هوش مصنوعی: وقتی قدیسان این سخن را شنیدند، به خاطر عظمت آن، روی خود را به سوی خاک و زمین کردند.

هوش مصنوعی: همه با هم از سمت آن دشت خاکی بال‌ها و سپرهای خود را گشودند.

هوش مصنوعی: هر یک از آنها برای پیروزی و برتری بر دیگری سعی کردند، تا اینکه به پایین‌ترین سطح رسیدند و از رده‌های بالا خارج شدند.

هوش مصنوعی: منجنیق به آسمان پرتاب شده و در حال آمدن است، در ابتدا یک پادشاه شیک و با عظمت.

هوش مصنوعی: ای ابراهیم خلیل، من هستم که مالک قدرت حق هستم و کنترل آن را در دستان خود دارم.

هوش مصنوعی: مرا دستور بده که بگویم باد، این گروه بی‌اساس و بی‌ریشه را از جا برکند.

هوش مصنوعی: ساختمان بزرگ آنها در کوه و دشت برپا می‌شود و همچنین در کنار دریا، چادرهایشان را بر می‌زنند.

هوش مصنوعی: آتش سوزان آن‌ها هم به خانه‌شان آسیب می‌زند و هم به جانشان صدمه می‌زند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وجود و زندگی آن‌ها به مرور زمان از بین خواهد رفت و مقام و ارجمندی آنها را از سرشان دور می‌کند. در واقع، اشاره به زوال و فنا دارد و نشان می‌دهد که هیچ چیز در این دنیا دائمی نیست.

هوش مصنوعی: هرکس بخواهد به دیگری ضرر رساند یا برای او مشکلی ایجاد کند، ابتدا خودش باید عواقب کارش را تحمل کند و در معرض آسیب قرار گیرد.

هوش مصنوعی: هرکس می‌خواهد آتشی روشن کند، باید ابتدا خودش در آتش آن سوختن را بپذیرد.

هوش مصنوعی: ابراهیم از او پرسید: "کی تو را به مقام بزرگواریت رساندی؟ این پاداش خوبی برای توست."

هوش مصنوعی: با هم به پیش برویم و از این وجود فردی و این آتش که نمایانگر پروردگار است، عبور کنیم.

هوش مصنوعی: هرچند که در مسیر آن پادشاه دلیر، آتش شعله‌ور است، اما وجود آن، مانند بادی است که از دریا عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: بسیار بعد از آن، جان دیگری در حال حرکت است، ای خلیل راستین و ای جان جهانی.

هوش مصنوعی: تمامی دریاها به فرمان من هستند و کوه‌ها از شدت طوفان من در حال لرزش‌اند.

هوش مصنوعی: اجازه‌ای می‌خواهم که بر روی دریا پرواز کنم، و امواج دریا را بر روی جرقه‌ها بریزم.

هوش مصنوعی: من فرمانده‌ی کشتی خود هستم، اما می‌توانم در گستره‌ی زمین طوفانی به‌پا کنم و ویرانی به‌وجود آورم.

هوش مصنوعی: برو و از این که این حق به تو می‌رسد خوشحال باش. جانم فدای کسی باشد که وجود دارد و همیشه هست.

هوش مصنوعی: زمانی که در مسیر عشق و محبت معشوقان قرار داشتم، برای من هیچ تفاوتی بین آب و آتش وجود نداشت.

هوش مصنوعی: برای من فرقی ندارد که با آب یا آتش روبه‌رو شوم. دوستانم نیز نگرانی از سوختن یا غرق شدن ندارند.

هوش مصنوعی: اگر بدنم بسوزد، فدای او می‌شود و اگر هم مرا ببخشد، چه احسان بزرگی از سوی اوست.

هوش مصنوعی: ملک دیگری به سراغ او آمد و در دهان مردم از او صدها مدح و ستایش وجود داشت.

هوش مصنوعی: این من هستم که مانند سرهنگ ابرها و رعد و برق‌ها، گاهی اوقات آنها را به سمت غرب می‌برم و گاهی به سمت شرق.

هوش مصنوعی: اجازه بده تا بگویم که آیا ابرها در این آتش می‌توانند آب بریزند.

هوش مصنوعی: من آتش نمرود را خاموش می‌کنم و بعد از آن خاک آنها را بر سر می‌ریزم.

هوش مصنوعی: شاه گفت هرچه باشد، خوب است؛ چه آب باشد، چه آتش.

هوش مصنوعی: من از تو شعله‌ای دارم، ای محتشم؛ خواه مرا در آب غرق کن، خواه مرا بسوزان.

هوش مصنوعی: روحانیان چیزهایی را آوردند که نه قابل شمارش است و نه به آسانی می‌توان آنها را بیان کرد.

هوش مصنوعی: هر کس برای خود عذر می‌آورد، اما خلیل (حضرت ابراهیم) نه از کسی کمکی خواسته و نه به کسی وابسته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در محضر شاه بی‌پروا و خودنمایی کند، به طور حتم از یاران و کمک‌کنندگان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در محفل شاه راهی دارد و به او نزدیک است، هرگز نیازی به واسطه و دربان ندارد تا به خواسته‌اش برسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دانای شاه و رازهای او باشد، نیازی به ترجمه‌گر ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌یک از ملائکه چیزی از من نخواستند، بلکه به‌طور مستقیم، آتش منجنیق را نزد من آوردند.