هوش مصنوعی: سوالی از امام کرد که تو در درک و فهم کتاب حق چقدر کامل هستی؟

هوش مصنوعی: خداوند بزرگ و بی‌نظیر، در زمانی که خشم و تنبیه و عظمت خود را ابراز می‌کند، چه چیزی را بیان کرده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که بر نعمت‌های خداوند بزرگ و بخشنده مغرور شدی، چرا این کارهای بزرگ و ناپسند را انجام دادی؟

هوش مصنوعی: شرایط و نیاز زمانه ایجاب می‌کرد که ای خلیل، پروردگار بزرگ و توانمند سخن بگوید.

هوش مصنوعی: گفتی که تو نادانی و از چیزی که نمی‌دانی، در درون خودت مشکل و کینه‌ای داری که نتوانسته‌ای آن را حل کنی.

هوش مصنوعی: خواست که خداوند رحمتش را بر مجرمان نازل کند و به آنها فرصتی برای عذرخواهی بدهد.

تا به آنها عذر خواهی از گناه، مغرور بودن و کار زشت بیاموزد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سوالی که مطرح می‌شود، دارای آموزه‌ای است که می‌تواند یادآوری از تجربه‌ای شیرین و خاص باشد. در واقع، پرسش می‌تواند یادآور ارتباطات ارزشمند و لذت‌بخش باشد.

هوش مصنوعی: تا بگویند این امید و این خود بزرگ‌بینی به خاطر رحمت‌های زیادی است که خداوند به انسان‌ها عطا کرده است.

هوش مصنوعی: بهانه ما در مورد اشتباهات و خطاها تنها همین است و هر دلیل دیگری که بیاورم بیهوده خواهد بود.

هوش مصنوعی: من بهانه‌ای بدتر از گناه می‌آورم و حیا و ناموس خود را نادیده می‌گیرم.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید که گناه از نفس وخواسته‌های درونی خود انسان ناشی می‌شود، در حالی که دیگری عقیده دارد که این گناه منشا شیطانی دارد و ناشی از وسوسه‌های شیطان است.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره می‌شود که اگر هوس و خواسته‌ای وجود داشته باشد، آن خواسته می‌تواند بهانه‌ای برای انجام گناه و رسیدن به بدبختی‌ها باشد. به عبارت دیگر، تمایلات و آرزوها گاهی می‌توانند ما را به سمت اشتباهات و مشکلات هدایت کنند.

هوش مصنوعی: این پاسخ توجیهی است که به طور کامل مانند پاسخی که یک دشمن به قاضی می‌دهد، ارائه شده است، ای پسر.

هوش مصنوعی: مردی با حالتی نزار و گوش‌های خونین به قاضی مراجعه کرده و از درد و رنج خود شكایت می‌کند. او به قاضی می‌گوید که به دادش برسد و از وضعیتی که در آن قرار دارد، فریاد می‌زند.