بخش ۱۷۲ - در بیان قبول کردن آدم امانت را
چون بر او عرض امانت شد به جهل
خویش را فرزام هم دانست و اهل
دید مسجود ملایک خویش را
هم معلم اسم پیش از پیش را
هم بر او کردند عرض اختیار
راستی گفتا منم عالم مدار
پای پیش آورد و زانو برشکست
بار سنگین امانت دوش بست
بخش ۱۷۱ - در بیان مکالمه خدا با روح: من هم استم پهلوان ذوالحسببخش ۱۷۳ - در بیان قصه ی لر که رندان فریبش دادند: از لرستان یک لری زفت کلان
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چون بر او عرض امانت شد به جهل
خویش را فرزام هم دانست و اهل
هوش مصنوعی: زمانی که به او پیشنهاد امانت داده شد، به خاطر نادانیاش خود را در مقامهای بزرگ و مورد اعتماد دانست و این را نشانهای از فضیلت خود تلقی کرد.
دید مسجود ملایک خویش را
هم معلم اسم پیش از پیش را
هوش مصنوعی: او موجودی را که مورد ستایش فرشتگان است، مشاهده کرد و به یاد معلم و نامش افتاد.
هم بر او کردند عرض اختیار
راستی گفتا منم عالم مدار
هوش مصنوعی: در حضور او، همه به بیان انتخاب خود پرداختند و او با صداقت گفت: من هستم که بر همه چیز نظارت دارم.
پای پیش آورد و زانو برشکست
بار سنگین امانت دوش بست
هوش مصنوعی: او قدمی برداشت و در اثر فشار بار سنگین امانت، زانویش شکست.

ملا احمد نراقی