هوش مصنوعی: در میان هندوان، یاسی وجود دارد که از زمان‌های باستان تا کنون پا برجا مانده است.

هوش مصنوعی: مردگان باید برای او بسوزند و آتش‌های عشقش را روشن کنند.

هوش مصنوعی: چوب‌های خوشبو و ارزشمندی مانند آبنوس، عود و صندل را به انبار می‌آورند و در میان خرمن‌ها آتش می‌زنند.

هوش مصنوعی: پس باید اجساد مردگان سوزانده شود، مانند سوزاندن روح آن‌ها در جهان دیگر.

هوش مصنوعی: وقتی عمر یک بزرگوار به پایان می‌رسد، افرادی که به او وابسته بودند یا از او بهره‌مند می‌شدند، برای برگزاری مراسم سوگواری دور او جمع می‌شوند.

هوش مصنوعی: مردم خاص و عام دور هم جمع می‌شوند تا آن شخصیت بزرگ را بسوزانند.

هوش مصنوعی: در یک جمع خصوصی، گروهی از افراد ویژه و منتخب حضور دارند که مانند عروس‌ها در فضایی مقدس و محترم هستند.

هوش مصنوعی: در محضر او، انسان‌ها و روحشان خود را فدای عشق و محبت می‌کنند و آماده‌اند تا جان خود را بر آتش شور و اشتیاق نثار کنند.

هوش مصنوعی: پس با استفاده از طلا، مرجان، یاقوت و گوهر، زیبایی را از سر تا پا بیافرینند.

هوش مصنوعی: از پارچه‌های نرم و لطیف هندی و بافت‌های خوش‌رنگ خارجی، که شامل رنگ‌های قرمز و سبز و لاله‌ای می‌شود.

هوش مصنوعی: در بهار، همه اطراف شبیه طاووس‌های زیبا و رنگارنگ است، با چهره‌ای شاد و لبانی پر از خنده.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و دلربا، چهره‌ها همچون خواب و رویا هستند. زلف‌های پریشان به گونه‌ای است که مانند گریبان چاک خورده به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: در حال شادی و پایکوبی، همراه با دلال، به سمت آتش حرکت کردند و با عجله به راه افتادند.

هوش مصنوعی: در هر طرف، بسیاری از معبدها و پرستشگاه‌ها قرار دارند و در میان آن‌ها نوازندگان مشغول نواختن سازهای خود هستند.

هوش مصنوعی: آنان با زیبایی و دلربایی به طرف آن آتشگاه می‌آیند تا بر روی آن خرمن شعله‌ور شوند.

هوش مصنوعی: صندل، عود و چنار به صورت لایه‌لایه روی هم قرار گرفته‌اند و مانند تختی زینتی و زیبا به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: سروصدای زیادی دربارهٔ مقام و منزلت شخصی وجود دارد؛ او به عرش و مقام بلند دست یافته و دیگران به او احترام می‌گذارند و افتخاراتی را به او نسبت می‌دهند.

هوش مصنوعی: جسم خواجه بر روی تختی در حال استراحت است و دور تا دور آن، زیبایی‌های عروس‌ها قرار دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که آن عروس‌ها به شادی و خوشحالی به بخشی از زندگی وارد می‌شوند و لوازم خود را به کاروان مرگ وابسته می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد با تلاش و اراده خود، به زندگی و روحیه دیگران کمک می‌کنند و با قدرت و انرژی خود، بر روی جوانب مختلف وجود انسان تأثیر می‌گذارند.

هوش مصنوعی: اجازه ده که جسم و روح بدون هیچ گونه هزینه‌ای برای ارباب بی‌حس و جان بگذرند.

هوش مصنوعی: مردم با دست خود چهره‌ی دنیا را می‌پوشانند و ترکیب جسم و روح را به هم می‌زنند.

هوش مصنوعی: پس هر کس به مقام خود در سرای فنا می‌رسد و در مکان مخصوص خود سکونت می‌گزیند.

هوش مصنوعی: وقتی بر آن تخته نشسته شوند، دل‌ها را از خود و از هر چیزی که دارند، دور می‌کنند.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه فردی بمیرد، درک و آگاهی او افزایش می‌یابد و می‌تواند درست و واضح صحبت کند.

