هوش مصنوعی: شاه جاویدان به سرافرازان میدان جاودانی گفت که...

هوش مصنوعی: دوست به نظر می‌رسد که به شیوه‌ای متفاوت از قبل، تصمیم گرفته است. او به خاطر چنین تغییراتی، محفل شما را به زیبایی تازه‌ای تزئین کرده است.

هوش مصنوعی: این دنیا مکان مادی و خاکی است و جایی برای انسان‌های نورانی و عالی‌قدر وجود دارد که در مراتب بالاتر قرار دارند.

هوش مصنوعی: زمان اکنون شبیه به دی ماه است، اما فصل فروردین در حال حاضر چه زمانی است؟

هوش مصنوعی: اجازه هست، اما باید برای عشق جان خود را فدای خواسته‌های محبوب کرد.

هوش مصنوعی: اجازه هست که در میدان رضا حاضر شویم، اما باید دید که سرنوشت چه حکمی برای ما دارد.

هوش مصنوعی: وقتی آن شخص این جمله را شنید، از شادی و هیجان قدم به جلو گذاشت و بر اسبش رکاب زد.

هوش مصنوعی: به سوی میدان جنگ شتاب کردند و صدا و هیاهو در همه جا پخش شد.

هوش مصنوعی: آن‌ها لباس‌های خود را از سر برداشتند و غبار را از میدان نبرد پراکنده کردند.

هوش مصنوعی: جان به لب رسیده و در حالی که جانش در خطر است، از پادشاهی دنیا، اسب‌ها را به سمت جایی نامشخص و دور هدایت کردند.

چین بر ابرو و دندان بر لب، تیغ در دست و  دلشاد؛

اسب‌ها را به سوی میدان تاختند و تیغ بر حزب اهریمن کشیدند.

هوش مصنوعی: کافری و دیانت با هم مختلط شدند و پیوندهای روحی انسان‌ها از یکدیگر جدا شد.

هوش مصنوعی: در این شعر به تصویر کشیده شده است که رودها پر از خون شده و زمین‌ها رنگین و قرمز شده‌اند. این توصیف نشان‌دهنده‌ی یک وضعیت ناخوشایند و tragic است که در آن طبیعت تحت تأثیر وقایعی سخت و خشن قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: در اثر شور و غوغایی که پیش آمد، جان‌ها فدای هدف شدند و سرها به خطر افتاد.

هوش مصنوعی: همه سرها را بر زمین گذاشته‌اند و جان‌ها به لب رسیده است، به سمت میدان با شادی و نشاط حرکت کردی.

هوش مصنوعی: آن‌ها از خوشحالی به حدی بودند که نمی‌توانستند خود را در پوست سرشان جا دهند و جانشان را برای دوستشان می‌دادند و به دشمن خود بی‌اعتنا بودند.

هوش مصنوعی: مادر مهربان او از پشت سر به او اشاره می‌کند و می‌گوید: "پسر، این زمان زمان عهد و وفاست."

هوش مصنوعی: برو مادر، شیر حلالی که به من دادی را ببر و ناله‌های شبانه‌ام را همراه خود ببر.

هوش مصنوعی: برو و جان مادر را فدای راه فرزند پیامبر کن.

هوش مصنوعی: بشتابید، روز قیامت نزدیک است و وعده ما دیدن پیامبر است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که یکی از برادران به سوی میدان جنگ در حال دویدن است و با عزم و اراده به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: ای برادر، به سوی میدان، با جان‌مان برای خاطر سلطان جاودانه فدا می‌کنیم.

هوش مصنوعی: برادر! اکنون وقت آن رسیده که دست به کار شویم تا جان خود را در راه آن پادشاه فدای کنیم.

هوش مصنوعی: ما حالا ارزش سر را درک کردیم، زیرا که آن را به زیر سم اسب شاه انداختیم.

هوش مصنوعی: یک نفر در حضور شاه دین، خود را برای جنگ و نبرد آماده می‌کرد و نشانه‌ای از دشمنی را بر تن خود داشت.

هوش مصنوعی: هر چه سرنوشت برایمان به ارمغان بیاورد، باید با کمال آمادگی به استقبال آن برویم، چه در زندگی و چه در برابر سختی‌ها.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن یک جرعه آب برای شاه، این شخص خونی که در رگش بود را با خاک مسیر آمیخته است.

هوش مصنوعی: او مشک را پر کرد و بر گردن آویخت و اسب را به سمت پادشاه ارجمند راند.

هوش مصنوعی: یک صدایی به او گفت که با دقت به آن گوش دهد و توجه کند که چیزی باارزش را به هدر ندهد و همچنین بر سر راه خود با احتیاط پیش برود.

هوش مصنوعی: هرکس که آرزوی دیدار دوست را دارد، برای رسیدن به آن، باید خطرات و سختی‌ها را بپذیرد، حتی اگر به قیمت جانش تمام شود.

هوش مصنوعی: کاسه وصال ما پر از آب زلال است، پس چرا از این طرف متزلزلش می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که از آن نوع محبت و رحمت، یک به یک، افراد برای ارزیابی ارزش و حقیقت خود، تلاش می‌کردند و سرمایه وجودشان را به محک می‌زدند.

