هوش مصنوعی: ای خدا، تو سرپناهی برای بی‌پناهان و پادشاهی برای شاهان جهان هستی.

هوش مصنوعی: ای که وجودت از جسم و جان پنهان است، دیدار تو باعث شده که عقل و خرد از کار افتد و گیج شوند.

هوش مصنوعی: تو هم سروری و هم درمانگر دردهای بی‌پایان.

هوش مصنوعی: تو توانستی آب خروشان را به پل تبدیل کنی و آتش را به گل مبدل سازی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دیگر او جنبه‌های بد و خطرناک پیدا کرده و تبدیل به موجودی خطرساز شده است، همچون گرگی در لباس انسانی. او به نوعی از ویژگی‌های تو بهره می‌برد، مثل شاخه‌ای از نسترن که از وجود تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من چگونه تو را توصیف کنم، زیرا تو ای خدا، نه تنها ظاهر را در می‌نویسی، بلکه باطن و سرشت واقعی نیز نماد توست. تو هم آغاز همه چیز هستی و هم پایان آن.

هوش مصنوعی: عالم و هستی در تسلط و تحت تاثیر توستند و حتی آسمان به خاطر عشق و شوق تو به حرکت در آمده است.

هوش مصنوعی: خدای من، هر چیزی که بگویم در ستایش تو نیست، و هر آنچه را که جستجو می‌کنم، در عمق شایستگی تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای تو کسی که به هر شرمنده ای عذر می‌دهی و ای تو که روزی‌رسان هر موجود زنده‌ای.

هوش مصنوعی: ای خدا می‌دانم که کارهای بدی انجام داده‌ام، اما همه اینها از من برآمده و مسبب خودم بوده‌ام.

هوش مصنوعی: تو همان کسی هستی که می‌توانی آنچه را که به تو مربوط است انجام دهی، ای کسی که برای جهان آنچه را که باید، از تو ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوندا، مانند من، تو بسیاری از نعمت‌ها و ویژگی‌ها را داری، اما من هیچ چیز ندارم جز خود تو.

هوش مصنوعی: اگر من بی‌کس و نیازمند هستم، امیدوارم که هیچ‌کس در کنارم نباشد، زیرا رحمت و لطف تو برای من کافی است.

هوش مصنوعی: هر کس از این شراب دوری کند، باید بداند که مانند تو هیچ چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر به خطر بیفتم و گرفتار شوم، تویی که هم پناه من هستی و هم راه نجات من.

هوش مصنوعی: ای جهان، دست مرا بگیر و من را نجات بده. ای کسی که علم و دانش را در اختیار داری، به من پناه بده تا از مشکلات و چالش‌ها به دور باشم.

هوش مصنوعی: به امید تو به درگاهت آمده‌ام، اگر در اینجا ناامید شوم، ای پروردگار، از چهره‌ات دور نشوم.

هوش مصنوعی: در مسیر امید و ترس قرار گرفته‌ام و در کنار تو با انتظار ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه من کارهای زیادی مرتکب شدم و خطاهایی داشتم، ذلت و نارضایتی از من ناشی می‌شود و عطا و بخشش از سوی توست.

هوش مصنوعی: ای خدا، اگر ما در حیات سیاه هستیم، لطف خود را بر ما نازل کن تا چادر و لباس ما را سفید و پاکیزه کنی.

هوش مصنوعی: اگر من خودم حجاب را کنار زدم، تو نیز بی‌حجاب از من دور نشو.

هوش مصنوعی: وقتی تو را همچون ستاره‌ای دیدم، ای خدا، پرده‌ی خود را کنار زدم و آشکار شدم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر اشتباهات و ناپاکی‌های خود عذرخواهی می‌کنیم و به خاطر جرات و بی‌باکی‌امان در بیان آنها هم عذر می‌خواهیم.

هوش مصنوعی: هر لحظه من گناه و خطای جدیدی مرتکب می‌شوم، اما بخشش و لطف تو بسیار فراوان و بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: اگر شیطان به خاطر گناهم به من فریب بزند، لطف تو جانم را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر از من اشتباهی یا کاری نادرست سر زده باشد، تو با ناز و محبت به من یادآوری کن تا توبه کنم و اصلاح شوم.

هوش مصنوعی: اگر تو به من آسیب بزنی و برای درمان آن دو صد مرهم بگذاری، یا اگر قهر کنی و من را رنجانی، باز هم دو صد رحمت به من نشان دهی.

هوش مصنوعی: اگر من خطایی کرده‌ام، هدایت و بخشش از سوی توست. و اگر من تنها یک قدم برداشته‌ام، تو به اندازه صد قدم به من نزدیک‌تر شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در مسیرم تاریکی بیاوری، از لطف خودت صدها چراغ برایم می‌آوری تا نورانی شود.