هوش مصنوعی: لبخند شادی برلبانشان به خاطر شعلهٔ آتش به وجد آمده است.

هوش مصنوعی: این اشعار به این معناست که برخی از چیزها آنقدر عمیق و غیرقابل درک هستند که نمی‌توان آن‌ها را با چشم دید یا به راحتی متوجه شد. در حقیقت، بعضی از حقایق و واقعیت‌ها وجود دارند که انسان‌ها از آن‌ها بی‌خبرند و نمی‌توانند درک کنند.

هوش مصنوعی: آراستگی و زیبایی‌های ظاهری را کنار بگذارند و از زیورآلاتی که بر دست، گوش و گردن دارند، آزاد شوند.

هوش مصنوعی: پس به سمت هر کسی از آن جمع می‌آیند و با او صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر از حال و احوال او باخبر باشند و نسبت به استقبال او اقدام کنند، هر چیزی که در پیش او می‌آید، از وضعیت او خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که اگر به گفته‌ها و نظرات دیگران بی‌تفاوت باشیم، عقل‌ها تحت تأثیر آن گفتار دچار حیرت و سردرگمی خواهند شد. در واقع، نشان می‌دهد که تأثیر صحبت‌ها و افکار دیگران می‌تواند باعث گیجی و سرگردانی افراد شود، به ویژه زمانی که نسبت به آن‌ها بی‌توجهی کنیم.

هوش مصنوعی: آنها اینگونه صحبت می‌کنند تا آتش شعله‌ور شود؛ هم دهانشان و هم زبانشان به تباهی می‌رود.

هوش مصنوعی: زمانی که افراد از خود و دنیای مادی خود رهایی می‌یابند و می‌میرند، به رازهای نهفته و اسرار وجودی پی می‌برند.

هوش مصنوعی: یک هندو به خاطر یک هندو دیگر که مرده، از روی انسانی که حال و روز خوبی ندارد، می‌گذرد.

هوش مصنوعی: پرده را کنار می‌زنند تا آنچه پنهان است، برای او آشکار شود.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر حق و حقیقت حرکت کنی، حتی اگر جانت را هم بدهی، ارزش دارد. پس اگر واقعا زنده‌ای و روحی در وجودت هست، باید از جان و سر خود نیز بگذری.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چگونه بیان کنم که آنچه باید رخ دهد، فراتر از درک و فهم عقل است.

هوش مصنوعی: عجب است که گروهی از زنده‌ها به خاطر مردگان خود را عذاب می‌دهند.

هوش مصنوعی: آن موجود جاودانه از تو می‌خواهد که جانت را به او ندهی، که این واقعا شگفت‌انگیز است!

هوش مصنوعی: نیم جانی به من بده، زیرا که اگر صد جان هم بگیری، ارزشش را دارد. اینجا فقط چشمه‌ای از زندگی واقعی را می‌طلبم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از خودت عبور کن ای محبوب، سپس قدم به دنیای جاودان بگذار.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که فاصله‌ای که تا رسیدن به محبوب وجود دارد، تنها دو قدم است، اما جان تو در این مسیر قرار ندارد.

هوش مصنوعی: در تو همه چیز وجود دارد، اما تو از خودت بی‌خبری، ای عزیز.

هوش مصنوعی: تو هم برای خودت مقام و قدرتی داری و هم در عین حال، به وضع زندگی خود و دیگران بی‌توجهی می‌کنی. در واقع، با وجود این که ثروت و خوشبختی در وجود تو نهفته است، ولی باز هم به بی‌خود بودن و مسکنت ادامه می‌دهی.

هوش مصنوعی: تشنه می‌مانی و نمی‌توانی آب بنوشی، در حالی که در کنار تو عمان، یعنی سرزمین سرسبز و پرآب، چه ارزشی دارد؟ این نشان می‌دهد که در شرایط سخت، حتی بهترین چیزها نیز کم‌اهمیت می‌شوند.

هوش مصنوعی: گنج بزرگ در دست تو قرار دارد و نشانه‌ای از قدرت و ارزش وجود توست.

