هوش مصنوعی: بیاورید آن یکی فرزند من و همچنین آن نوزاد عزیز من.

هوش مصنوعی: بشتابید و او را به محل قربانی بیاورید، من نیز برای مهمانی به سوی شاه می‌روم.

هوش مصنوعی: اگر مادر بچه‌ای نتواند او را شیر بدهد، در این صورت این کودک به‌جای آن، از شدت گرسنگی و نیاز، مانند دمی که از پیکان تیر خارج می‌شود، به شدت و افسوس می‌افتد.

هوش مصنوعی: آن کودک با شوق و ذوق بر روی زین نشسته و به سمت میدان نبرد حرکت کرد.

هوش مصنوعی: پس او آن محبوبه را در آغوش گرفت و هم دل خودش و هم دل دیگران را سوزاند.

هوش مصنوعی: دشمن از کودک خواست که آب بنوشد تا شاید بتواند گلوی او را نرم کند.

هوش مصنوعی: عشق او مانند تیرهای بی‌رحم به دل من اصابت کرد و هر آنچه که خود می‌خواست، به وقوع پیوست.

هوش مصنوعی: فرزند کوچک را در آغوش گرفت و شرم و خجالت بر چهره آسمان نشسته بود.

هوش مصنوعی: با حالتی از دل شکستگی و پشیمانی به خدا می‌گوید که در راه تو، این فداکاری را به همراه آوردم.

هوش مصنوعی: روز عید قربان متعلق به من است و من هم یادآور آن عهد بزرگ هستم، من ابراهیم، و اینجا فدای من نیز حاضر است.

هوش مصنوعی: وقتی که قربانی‌اش را بر زمین گذاشت، دشمن نهری را از کمان رها کرد.

هوش مصنوعی: ای فرزند، این گلابی از آب زلال را بگیر و از بی‌نوشیدنی غصه نخور.

هوش مصنوعی: یک تیر به گلو نشسته و زندگی دنیا را مورد عتاب قرار داده‌ام. ای دنیا، بر تو نفرین می‌کنم!

هوش مصنوعی: آن کودک خونین را برداشت، همان قربانی کعبه آرزوها.

هوش مصنوعی: کودک خون‌آلودی در آغوش شاه به سمت اردوگاه حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: کی پرستاران او را می‌گیرند، من از پستان پیکانش، شیر او را دادم.

هوش مصنوعی: او جسدی را در میان کشته‌شدگان قرار داد و به‌سوی قربانی دیگری روانه شد.

هوش مصنوعی: یک جوان شاهزاده با خونگرمی و درخشش همچون خورشید از محل زندگی‌اش بیرون آمد.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی با قامت خوش‌نما و موهای یاسمان رنگ، به شیوه‌ای دل‌انگیز، گیسوانش را بر دوش انداخته است.

هوش مصنوعی: چهره و روشنی آفتاب در برابر زیبایی قامت شمشاد شرمنده است و نمی‌تواند خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: یوسف به او نامه‌ای داده که نشان‌دهنده بندگی است، و خضر از او طلب آب زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره او نمایانگر زیبایی و بزرگی است و از نگاهش عظمت و جلال خداوند آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: از لب او معجزه‌ای شبیه معجزات عیسی نهفته است و از چهره‌اش نوری مثل نور پیامبر به روشنی مشخص است.

هوش مصنوعی: از آسمان و زمین صدای تحسین و تشویق به گوش می‌رسد و جلوه‌ای باشکوه به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: سلطان دین در کنار هلال، بوسه‌ای زد و به این ترتیب همچون آفتاب درخشید.

هوش مصنوعی: اکنون زمان من فرا رسیده است، ای پدر، دل و جانم را به سوی میدان گشوده‌ام و آماده پرواز هستم.

هوش مصنوعی: به دنبال فرصتی هستم تا به میدان شهادت بروم و از آنجا برای خودم اراده‌ای پیدا کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در این میدان کمی وقت بگذرانم و جان شیرینم را به خاطر تو فدای راهت کنم.

هوش مصنوعی: من هم مانند اسماعیل، آماده‌ام تا قربانی شوم و به چنگالی که در دلم نشسته است، تسلیم شوم.

هوش مصنوعی: عاشقان وقتی که به شادی دست پیدا می‌کنند، با وجود تشنگی، به سوی معشوق خود می‌روند و در این مسیر تلاش می‌کنند.

هوش مصنوعی: آن کسی که به شوق او در حسرت است، جز خود او چیزی برای سیراب کردنش وجود ندارد و فقط از پیوستگی و وصل او می‌تواند سیراب شود.

هوش مصنوعی: آب خنجر نهر از آن آب‌هاست و آن نهر به دریای مصیبت پیوسته است.

هوش مصنوعی: ای مشکل و مصیبت من، تو برایم از جان عزیزتری. چه درشتی و زیبایی داری، مانند سلسبیل و کوثر، یا مانند خنجر!

هوش مصنوعی: اگر تو خود مانند کوثر پاک و دلپذیر نیستی، پس چرا به دیگران زندگی می‌دهی؟ پس در واقع تو چه هستی؟