هوش مصنوعی: هرجا که تیر و نشانه‌ای در کمان بود، سینه را نشانه‌ای قرار دادند.

هوش مصنوعی: شاه دین مانند شمعی روشن است و یاران او در اطرافش مانند پروانه‌هایی هستند که به نوری که او می‌تاباند جذب شده‌اند.

هوش مصنوعی: آتش را با آب تیغ روشن کردند و همه مانند پروانه‌ای که به دور شمع بچرخد، خود را سوزاندند.

هوش مصنوعی: در آن میدان پُر هیاهو و آشفتگی، همه در حال جان فشانی و از دست دادن جان هستند.

هوش مصنوعی: در آسمان‌ها، همه‌ی موجودات بلندپرواز و بافرکانس‌های مختلف از شگفتی به دهان خود دست می‌زنند.

هوش مصنوعی: صدای زیبا و خوشایندی از فرشتگان به گوش می‌رسد که تو را ستایش می‌کنند و به خاطر عبور از مرزهای آسمان و زمین به تو تبریک می‌گویند.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی صحبت از روحانیون و قدسیان می‌شود که از جاهای مقدس و صومعه‌ها برآمده‌اند و دانشی که کسب کرده‌اند، به زبان آنها تبدیل شده است. به بیان دیگر، آنچه آموخته‌اند به شکل موجز و قابل فهم بیان می‌شود و ممکن است بر دیگران تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: در تلاش و کوشش جن‌ها از هر سو، در مسیر پادشاه، جان‌های خود را به عنوان بهایی در دست دارند.

هوش مصنوعی: یکی به نزد شاه دین آمد و گفت: ای روشنی چشم بهترین پیام‌آوران.

هوش مصنوعی: من یکی از پیروان حیدر هستم و بر گروهی از جن‌ها، سرور و مقامم را دارم.

هوش مصنوعی: برای پذیرفتن سرنوشت و تسلیم شدن، جانم را به سوی این بیابان برانگیختم و گروهی را به همراه خود سازماندهی کردم.

هوش مصنوعی: نیروهای من به قدرت و عظمت دریا و زمین و کوه‌ها مانند یک سپاه عمل کردند و سرزمین‌های وسیع در برابرشان تسلیم شدند.

هوش مصنوعی: به سرعت بگو تا ما از این جمع بی‌حیا و شیطانی، کارشان را تمام کنیم.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده از آمادگی برای قربانی کردن و فدایی شدن صحبت می‌کند. او می‌خواهد با از بین بردن جان دشمنان، آنان را به خاک بسپارد و به نوعی برابری بین خون و خاک ایجاد کند. در واقع، او با این سخن به عشق و فداکاری برای آرمان‌ها و عقاید خود اشاره دارد.

هوش مصنوعی: سلطان سرزمین رضا فرمود: پروردگارتان بهترین پاداش را به شما عطا کند.

هوش مصنوعی: دل دیگر از این خرابه خسته و بی‌روح شده و جان از این مکان پر از مشکلات ناامید و غمگین گشته است.

هوش مصنوعی: من دیده‌ام که فردی عاشقانه به محبوب خود نگاه می‌کند و جان او به سوی محبوبش پرواز می‌کند و آزاد می‌شود.

هوش مصنوعی: از چهره‌اش پرده‌برداری شده و اکنون جانم از دستم خارج شده است.

هوش مصنوعی: همه‌ی همراهان من رفتند و پرندگان خوش‌صدا از گلزار پرواز کردند.

هوش مصنوعی: حالا نوبت نسرین و گل رسیده است، در حالی که دیگر گل‌ها رفته‌اند و زمان شکفتن این گل‌ها فرارسیده است.

هوش مصنوعی: به روشنی و وضوح، تأثیر و قدرت سلاح‌هایی مانند تیغ و شمشیر را ببین، که همچون آتش نمرود، نیرویی ویرانگر دارند.

هوش مصنوعی: من به سمت آتش می‌روم مانند خلیل، چون عشق او من را به سوی خود می‌کشد و شوق من دلیل این مسیر است.

هوش مصنوعی: به خاطر ابراهیم، ای بزرگان، در وسط آتش، آب و گل به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: چشمه‌ها از خون من جاری شده‌اند و زخم‌هایم باعث شده‌اند که گل‌ها در گلستان رشد کنند.

هوش مصنوعی: عشق به خلیل می‌گوید که تو همچون ابراهیم، باید در آتش امتحان‌ها و چالش‌های زندگی بروی.

هوش مصنوعی: تو را برای قربانی کردن در راه خدا آماده کرده‌ام تا خودت بتوانی آن را فدای او بکنی.

هوش مصنوعی: گفت: اینک شکوفه‌های باغ من، روشنی‌های دو چشم درخشان من هستند.

هوش مصنوعی: اکنون باد مهرگان بازگشته است و گل‌ها را از باغ برده است. غنچه‌ها نیز در پی این باد به حرکت درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی به آرامی به بادها اشاره می‌کند و آن‌ها را به سرقت می‌برد، در حالی که غم و اندوهی در دل وجود دارد.