هوش مصنوعی: رند به خواجه سهم الدین می‌گوید: چرا با کسانی که برای تو آشنا هستند، بیگانه برخورد می‌کنی؟

هوش مصنوعی: برای من به عنوان کسی که دلش آرام و پر از درد است، حق و حقوق بسیار زیادی از تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: ببین چه وضعی داری و کارهایت چطور است، آیا امسالت مثل پارسالت است یا تفاوت دارد؟

هوش مصنوعی: هر کمکی که به من کرده‌ای را دوباره بگو، ای بلبل مهربان، تو مانند گل در باغچه هستی.

هوش مصنوعی: آن لر می‌گوید: به خدا قسم، من هیچ سهمی از اینجا ندارم، ای سلیم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که منظره‌ای شگفت‌انگیز و جذاب را مشاهده کرده‌ای و حالتی از شگفتی و حیرت بر تو حاکم شده است. احساس می‌شود که در این مکان، روح و دل تو تحت تأثیر زیبایی‌اش قرار گرفته و دچار سردرگمی و هیجان شده‌ای.

هوش مصنوعی: من در زندگی‌ام به نیکی و محبت تو نیازمندم، تو که منزلت و نیازمندی‌ام را می‌شناسی و به من محبت می‌کنی.

هوش مصنوعی: در این گفتگو، شخصی با درک و باهوش به میان آمد و چهره‌اش را نمایان کرد.

هوش مصنوعی: سلامی به سوی لر پرتاب کرد و دست‌ها را به دور گردنش پیچید.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای گل سهم دین، دوری تو از جانم را آرامش می‌برد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از معشوق خود با شوق و شگفتی یاد می‌کند و از او می‌پرسد که در این مدت جدایی کجا بوده است و به آن غم و فراق اشاره می‌کند. احساسات عمیق و ناشی از دوری در این کلمات به وضوح حس می‌شود.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، حال تو چگونه است؟ خوشبختانه توانستی دوستانت را از شرایط سخت و دشوار خارج کنی.

هوش مصنوعی: مرد لر در حالتی گیج و سردرگم باقی ماند، سرش را به پایین انداخت و با صدای بلند از ناچاریش شکایت کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: پس به آرامی به زمین نگاه کرد، من که قبل از این در دین سهمی نداشتم.

هوش مصنوعی: رند به او گفت که بدون دلیل به دیگران توهین نکن و بی‌مورد به این در و آن در نرو.

هوش مصنوعی: چرا نام و اعتبار خود را فراموش کرده‌ای و چرا مردم را به اشتباه می‌اندازی؟

هوش مصنوعی: در زمان‌های گذشته، تو همیشه به عنوان موجودی محترم و با ارزش شناخته می‌شدی و این احترام در حال حاضر نیز وجود دارد و در آینده هم ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: گویی اگر کسی از دوستان ما آسیب ببیند، خانه‌های ما خوشایند نخواهد بود.

هوش مصنوعی: یا خورشید من، شایسته تو نبود، یا باغ زیبای تو را به خوبی گرداننده‌ای نبود.

هوش مصنوعی: او به آرامی زیر لب گفت که من در این ماجرا سهمی نداشتم، چه عجب!

هوش مصنوعی: از راهی که رند و مکار است، کسی بی‌خبر آمد و به چهره‌ی مرد لر مسکین نگاه کرد.

هوش مصنوعی: پس گفت: ای گای سهم الدین، سلام! کجا بودی و در کجا مقامت بود؟

هوش مصنوعی: ای تو که هم طول عمر و هم خوش شانسی‌ات زیاد است، چرا دوستانت را از یاد برده‌ای؟

هوش مصنوعی: این خانه‌ها همگی برای توست و فرزندان من با چشم‌انتظاری به راه تو نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: مرد لر این بار ساکت ایستاده است، نه با نی خوشحالی می‌نوازد و نه با نی غم، دهانش بسته است.

هوش مصنوعی: یک لر ایستاده است که بر رندان تاثیر گذاشته و ناگهان آن رند چهارم به جمع شما می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: در چهره‌ی کوهی، با شادی و سرور فریاد می‌زند: "عجب، ای خواجه سهم‌الدین!"

