هوش مصنوعی: اگر کسی به درستی حقایق خوب و بد را درک کند، او می‌داند که چگونه به جهنم برود و همچنین راه رسیدن به بهشت را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: زمانی که نفس بیچاره انسان سرکش می‌شود، او را به وضعیتی می‌کشاند که حتی اگر به آتش هم بیفتد، باز هم خود را رها نمی‌کند.

هوش مصنوعی: این فرد می‌داند که چه چیزی درست است و چه چیزی نادرست، اما در عمل نمی‌تواند به آنها عمل کند و ضعف و ناتوانی دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه فردی به علم فقه و حکمت دست یافته، اما جهل او کاسته نشده است. او به عنوان یک عالم و دانشمند شناخته می‌شود، اما هنوز انسان واقعی نشده است.

هوش مصنوعی: دانش، یعنی درک مسیر درست و نادرست. و عقل، یعنی توانایی انتخاب سرنوشت خود.

هوش مصنوعی: وقتی که نتوانی نفس خود را کنترل کنی، چه اهمیتی دارد که خوب و بد را از هم تشخیص بدهی؟

هوش مصنوعی: چه کسی می‌داند که سرکه و عسل چگونه می‌تواند صفرا را درمان کند، ای دلبر زیبا؟

هوش مصنوعی: اگر خوب حلوای شیرین را بشناسی، کام تو نیز شیرین خواهد شد، پسرم.

هوش مصنوعی: اگر گدا از ارزش و کیفیت طلا آگاه باشد، در این صورت آن گدا شخصی محترم و با اراده خواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که دلیل وجود دارد، بر روی افکار خود تأمل کن و آنها را تحت کنترل عقل خود قرار بده.

هوش مصنوعی: زمانی که نفس تو تحت فرمان عقل قرار می‌گیرد، عقل قادر است راه خوب و بد را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: تسلط و موفقیت در دستان توست و سرزمین افتخار و مقام، میدان فعالیت و قدرت توست.

هوش مصنوعی: اگر از دانستن جز حسرت چیزی به دست نیاوری، پس چه سودی از این سوختن وجود دارد جز اینکه تنها دودی بر جا بگذارد؟

هوش مصنوعی: کاش هرگز این دانش را نداشتم، چون وقتی گرم می‌شوی، آتش تو دیگر خاموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چاه را می‌بیندی، ولی این نفس پست تو را به عمق چاه می‌کشاند و در نهایت به نابودی می‌رسد.

هوش مصنوعی: آنچه که باعث می‌شود با تو هم‌نفس شوم، اگر مرا به کفر برساند، من کافر می‌شوم.