هوش مصنوعی: هیچ‌کس وجود ندارد که این سنت را رعایت نکرده باشد؛ جز حق تعالی که یگانه و منحصر به فرد است.

هوش مصنوعی: این عادت و رویه را چطور می‌توان ترک کرد، ای کسی که پیشوای اهل دین هستی؟

هوش مصنوعی: در حرم یک حوری زیبا و دلربا دارم که نشانه‌ای از زیبایی و کمال مادر همه نسل‌هاست.

هوش مصنوعی: همه موجودات در عالم مانند روح هستند و جسم آن‌ها، روحی است که تجسم یافته و بدون کلام است.

هوش مصنوعی: این عبارت به توصیف ویژگی‌های خاص و روحانی انسان‌ها می‌پردازد. به بیان دیگر، شخصیتی را تصویر می‌کند که از صفات ملائک همچون جبرئیل برخوردار است، زیبایی‌هایی مشابه با جمال عیسی دارد و از ویژگی‌های نیک و بزرگ منشانه‌ای بهره‌مند است که بر زمین نیکو و پرثمر است. این توصیف به اجتماع فضایل عالی انسانی و الهی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: پیشانی موسی پیامبر بر سر ضحاک کافر بود.

هوش مصنوعی: در سوگ او، آتش و شعله وجود دارد و نگاه او مانند شمشیر علی (حیدر) تیز و برنده است.

هوش مصنوعی: چاهی در زنخدان او وجود دارد که صد یوسف در آنجا سرنگون است.

هوش مصنوعی: زبان او همانند معجزه پیامبر احمد است و همچون چشمه خضر، دانش و حکمت او در کلامش پنهان است.

هوش مصنوعی: هر قدم او باعث می‌شود که صد هزار نفر به خاطر عشق و دلبستگی به او، مانند یعقوب که به خاطر اسماعیلش سوگوار بود، گریه کنند و غمگین شوند.

هوش مصنوعی: صدا و لحن داوود و مریم پاک و بی‌نظیر است، مانند مقام بلقیس و سلیمان که دارای شکوه و عظمت هستند.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه موسی و سکندر بزرگ و تاثیرگذار باشد. به عبارتی دیگر، او می‌گوید که شخصیت و عظمت این شخصیت‌ها در دنیای امروز قابل تکرار نیست و هیچ‌کس به پای آن‌ها نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از بهشتش میوه‌هایی مثل نار و سیب آورده‌اند و به او لقب‌هایی چون پستان و غبغب داده‌اند.

هوش مصنوعی: او را در شب قدر به اوج زیبایی و در صبح عید با گیسوان مشکی و گوش‌هایی سفید هدیه داده‌اند.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم جفت تو، آن زیبای محبوبم را به حرم برسانم.

هوش مصنوعی: من نه چیزی از تو طلب می‌کنم و نه چیزی به تو می‌سپارم. هیچ‌کسی از من درخواست ندارد و من هم به دنبال وابستگی نیستم.

هوش مصنوعی: تمام دارایی و ملک من در اختیار توست و من نیز در میهمانی‌ات نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی جوان خارکش این را شنید، تمام حواسش را از دست داد و دلش به تپش افتاد.

هوش مصنوعی: من در آن لحظه که جوان خارکن را دیدم، نمی‌دانم چه بگویم چون خود تو از حال من باخبر هستی و من هم از تو اطلاع دارم.

هوش مصنوعی: بله، کسی که صبر و انتظار کشیده باشد، می‌داند که پس از این زمان، خبر خوشی از دیدار محبوبش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای در باغستان بوی خوش گل‌ها را می‌شنود و پیرمردی در کنعان بوی پیراهنی را استشمام می‌کند.

هوش مصنوعی: مرده‌ای خبری از زندگی جدید دریافت کرد، بادی در فروردین به باغ وزید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند آنچه آن جوان در آن لحظه احساس کرد و تجربه کرد، چیست و چگونه می‌تواند آن را به زبان بیاورد.

هوش مصنوعی: توصیف و بیان حالتی که در آن هستم، کار من نیست و هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند او را به درستی توصیف کند.

هوش مصنوعی: روزهای خوشی است که از یاری و حمایت دوستان خبری به سوی محبوب می‌رسد.

هوش مصنوعی: خبر خوب وصالی به محبوبی می‌رسد که در میان اندوه و غم قرار دارد.

هوش مصنوعی: اما در آن لحظه، آتش عشق و شوق برای وصال به شدت شعله‌ور می‌شود و به اوج خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر آب وصلی که به او می‌رسد نباشد، بیم آن می‌رود که استخوان‌ها بسوزند و آتش بگیرند.