هوش مصنوعی: سلام بر تو، ای خداوند سهم دین ما، آشنا و همراه دیرینه ما.

هوش مصنوعی: دوستداران و همراهانت را به راحتی فراموش کرده‌ای و دل به زندگی راحت و خوش در آلاچیق بسته‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی او لبخند زد و به من نگاه کرد، من هم به طور ضعیفی به سلامش پاسخ دادم.

هوش مصنوعی: رند از حال او پرسید و او تنها به خداوند شکر و سپاس گفت و دیگر چیزی نگفت.

هوش مصنوعی: رندان با شوق و ذوق، دامن او را گرفتند و به سمت خانه می‌کشیدند.

هوش مصنوعی: از یک طرف، رند خوشی و شادکامی با کلاهی بر سر به زمین آمد.

هوش مصنوعی: خبر خوشی از لرستان به گوش رسید که مربوط به فردی با نام سهم الدین است و همراه با آن دعا و درخواست‌های بسیاری از مردم نیز به همراه داشته است.

هوش مصنوعی: سلام ای قسمت دین که بی وفایی، تو کجا بودی، کجا بودی، کجا؟

هوش مصنوعی: مرد لری با شادی و هیجان گفت که به هرکس سلام می‌دهد، صد بار سلام می‌کند.

هوش مصنوعی: لطفاً مرا ببخشید، چون بخشش از ن اهل بزرگوار است. فراموش کرده‌ام که در مسیر سخت رنج بکشم.

هوش مصنوعی: همه با شادی و خنده‌های دلنشین به همدیگر نزدیک می‌شوند و دستشان را دور گردن یکدیگر می‌اندازند.

هوش مصنوعی: او از حال و روز همه سؤال کرد، حتی از فرزندان و اقوام و نزدیکانشان.

هوش مصنوعی: وقتی رندان این وضعیت را دیدند، همه جمع شدند و تصمیم گرفتند تا با جمعیت بیشتری همراه شوند و به دنبال کارهای خود بروند.

هوش مصنوعی: سلام و درود آغاز می‌شود و هر سلامی با پاسخ مناسب روبرو می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن سرزمین، صدا و نوا به گوش می‌رسد که هر سو به آسمان رفته و برکت‌های سهم‌الدین و خواجه سهمدین را منتشر می‌کند.

هوش مصنوعی: مرد لر هرکدام را در آغوش گرفت و از حالشان پرسید.

هوش مصنوعی: خواجه از شدت اشتیاق به می‌خوانی می‌زد و از درد جدایی ناله می‌کرد.

هوش مصنوعی: دست لر به معنای دست لرزانی است که در این جمله به آن اشاره شده و هر طرف خانه ما را گرفته‌اند. این شب، نشان‌دهنده احترام و مقام والای ماست و اشاره به این دارد که به خاطر موقعیت‌مان، اینطور مورد توجه قرار گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: در نهایت تصمیم گرفتند که او را امروز و امشب به عنوان مهمان در دکان پذیرایی کنند.

هوش مصنوعی: پس سهم‌الدین به‌سرعت از آنجا خارج شد و در پی‌اش هم چل (نوعی جانور) رند (مکار و حیله‌گر) رفت.

هوش مصنوعی: شخصی به حالتی پریشان و گرسنه در جستجوی حقایق دینی و معنوی است و از خداوند درخواست کمک و نجات می‌کند.

هوش مصنوعی: خواجه را با جمعیتی از رقصندگان و شعرخوانان به سوی دکان آش‌پز بردند.

هوش مصنوعی: در یک مغازه، جایی را تزئین کردند و از پرندگان، ماهی‌ها و زعفران درخواست کردند.

هوش مصنوعی: بیا استاد، زودتر خوراک‌های خوشمزه‌ای مثل بریان، کباب و هریسه را بیاور.

هوش مصنوعی: هی، از حلواهای خوشمزه و شیرین بادام لذت ببر و میوه‌های تازه و خوش عطر بیاور.

هوش مصنوعی: می‌آور صحن و خوراک، اما سهمی از قند خواجه، یعنی کسی که کیفیت را به خوبی می‌شناسد.