هوش مصنوعی: تو با ناله و غم به در خانه‌های کافران و یهودیان می‌روی و کمک می‌خواهی.

هوش مصنوعی: در طول سال‌ها و ماه‌ها، در تلاش برای جمع کردن ثروت و دنیا، زندگی خود را کوتاه می‌کنی و آن را عمر طولانی می‌نامی.

هوش مصنوعی: برای به‌دست آوردن روزی، باید سختی‌ها و تلاش‌های زیادی را متحمل شوی تا در نهایت بتوانی شب‌ها دو لقمه نان برای خود فراهم کنی.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از غذای خود استفاده می‌کنی و به کثیفی می‌افتی، روز بعد دوباره جان خود را به سختی تامین می‌کنی، مانند روزهای قبل.

هوش مصنوعی: وظیفه تو در طول سال و ماه این است که گاهی در کار جان‌بخشی به دیگران تلاش کنی و گاهی هم از این کار دریغ نداشته باشی.

هوش مصنوعی: این دنیا به همین منوال است و در واقع زندگی واقعی این نیست که تو این‌قدر زجر بکشانی.

هوش مصنوعی: تو برای فرار از مشکلات و دردهایی که بر تو سایه افکنده، جان می‌کشی و تلاش می‌کنی، اما افسوس که دردی وجود دارد که درمانی برای آن نیست.

هوش مصنوعی: در بین چهار دشمن، کسی که می‌تواند جان خود را نجات دهد، دوست نیک‌خواه است.

هوش مصنوعی: وقتی تو از پیشم رفتی، دیگر غم و اندوهی برایم باقی نمانده است. حالا هر کجا که بروی یا هر چه که بگویی تفاوتی برایم ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که فشار و سختی به تو می‌آید، ای عزیز، بهتر است که با مرگ روحی خود را از غم و درد رهایی ببخشی.

هوش مصنوعی: تا کی باید به فکر روزهای ناراحت کننده باشیم؟ باید از این اندوه دل را پاک کنیم.

هوش مصنوعی: چاره این موضوع چیست، می‌دانی که جان من از وجود خودم خارج شده است.

هوش مصنوعی: برای یادگیری کار آتش، باید همواره در روز و شب مراقب باشی و از ابتدا تا انتها به بیشترین حد سوختن بپردازی.

هوش مصنوعی: عمر و روزها و شب‌ها و سال‌ها و ماه‌ها همه گذشتند و زمان به سرعت سپری شد.

هوش مصنوعی: دیگران به دنبال ثروت و نعمت‌های دنیوی رفته‌اند، اما من در خانه‌ات با خیال راحت و پر از محبت نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: ای کسی که در لذت و خوشی غرق شده‌ای، بیدار شو و هوشیار باش؛ ای کسی که در خواب و خیال به سر می‌بری، از خواب خود بیدار شو و به واقعیت برگرد.

هوش مصنوعی: پنج روز دیگر، چه خوب چه بد، سپری خواهد شد.

هوش مصنوعی: صدها بهشت و دوزخ در مسیر تو وجود دارد و چشمان آگاه و کاردان، از همه آنچه در پیش روی توست، باخبرند.

هوش مصنوعی: ای پسر، تو به چیزهایی که در آینده داری فکر کن و بی‌خبر نباش که در آخر راه چه چیزی در انتظار توست.

هوش مصنوعی: اگر از آن سو هیچ خبری نداری، کافر نیستی؛ اما اگر خبری داری و هنوز در خواب غفلت هستی، مانند الاغی هستی که در خواب است.

هوش مصنوعی: بنابراین، آنچه را که دانشمندان درباره اخبار جهانی گفته‌اند، نمی‌توان به سادگی پذیرفت، زیرا نشانی از حقیقت ندارد.

هوش مصنوعی: ای برادر، تو بارها تجربه‌های زندگی را پشت سر گذاشته‌ای و مرگ را دیده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان از مرحله بی‌حیات و بی‌جان خارج می‌شود، تو، پسر، به زندگی و احساسات سبز و تازگی‌ای که از گیاهان می‌آید، دست پیدا می‌کنی.