدن است و مرتب دستور داده می‌شود تا او را بگیرند و نگهش دارند. این اشارات نشان‌دهنده‌ی تلاش برای کنترل یا دستگیری اوست.

هوش مصنوعی: دزد به خانه‌ام حمله کرد و تمام دارایی‌ام را برد، به طوری که اکنون در تنگدستی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: جمع شوید ای تمام همسایگان، به فریاد کمک و نجات بیایید!

هوش مصنوعی: صبح شده و آقای ما در رختخواب است. چرا این آقا که باید سالم باشد، حالش خوب نیست؟

هوش مصنوعی: چرا او حالش خوب نیست و تب کرده است؟ به نظر می‌رسد که دیشب سرما خورده.

هوش مصنوعی: هی، پزشکان را صدا بزنید و داروها را بی‌وقفه بیاورید.

هوش مصنوعی: روز دیگری فرا رسیده و صدای ناله و گریه به گوش می‌رسد، ای آقا، آیا در مورد کاری که به مرگ مربوط می‌شود، سوالی هست؟

هوش مصنوعی: چه خبر از تابوت و کافور و کفن؟ چه شده است که غسال و کسی برای دفن در اینجا نیست؟

هوش مصنوعی: شخصی به سرعت در خاک آرام گرفت و تو گویی هرگز وجود نداشته است.

هوش مصنوعی: آقای بزرگوار با تمام قدرت و سلطنت خود، همچنان زنده و پابرجا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: صدای پای موشی باعث شد که موشکی از جایش بپرد و شخصی که در آنجا بود به طوری غافلگیر شد که جانش را از دست داد.

هوش مصنوعی: ای کاش بر اینجا که پر از غم و اندوه است، تف بدهم؛ بر این مکان که جایگاه شیطان و جن‌هاست.

هوش مصنوعی: ای غافلان! فرار کردن شما از این دیو بزرگ، شما را از خطر در امان نمی‌دارد. اینجا، مکان غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: ای پسر، این مکان جایی برای سکونت نیست؛ در اینجا سیل و باد طوفانی در حال گذرند.

هوش مصنوعی: در مسیر سیلاب خانه نساز و در برابر باد سرد، خرمن خود را در معرض خطر قرار نده.

هوش مصنوعی: در مقابل این طوفان و سیل، نمی‌توان باغی ایجاد کرد، بنابراین در این باد تند نیازی به روشن کردن چراغ نیست.

هوش مصنوعی: سقف خراب است، زیر آن ناز نکن و بخواب، زیرا ممکن است ناگهان بر سرت بیفتد و خانه‌ات را ویران کند.

هوش مصنوعی: به زودی از درون مشکلات و چالش‌ها بیرون بیا و خود را نجات بده، ای دوست.

هوش مصنوعی: اسب سرکش است و در حال حرکت در مسیر کوه و دمنوش است؛ پس هر چه سریع‌تر از این حیوان پیاده شو.

هوش مصنوعی: من خیال نمی‌کنم، اما ای عمو، نگران نباش و از نظر من از سوار شدن بر مرکب کناره‌گیری کن.

هوش مصنوعی: به نظر نمی‌آید که این نصیحت و توصیه بتواند در دل تو تأثیری بگذارد، ای عزیز.

هوش مصنوعی: به نظر من، گپ و گفت با تو دیگر برایم خوشایند نیست و به زودی از من دل‌زده و ناراحت خواهی شد.

هوش مصنوعی: تنوع این سخنان به قدری زیاد است که ممکن است ذائقه‌ات را تلخ کند، البته این حقیقتی است.

هوش مصنوعی: بسیاری از کارهای شیرین و دلنشین وجود دارد که فراتر از این گفتارهاست و نمی‌توان به راحتی درباره آن‌ها سخن گفت.

هوش مصنوعی: شما بارها سخنان آنها را شنیده‌اید و کارها و زحماتشان را نیز دیده‌اید.

هوش مصنوعی: نی به وضوح نشان‌دهنده‌ی سود تو نیست، نه خبری از آن دارم و نه اثری از آن. تو خود از طریق چشم‌سنجی به حقیقت پی برده‌ای، نه از طریق نشانه‌ها و اثرات.

هوش مصنوعی: پس گفتار من چه فایده‌ای برای تو دارد، وقتی که نمی‌توانی انکار من را بپذیری؟

هوش مصنوعی: بهتر است که این موضوع را بی‌زبان بگذارم و فعلاً درباره‌اش صحبت نکنم.