هوش مصنوعی: اگرچه آدم به لطف الهی جان پیدا کرد، اما این جان بسیار ضعیف و ناتوان است.

هوش مصنوعی: انسان به لحاظ مقام و ویژگی‌هایش از حیوانات بالاتر است، اما او به اختیار خود به زندگی و ویژگی‌های دنیوی نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: روح انسان دوباره جان گرفته است، اما این زندگی ناپایدار است. از او بخواه که زندگی‌اش را طلب کند وگرنه با مرگ روبه‌رو خواهد شد.

هوش مصنوعی: اما او در جستجوی زندگی است، پس باید از کجا آغاز کند و از بندگی رهایی یابد.

هوش مصنوعی: کارهای بزرگ و نعمت‌های زندگی حاصل لطف و عنایت اوست و همه چیز به دست معمار حکمت او ساخته شده است.

هوش مصنوعی: پس از این، او به انجام کارهایی مشغول شد که نشانه بندگی و اطاعت از پروردگارش بود.

هوش مصنوعی: اگر از بندگی آزاد شوی و به احترام و خدمت به دیگران ادامه بدهی، به زندگی واقعی و شادابی دست خواهی یافت.

هوش مصنوعی: زندگی همچون آب حیات است، ای عمو! پس از آن بنوش و جسم و جان خود را پاک کن.

هوش مصنوعی: خود را بنده و خدمتگزار او قرار بده تا به جاودانگی برسی و خود را گدا و نیازمند او کن تا به مقام سلطنت دست یابی.

هوش مصنوعی: اگر پیر باشی، عشق و محبت می‌تواند تو را جوان و سرزنده کند و حتی در سختی‌ها و نیازمندی‌ها، به تو کمک کند و تو را به سمت ارزش‌ها و راه‌های بهتر هدایت کند.

هوش مصنوعی: خدمت به او چیزهای ناپسند را زیبا می‌سازد و ذرات کوچک را به مانند خورشید زنده‌کننده می‌کند.

هوش مصنوعی: شب را به یاد او در بستر می‌گذرانم تا شاید بستر به فردوس و زیبایی گلستان تبدیل شود.

هوش مصنوعی: این صحبت را بگذار تا دشمن به پایان برسد و به حضور قاضی آگاه بیاید.

هوش مصنوعی: خصم آمد و تو به عنوان قاضی باید ببینی چرا این شخص بی‌شرم به من آسیب رسانده و من اینجا در حال گله‌گذاری هستم.