هوش مصنوعی: استاد موضوع را به‌خوبی انتخاب کرد تا به رندان و خواجه‌زادگان درسی بدهد.

هوش مصنوعی: جوانان شیطنت‌کار با شور و شوق دست به کار شدند و سرگرمی و بازی را در آن مکان شروع کردند.

هوش مصنوعی: مانند گاو نری که به مزارع حرام می‌رسد، آنچه در آنجا به عنوان غذا وجود دارد را می‌خورد.

هوش مصنوعی: دست‌ها را شستند و هرکدام به نوبت قهوه خواستند و به همین خاطر همه از جا بلند شدند.

هوش مصنوعی: رفتم تا خانه را تزئین کنم، هم با مشک و هم با عنبر.

هوش مصنوعی: دوستان عزیز، شما خواجه را دارید و من به سفر رفته‌ام و در حال حاضر نیز به جمع شما برگشته‌ام.

هوش مصنوعی: همه از آنجا رفتند و فقط کسانی که به سهم‌الدین تعلق نداشتند باقی نماندند و رند باهوش هم در آنجا نبود.

هوش مصنوعی: او هم بهانه‌ای پیدا کرد و از دکان خارج شد و از آنجا رفت.

هوش مصنوعی: از میان چهل نفر، یکی هم به عقب برنگشت، در آنجا خواجه سهم‌الدین تنها ماند.

هوش مصنوعی: خواجه سهم الدین در دکان خود نشسته و روز بعد باز هم نیامد تا از مهمان‌ها پذیرایی کند.

هوش مصنوعی: سرانجام او نیز به سرعت از جا بلند شد و از آن بالای دکان پایین آمد.

هوش مصنوعی: استاد وارد شد و کمربندش را محکم کرد و گفت: چه کسی این فرد بزرگ و شجاع را می‌شناسد؟

هوش مصنوعی: تو به مهمانی چهل رند دعوت شده‌ای و سرمایه‌ی زیادی را که مربوط به مغازه‌های مختلف است، به دست آورده‌ای.

هوش مصنوعی: برای خرید آن خوراکی‌ها، قیمت آنها را با دقت حساب کن و سپس پولی که در کیسه‌ات داری را بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: شخصی به دیگری می‌گوید: "چه می‌گویی؟ من همان خواجه سهم الدین هستم که مورد احترام هستم."

هوش مصنوعی: من به عنوان مهمان تو بودم ای مرد بزرگوار، و با کمال جدیت مرا دعوت کردند.

هوش مصنوعی: به کسی که نظر غلطی دارد می‌گوید: "برو و این فکر بیهوده را کنار بگذار و خودت را از مشکل بیرون بیاور."

هوش مصنوعی: با این کار به قدری بر جدایی‌ام غمگین و ناراحتم که دلم می‌خواهد همه غم و اندوهی که دارم، به شکلی نمایان شود و به سوگ جدایی‌ام بپردازم.

هوش مصنوعی: آن لر بیچاره در نهایت باز کرد و شروع به گشودن آن گره کرد.

هوش مصنوعی: پس از این که دندان او به آن گره‌ها رسید و آن‌ها را باز کرد، زیر دندانش با آه و اندوهی به حالت غمگین صحبت کرد.

هوش مصنوعی: هرچه گفتم، من متعلق به خواجه سهم الدین نیستم و رفیق آن شخص پاک و شریف نیستم.

هوش مصنوعی: هر کسی که از کمین بیرون بیاید، از این فرصت بهره‌مند خواهد شد.

هوش مصنوعی: در نهایت متوجه شدی که من نبودم که سهمی از دین را ببرم، بلکه سهم من از دین، حقیقت دین است.

هوش مصنوعی: بعد از این حرف، او کیسه‌اش را باز کرد و رفت. سپس بر روی خر خود سوار شد و به راهش ادامه داد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که انسان باید در زندگی خود به یک الگوی صحیح و مثبت توجه کند. همچنین اشاره به این دارد که فردی به نام "خواجه سهم الدین" به این موضوع فکر کرده و خود را با این مثال مقایسه کرده است.