هوش مصنوعی: روزی جوانی در روزگاری گذشته با شرایطی نگران‌کننده و آشفته روبرو شد.

هوش مصنوعی: او در شرایطی دچار ناامیدی و سردرگمی شده است. نه تلاشی برای به دست آوردن معیشت دارد و نه کاری برای سامان دادن به اوضاعش.

هوش مصنوعی: چیزی در دست نیست که از آن بهره‌ای ببریم؛ نه آتش واقعی وجود دارد که دودی از آن برخیزد.

هوش مصنوعی: نی که همچون کمان، شکار را به دام می‌اندازد، تخته‌ای که برای بازی قمار استفاده می‌شود.

هوش مصنوعی: در خانه، شب و روز مشغول نزاع و بحث با همسر و شریک زندگی‌ام هستم.

هوش مصنوعی: گاهی حاکم به فروش کاسه‌ای مشغول می‌شد و گاهی خدمتکار خانه‌اش می‌شد و گاهی نیز به رهن سپردن چیزهایی می‌پرداخت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که او در این دنیا باشد، هیچ چیز جز زمین برایش باقی نخواهد ماند و تنها با کسی خواهد بود که دلش سخت و بی‌احساس است.

هوش مصنوعی: روزی شخصی به مردی گفت:‌ ای مرد که در بی‌عملی و تنبلی تنها و بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: تا کی باید در خانه‌ای بمانم و مانند زنان بیرون نروم تا فردا برای کسب روزی تلاش کنم؟

هوش مصنوعی: اگر شغف و درآمدی نداری، خوب است؛ شاید روزی از زحماتت به تو نانی برسد.

هوش مصنوعی: با اینکه امشب چیزی برای خوردن نداریم، اما همدیگر را در آغوش می‌گیریم و گرسنه می‌خوابیم.

هوش مصنوعی: زن وقتی فردا شد، به شوهرش گفت که بیرون برود تا به دنبال چیزی بگردد.

هوش مصنوعی: مرد فقیر از خانه بیرون رفت تا شاید از جایی به او کمکی برسد یا روزنه‌ای از امید برایش پیدا شود.

هوش مصنوعی: در میانه‌ی کوچه، لحظه‌ای توقف کرد و مشاهده کرد که کسی از جایی بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: او با دل پر از غم و حیرت، منتظر جوابی است که نمی‌تواند به آن دست یابد و راهی برای برگرداندن خود ندارد.

هوش مصنوعی: او به مسجدی رفت و با حالتی مملو از نیاز، خود را پاک کرد و رو به قبله برای نماز ایستاد.

هوش مصنوعی: در نماز ایستاد تا غروب آفتاب، در حالیکه گاه رکوع می‌رفت، گاه سجده می‌کرد و گاه در حالت قیام بود.

هوش مصنوعی: زمانی که شب فرا رسید، زن به سمت خانه برگشت و به دنبال کشف رازها رفت.

هوش مصنوعی: ای جوان، بیا و هر چیزی که داری، بیاور تا من هم مهمانی مناسب بچینم و هم غذای خوبی تهیه کنم.

هوش مصنوعی: من در روز جاری جستجو کردم، ای سلیم، پاداش کارم را از کارفرمای بزرگوار دریافت کردم.

هوش مصنوعی: شخصی به من گفت که فردا به تو پاداش دو روز زحمتت را می‌دهم.

هوش مصنوعی: شرمنده‌ام که از کسی چیزی بخواهم یا در مورد وضعیت خودم صحبت کنم.

هوش مصنوعی: زن گفت: ای جوان، خوب است، من نان می‌گیرم و از همسایه‌ها قرض می‌کنم.

هوش مصنوعی: در روز دوم، آن جوان از بند و محدودیت آزاد شد، مانند ماه که از سایه و خاموشی خود بیرون می‌آید و در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: مدتی در کنار ایستاد و سپس سرش را به سمت مسجد خم کرد.

هوش مصنوعی: او در آنجا تا شب به نماز ایستاده بود تا به خاطر آن شخص بخشنده و کمک‌کننده دعا کند.

هوش مصنوعی: او دوباره به خانه برگشت و با همسرش درباره داستانی گفتگو کرد.

هوش مصنوعی: او گفت فردا آن شخص نیکوکار و وفادار پاداش سه روز سختی‌ام را به من خواهد داد.

هوش مصنوعی: زن در آن شب به شویش گفت که امیدوار است همه چیز به خوبی تمام شود و در این لحظه به یاد دو قرص نان افتاد و به فکر آن بود.

هوش مصنوعی: جوانی که در قید و بند بود، روز زیبایی آزاد شده و به سمت مسجد می‌رود.

هوش مصنوعی: با روی به سمت محراب نماز، چشمانش دوباره به سوی رحمت و محبت دوست گشوده شد.

هوش مصنوعی: زنی در خانه نشسته و منتظر همسرش است، در حالی که او در مسجد به عبادت و دعا مشغول است.

هوش مصنوعی: در پایان روز، خداوند یک فرشته را به همراه پاداش سه روزه برای مردی فرستاد.

هوش مصنوعی: گوسفندی که با یک خروار آرد رفتار می‌کند، برای ذبح او نیاز به سنگ و چاقو هم دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که کیسه‌ای پر از طلا داشت، به درب خانه‌اش رفت و زنگ آن را به صدا درآورد.