هوش مصنوعی: خداوندا، من به لطف تو نیازمندم و به خاطر بی‌نهایت رحمتت در انتظار هستم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم کدام یک از نعمت‌هایت را سپاس گویم و به یاد کدام یک از رحمت‌هایت شکر کنم.

هوش مصنوعی: یک لحظه که از تو هیچ خیری نرسد، بلکه همیشه از من خطا و اشتباه بیرون آید، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: کجاست دهان و زبان و کلام تا بتوانم توضیح بدهم درباره آن نعمت‌های فراوان؟

هوش مصنوعی: ای سلطان جان، تو چه نوع لطف و محبت عظیمی را با من نکردی؟

هوش مصنوعی: من از هر زشتی و ناپسندی بدتر کاری نکرده‌ام که من خود را به اندازه‌ی صد ذره خاک می‌بینم.

هوش مصنوعی: تو با رحم و رحمت خودم را در دامن خود پذیرفتی و با محبت، وجودم را در تاریکی‌ها پرورش دادی.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای بر ما غفلت کرده‌ای که به یکباره دنیا را بر سر ما فرود آورده‌ای و این بدن تو به مانند ظرفی شده که از بالا به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: تو پنبه دانی را با هم ترکیب کردی و طرح چشمان تیزبینم را به هم زدی.

هوش مصنوعی: این دو چیز، یعنی دیدگاه و نگریستن به زیبایی تو، به یک اندازه و هم‌سطح هستند.

هوش مصنوعی: تو آسمان‌ها را محل درخشش و عظمت پروردگار خود قرار دادی.

هوش مصنوعی: تو به من درسی آموختی و زبانم را بند زدی، به طوری که همه نام‌ها و اشیاء را یاد گرفتم.

هوش مصنوعی: این زبان و ابزار صحبت تو، نمایانگر احساسات و افکار عمیق توست.

هوش مصنوعی: تو با روح خود هوایی را پروراندی، حال برو و از این صدای بلند بشنو.

هوش مصنوعی: تو به دور من دیواری از عشق و محبت بنا کردی و با این کار، زندگی‌ام را تازه و نویی بخشیدی.

هوش مصنوعی: این بیت به ارتباط ظریف و زیبای اندام انسان‌ها اشاره دارد. در آن بیان می‌شود که ساق‌های تو در هم پیچیده‌اند و پاهای تو نیز به گونه‌ای هستند که با دستانت هماهنگی دارند. به نوعی، شاعر به زیبایی و هماهنگی اجزای بدن اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه هر عضو به دیگری متصل و وابسته است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که لازم بوده است، چه در دل و چه در ظاهر، همه را به خاطر فرمان «کاف و نون» عطا کردی.

هوش مصنوعی: تو روح را به جسم پیوند دادی و ارتباطی پنهان میان آنها برقرار کردی تا به تماشا و درک این اختلاط بپردازند.

هوش مصنوعی: بنابراین، ما تصمیم گرفتیم تا از آن بن‌بست و دشواری خارج شویم و راهی برای فرار پیدا کنیم، ای راهنمایی که ما را هدایت می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی قدم به دشت معرفت گذاشتم، سفره‌ای پر از نعمت و بخشش از سوی تو گشوده شد.

هوش مصنوعی: تو برایم مانند شیر مایه حیات شدی و در عمق وجودم، به من قوت و انرژی بخشیدی.

هوش مصنوعی: تو هم به من شیر خوردن را یاد دادی و هم مادر دلش برای من سوخت.

هوش مصنوعی: گریه را به من آموختی تا از دل او باخبر شوم و این گریه در دلش تأثیر گذاشت.

هوش مصنوعی: خواب شیرین او را به تلخی تبدیل کردی، نه به خاطر لطف و نیکی‌ات، بلکه به خاطر اندیشه‌هایی که داشتی.

هوش مصنوعی: تا وقتی که بدنم در این دنیا شکل گرفت، روح و جسم من با هم یکی شدند و به هم پیوستند.

هوش مصنوعی: تو برای من دندان‌هایی درست کرده‌ای و آنها را در دهانم گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: پس از اینکه با شیر سیر شدم، به آرامی طبع و ذائقه‌ام را به غذاهایی که می‌پسندیدم علاقه‌مند کردی.

هوش مصنوعی: ما از هر خطری مراقبت کردیم و از هر بالا و پایینی حفاظت به عمل آوردیم.

هوش مصنوعی: در زمستان لباس گرم و پشمی به کسی دادیم و در تابستان لباس‌های نازک و کتان پوشیدیم.

هوش مصنوعی: تو به من لباس و پوشش‌های زیبا دادی، همچنین کلاه و کفش‌هایی که مرا صاحب‌ام کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و تغییرات زندگی، از حمایت و پشتیبانی بهره‌مند شدم و به نقطه‌ای رسیدم که بزرگ و قوی شدم، مثل یک مرد شجاع.

