هوش مصنوعی: پیامبر به فرستاده‌اش گفت که این حسین است و این سر و این تن او.

هوش مصنوعی: ای کاش که در جهان صد نفر مثل حسین بود، تا جانم را فدای آن سلطان کنم.

هوش مصنوعی: اگر حسین بن علی جان من باشد، دل خوش من به خاطر سلطانی است که در زندگی‌ام دارم.

هوش مصنوعی: جبریل گفت: ای سرور دنیا و دین، ای امام مخلوقات، تو حقیقت را نگه‌دارنده‌ای.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به این معامله، کسب اجازه حسین در کنار رضایت آن شفیع بزرگ ضروری بود.

هوش مصنوعی: بهتر است با حسین درباره این موضوع صحبت شود، زیرا او هم بخشی از داستان را آغاز کرده و هم به پایان آن مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: پس آن شاه آسمانی با شوق و نشاط فراوان، خواست تا سفره روشنی را که نماد چشم و دلش بود، برپا کند.

هوش مصنوعی: با او درباره‌ی بزرگواری‌ها و لطف‌های دوست صحبت کردم و از نگاه‌ها و توجه‌های او گفتم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که انسان برای عشق و علاقه‌ای که به کسی دارد، حتی اگر مجبور به فدا کردن چیزهای ارزشمندی مانند جانش شود، دریغ نخواهد کرد. یعنی عشق و محبت آنقدر بزرگ است که فرد حاضر است از خودگذشتگی و فداکاری کند.

هوش مصنوعی: به خاطر او جان و زندگی‌ام را فدای عشقش می‌کنم و غم و اندوه خود را بر سر دنیا می‌ریزم.

هوش مصنوعی: فدای عشق او شدن و همه چیز را در راه او از دست دادن، مانند پروانه‌ای که در آتش می‌سوزد و برای محبوب خود فداکاری می‌کند.

هوش مصنوعی: این پیام خوشحال‌کننده را که شنید، آن خانواده‌ی پاک به خاطر شکرگزاری به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: به دنبال احترام و بزرگداشت و درخواست، به خاطر حق، برای نماز به حالت رکوع درآمد.

هوش مصنوعی: پس چهره‌ات مانند گلی شکوفا شد، آن ماه که هر شب برایش سجده می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر شادی و سرزندگی‌اش، صورتی گلگون و زیبا پیدا کرد که با لبخند یا حیا و شرم خود صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که می‌توانم سری داشته باشم یا اگر جانی در من باشد، یا پیکری برایم موجود باشد؟

هوش مصنوعی: تمام وجود من، چه جسم و چه روح، تحت فرمان اوست و اگر شایسته‌اش باشد، من فدای او هستم.

هوش مصنوعی: اگر نبود او، من به خاطر او جانم را فدای او می‌کردم و جان شیرینم را به عنوان پاداش به او می‌دادم.

هوش مصنوعی: اما من از خدا یک امید دارم؛ اگرچه امید من را محقق کند، بعید نیست که از رحمت‌هایش چیزی کم مباشد.

هوش مصنوعی: اجازه می‌دهند که در روز قیامت به خاطر گناهکاران صحبت کنم و از آنها دفاع کنم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم عذرخواهی کنم و با آمرزش، گناه آنان را جبران کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که پرده‌ای از میان جمع برداشته شود، در آن زمان دست من به درخواست کمک بلند خواهد شد.

هوش مصنوعی: من جان خود را برای خدمت به ملت فدای آنها می‌کنم و آماده‌ام که جانم را اهدا کنم و در مشکل‌ها شفاعت کنم.

هوش مصنوعی: وحی از سوی خداوند به پیامبر رسید و ما آنچه را که از ما درخواست کرده بود به او عطا کردیم.

هوش مصنوعی: ما با اولین قطره خون او، بهای شفاعت را پرداخت می‌کنیم، ای صاحب عظمت.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ زمان و مکان قربانی را مشخص کرد و روز، ماه و سال آن را معین ساخت.

هوش مصنوعی: کربلا برای من مانند عاشورا است، اینکه کسی چنین عیدی را در جهان دیده باشد، بسیار عجیب است.

هوش مصنوعی: عید را برای برخی جشن گرفته‌اند و برای برخی دیگر عزاداری است. کجا می‌توان کسی را پیدا کرد که با واقعیت زندگی آشنا باشد؟

هوش مصنوعی: در اینجا کسی نیست که درک کند چه کسی در سوگ است و چه کسی در حال شادی. هیچ‌کس نمی‌داند که چه کسی در حال عزاداری است و کی در حال جشن.

هوش مصنوعی: دوستان تا همیشه در غم و اندوه هستند و درد و رنج را به دوش می‌کشند.

هوش مصنوعی: ای اهل تسلیم و فرمان‌برداری الهی، در آن شب خاص، سال و ماه را به شمار آورد.

هوش مصنوعی: وقتی زمان وفا رسید، بارها به سمت کربلا رفتند و وعده‌شان را تجدید کردند.

هوش مصنوعی: ای مدینه، با لباس نیلی خود را آرایش کن تا غم و خاکستر این زمین را پنهان کنیم.