هوش مصنوعی: آتش عشق از آتش جدایی بیشتر می‌سوزاند و شراب وصال از باده جدایی، لذت‌بخش‌تر و شیرین‌تر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فاصله زمانی و درد ناشی از جدایی در شب‌ها بسیار طولانی و طاقت‌فرساست، در حالی که روزهایی که در انتظار دیدار و عشق هستیم، به مراتب بیشتر و شدیدتر از آن شب‌هاست. به بیان دیگر، احساس اشتیاق و انتظار برای وصال، از فراق و جدایی خیلی بیشتر است.

هوش مصنوعی: ذوق و لذت این نوشیدنی چنان او را مست کرده است که چشمانش را بسته و زبانش را از سخن گفتن بازداشته است.

هوش مصنوعی: در پاسخ به پادشاه بزرگوار، نه سخنی گفت و نه تأیید کرد.

هوش مصنوعی: شاه با خود فکر کرد که دیانت و پرهیزگاری او به خاطر حیا و شرم او به کمال خواهد رسید.

هوش مصنوعی: پادشاه با شکوه و وقار از محدودیت‌ها آزاد شده و به سمت کاخ خود حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در شب، پادشاه با خیال خود مشغول است و به این فکر می‌کند که چگونه می‌تواند این غزال را که در دامش افتاده آزاد کند.

هوش مصنوعی: دل من با مراسم عروسی خوشحال می‌شود و این شادی موجب آرامش من می‌گردد.

هوش مصنوعی: کاش این سکوت ناشی از آرامش خاطر باشد یا اینکه الهامش از خداوند در این شب به او رسیده باشد.

هوش مصنوعی: آن جوان تمام شب در نگرانی بود که آیا این چه چیزی بود که آن شخصیت بزرگ فرمود.

هوش مصنوعی: پادشاه آیا به سخره گرفتن کودک را به شیرینی در چنگال او قرار داده است؟

هوش مصنوعی: گفت آیا کسی این کار را به شوخی یا جدی انجام می‌دهد که در این کار به من کمک کند؟

هوش مصنوعی: کاش نظر او تغییر نکند از آنچه که بیان کرده است و ای کاش خواب خوبی از آنچه که گفته، ببیند.

هوش مصنوعی: ای خدا، بر او خواب عمیقی بگمار و مرا از خواب بخت و آینده‌ام بیدار کن.

هوش مصنوعی: وقتی صبح فرا رسید و آفتاب طلوع کرد، جهانی را به عنوان برترین و خوب‌ترین انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: پس او را به سمت آن جوان فرستاد تا در پیوند و ارتباطشان هم‌نظر و هم‌نوا باشند.

هوش مصنوعی: برای اینکه این نشانه ایجاد شود، او داستان‌ها، آیات، جادو و نواها را خواند.

هوش مصنوعی: آن جوان به انتظار نشسته است و چشمانش به در دوخته‌اند، تا شاید کسی از نزد شاه بیاید.

هوش مصنوعی: ناگهان شخص زیبایی وارد شد و با او داستانی را آغاز کرد.

هوش مصنوعی: بعد از صد آیه و سیصد خبر، آن جوان در حالت رضایت سرش را به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: آن پیامبر با خوشخبر کردن، بازگشت و پادشاه را از پذیرش خبر داد.

هوش مصنوعی: بنابراین به دستور شاه مراسم جشن و سرور آماده کردند و همگان از جمله خطیبان، علمای دین و قضات را دعوت کردند.

هوش مصنوعی: در زمانی که بدی‌ها و نحسی‌ها وجود داشت، پیوند زهره با مشتری شکل گرفت.

هوش مصنوعی: در مکانی ویژه و دور از دیگران، به مناسبت جشن و شادمانی، بنایی زیبا و درخشان مانند بلور پیدا شد.

هوش مصنوعی: تخت طلا را در آنجا قرار دادند و پرده‌های زربافت را به حالت افراشته درآوردند.

هوش مصنوعی: شمعی که از کافور ساخته شده و چراغی شفاف و زیبا، بر پشت‌نشینی از پارچه نرم و در اینجا نشیمنگاهی از عاج قرار دارند.

هوش مصنوعی: شهر به خاطر ورود آن جوان، تزیین شده است و همه بازارها و مغازه‌ها زیبا شده‌اند.

هوش مصنوعی: شمع و مشعل در هر قدم نورافشانی کردند و بخور و صندل را در هر راهی سوزاندند.

هوش مصنوعی: کوچه‌ها را از خار و علف پاک کردند و آن‌ها را از گرد و غبار تمیز کردند.

هوش مصنوعی: پادشاهان در کنار هم ایستاده‌اند و به تماشای گل‌چین‌ها که در حال ردیف شدن هستند، نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: از شهر تا مسجد، دسته‌ای از تاجداران و امیران با دل شاد و سرور در حال حرکت بودند.