هوش مصنوعی: به من قدرت و توانایی بخشیدی و همچنین گوش، خرد، عقل، دانش و هوش را به من عطا کردی.

هوش مصنوعی: تو نام خود را به زبان من آموختی و با روشنایی توحیدت، دل مرا به نور پر کردی.

هوش مصنوعی: تو با نور ایمان، دل من را روشن کردی و با بندگی، سرنوشت مرا شکل دادی.

هوش مصنوعی: در درگاه حضرت علی، هم سگ را تقدیم کردیم، هم به بندگی و خدمتگزاری خود ادامه دادیم.

هوش مصنوعی: ما اطلاعاتی درباره حلال و حرام به دیگران می‌دهیم، اما تنها با تکیه بر شنیده‌های عوام و بدون تحقیق و درک عمیق خود.

هوش مصنوعی: هر لحظه که به من لطف و هدیه‌ای می‌دهی، نام و آوازه‌ام در دنیا مثل ستاره‌ای درخشان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: تو هم به من عطا کردی از نیکان نژاد و هم به برادرانم از خوشبختی برمی‌گردی.

هوش مصنوعی: سر من از سر دیگران بلند شده است، و از میان آن‌ها هم تو مرا برداشت کردی.

هوش مصنوعی: ما دختران پاک و با ایمان را به دنیا آورده‌ایم، که از خاندان و اصل و نسبی نیکو برخوردارند.

هوش مصنوعی: ای ستاره من، تو بر روی کار من پرده انداختی و مرا از دید دیگران پنهان کردی.

هوش مصنوعی: من تمام زشتی‌هایم را به خوبی تعبیر کردی، در حالی که تو کارهایی که نکرده‌ام را به حساب من گذاشتی.

هوش مصنوعی: هر بار که تو را صدا زدم، پاسخ گرمت را دریافت کردم و مهربانی‌ات بیشتر از آن کسی بود که همیشه مهربان است.

هوش مصنوعی: من به خاطر مهربانی‌هایت مانند یک قربانی در عشق تو گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: آنچه که من از دانسته‌هایم بیان کردم، اگرچه هزار بدی را در خود دارد، اما از یک خوبی هم کمتر است، حتی اگر آن یک چیز بی‌شمار باشد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که من نمی‌دانم، اگر حسابش را بکنم، به اندازه هفتصد کتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: این اشعار به این معناست که آنچه از تو سرچشمه می‌گیرد و آنچه من بیان می‌کنم، نمی‌تواند به راحتی توسط نوشته یا کلام توصیف شود. احساسات و تجربیات عمیق‌تر از آنند که فقط با کلمات یا قلم بیان شوند.

هوش مصنوعی: تمام وجودم پر از اشتباهات و خطاهاست؛ از سر تا پای من، همه جا پر از گناهان و ناپاکی‌هاست.

هوش مصنوعی: من هرگز نتوانستم نشان‌دهنده‌ی شایستگی‌ام در برابر لطف تو باشم، چرا که همیشه گرفتار گناه و ناپاکی بودم.

هوش مصنوعی: اما می‌دانی ای خداوند مهربان، راه من از نفس زشت و بد در می‌گذرد.

هوش مصنوعی: از گناه خود به شدت ترسیدم، به طوری که مانند بید می‌لرزیدم. در این حال، هیبت نهی تو را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: ای خدا، با وجود این همه گناهی که دارم، هنوز امیدوارم که در درگاه تو رحمت و بخشش بیابم.

هوش مصنوعی: ای خدا، بر اساس شایستگی‌هایت، کاری کن که بوی خوش محبت و کرمت همیشه به مشامم برسد.

هوش مصنوعی: ای خدا، هر کسی که بر اساس عقل و تفکر عمل کند، در نهایت به نتیجه‌ای می‌رسد.

هوش مصنوعی: وجود تو سرشار از خوبی‌ها و نعمت‌هاست، اما من فقط پر از نافرمانی و اشتباهات هستم.

هوش مصنوعی: ای خدا، می‌دانم که کارهای بدی انجام دادم، اما این کارها را با خودم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اکنون به سراغ تو می‌آیم ای صاحب بخشایش، و به‌صراحت می‌گویم خدایا، من از کرده‌های خود پشیمانم.

هوش مصنوعی: اگر من این موضوع را بارها گفته بودم، باید بگویم که بسیاری از توبه‌هایم را شکسته‌ام.

هوش مصنوعی: اما من فریب زیبایی‌های تو را خورده‌ام و از خوشی شراب وجود تو سرمست هستم.

هوش مصنوعی: شما خودتان باعث یادآوری این موضوع شدید و سخن ما به لطف و رحمت پروردگار بزرگ است.