هوش مصنوعی: آن زن به سروش گفت: بیا، به زودی مزدت را بگیر.

هوش مصنوعی: آن شخص سخاوتمند به کارگر گفت که مزد کار تو را برای این سه روز پرداخت می‌کنم. تو که همراه و یاری خوبی برای من هستی.

هوش مصنوعی: به همسرت بگو که تلاشش را بیشتر کند تا من هم بتوانم مزد بیشتری دریافت کنم.

هوش مصنوعی: زن آن هدیه را دریافت کرد و با حال خوش و دلشاد به خانه برگشت.

هوش مصنوعی: آن کشاورز گندم را برداشت و نان را برای مردم آماده کرد. هر کاری که باید انجام می‌شد، به درستی انجام داد.

هوش مصنوعی: منتظر هستی که تا کی آن جوان خوشبخت با توافق و هماهنگی به دام بیفتد؟

هوش مصنوعی: پس از اینکه مرد از نماز عشاء فارغ شد، مدتی را به دعا و ذکر مشغول نشست.

هوش مصنوعی: او از دریای عمیق به سوی ما آمده است، بدون اینکه از بخشش‌ها و هدایای شگفت‌انگیزی که در آن نهفته است، آگاه باشد.

هوش مصنوعی: او با چهره‌ای زرد و بدنی خسته و جان آزرده، به راهی افتاد تا به خانه‌اش برگردد.

هوش مصنوعی: گاهی به آسمان نگاه می‌کنی و دوباره راهی خانه می‌شوی.

هوش مصنوعی: گاهی در این فکر هستم که همسرم چه نظری درباره صحبت‌هایش خواهد داشت و چگونه به گفتگو ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: او آمد و در بیرون در نشست، در حالی که نگران و ناراحت بود و از اشک‌هایش خجالت زده شده بود، همچنین از حضور زن احساس شرمساری می‌کرد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه شب به پایان رسید و سحرگاه شد، آن بیچاره بعد از مدت‌ها انتظار، هنوز به خانه برنگشت.

هوش مصنوعی: زن برای جستجوی حال شوهرش در را باز کرد و او را در پشت در، در حالی که به شدت پریشان و داغان به نظر می‌رسید، دید.

هوش مصنوعی: با حالتی خمیده و سر به پایین، در حالتی حیرت‌زده و گیج به کارها و وضعیت خود نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: او از تو می‌پرسد که به چه دلیلی اینجا هستی و چرا در درون خانه منتظری.

هوش مصنوعی: من اینجا هستم و منتظر هستم تا آن شخص بزرگوار به من کمک کند.

هوش مصنوعی: عزیزم، زود بیا در خانه تا ببینی چطور بخشش و سخاوت مانند یک دریا است.

هوش مصنوعی: در میان امواج دریای بخشندگی، شادی‌ام هر لحظه بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: به داخل بیا و هر کسی را که می‌خواهی دعوت کن، زیرا امشب مهمان نوازی از جانب کسی با سخاوت فراهم شده است.

هوش مصنوعی: کیست که با من بگوید آن کسی که بر اثر لطف و محبتش، شادابی من هر لحظه افزایش می‌یابد؟

هوش مصنوعی: پاداش سه روز کار تو در برابر چیزی که در انبار داری، جا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: گفت ای زن، آن شخص نیکوکار و بزرگوار است و به خاطر بخشش‌هایش، جهان پر از زندگی و سرزندگی است.

هوش مصنوعی: همه نوع افرادی، چه مسلمان و چه غیرمسلمان، چه مؤمن و چه کافر، به درگاه او دسترسی دارند و می‌توانند از رحمت و فیض او بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: هر دو دنیای موجود بر سر سفره‌ی نعمت‌های او قرار دارند و هم نیکی و هم بدی در فراوانی‌های او غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: روزها خورشید به عنوان فرمانده و رئیس او است و در شب‌ها، ماه به عنوان چراغ روشن کننده‌اش عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: ابر بی‌رحمی همانند سقایی است که سفره‌اش را برای مهمانی می‌آراید.

هوش مصنوعی: آسمان تاریک شده و در میان کهکشان‌ها، آن را برای خدمت به انسان‌ها به‌گونه‌ای مرتب کرده‌اند، مانند بندگانی که در خدمت هستند.

هوش مصنوعی: صدا و هیاهوی رعد و برق در کوی او طنین‌انداز است و نور خورشید و ماه مانند عطر مشک از او پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: روز و شب، نوبت کسانی است که بر بام او هستند و همه موجودات جهان در حال دعوت او به جمع هستند.

هوش مصنوعی: آب و زمین در کنار هم به مانند میزی است که او برپا کرده است و هر که به این سفره بیاید، تا همیشە مهمان او خواهد بود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ها در بالای شاخه‌ها در پروازند و مار و مورچه‌ها در سوراخ‌های زمین فعالیت می‌کنند.

هوش مصنوعی: ماهی‌ها در اعماق دریاهای عمیق زندگی می‌کنند و حیوانات وحشی در دشت‌های وسیع و پهناور حضور دارند.

هوش مصنوعی: کسانی که در جمع آوری و بهره‌برداری از نعمت‌های الهی هستند، فقط در پی بهره‌مندی مادی و دنیوی از آن نعمت‌ها هستند.

هوش مصنوعی: او منبع روزی و زندگی برای همه موجودات است و به هر جانداری که زنده است، زندگی و sustenance می‌دهد.