هوش مصنوعی: ای خدا، تویی که باعث شادی دل‌ها می‌شوی و یاد تو سبب پیوند روح و جسم ماست.

هوش مصنوعی: ای آسمان که به خاطر آرزوی تو گمگشته‌ای، تمام عالم با یک اشاره‌ی تو به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: نور و روشنایی که از خورشید می‌تابد، از تو نشأت می‌گیرد و زیبایی و رنگ چهره‌های زیبا نیز به خاطر توست.

هوش مصنوعی: ای تمام وجود، روشنی تویی؛ امید تمام دل‌ها در دستان توست.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که نگاهی به من کنی، تا نه به روح خودم آگاهی داشته باشم، نه به بدنم و نه به سرم.

هوش مصنوعی: هر کجا که دردی را بپذیرم، آتشی به وجود می‌آید و هر جا که مراقبت و پرستاری انجام دهم، نتیجه‌ای خواهد داشت.

هوش مصنوعی: ای همراه جانم، دل غم‌زده‌ام را تسکین بده. ای یاد تو که به درد و آه آغشته است.

هوش مصنوعی: اگر تنها یک نگاه تو به من باشد، من جان خود را فدای تو می‌کنم و از درد و سوز آن، وجودم را شکل می‌دهم.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من نیرو و اراده‌ای عطا کن تا بتوانم جانم را در راه عشق فدا کنم و به عشق تو سرود و آهنگی بر سر زنم.

هوش مصنوعی: ای بهشت و نعمت‌های بهشتی من، ای تو که هم در این دنیا و هم در آخرت مایه خوشبختی من هستی.

هوش مصنوعی: آرامش من، جان من، بوی خوش من، بهشت من، باغ دل من، نعمت من.

هوش مصنوعی: ای پادشاه من، ای سلطان من، ای مولای من، شادی و لطف تو باعث آرامش و راحتی جان پر غم من است.

هوش مصنوعی: مذهب و آداب من، ملت من، و دین من، همه مرتبط با شادی و نشاط هستند، اما در عین حال این شادی باعث غم در درون من هم می‌شود.

هوش مصنوعی: ای عشق من، قلبم به یاد تو مانند بهشت است، و ای آرزوی من، زندگی‌ام پر از شادابی و سرزندگی است.

هوش مصنوعی: ای روشنی‌بخش دل‌ها، ای نور قلب‌ها، ای برطرف‌کننده‌ی غصه‌ها و مشکل‌گشا.

هوش مصنوعی: ای طبیب من، مشکل و درد من در دست توست یا ای محبوب من، رنج من در وجود تو و تنها تو می‌توانی مرا درمان کنی.

هوش مصنوعی: ای دوستی که تنها در کنارم هستی، ای یار دل انگیز و همراهی که همیشه در فکر و خیال من هستی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی که جانم را بگیری، در این کار تنها رضایت تو را می‌جویم، چون این جسم و روح من دلیلی برای وجودشان ندارند جز در پی تو.

هوش مصنوعی: طبع و ماهیتم به اندازه‌ای ارزشمند نیست و دارای نقص‌ها و فریبندگی‌هایی است که در برابر عظمت و شدت آتش صد کوه قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: هر جا که یک چیز با ارزش را بردم، کسی به آن توجه نکرد و جز آتش برای مصرف آن چیزی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: در این بازار، من به هر جا که رفتم و با هر کسی که ملاقات کردم، تجربه و یادگیری زیادی کسب کردم.

هوش مصنوعی: من هیچ هزینه‌ای برای تو نداشتم و چیزی نمی‌توانستم ارائه دهم، اما حالا که به تو آمده‌ام، ای بخشنده.

هوش مصنوعی: آنچه در بازار توست را رد نکن، هرچند ممکن است خاری باشد، ولی از گلزار تو ناشی شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو هم نمی‌خواهی، ای دادگر، من نیز دیگر او را نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: من نخستین کسی بودم که درد عشق را احساس کردم و آن را در میان تو، در بازار تو، ابراز کردم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد به دیگران آسیب بزند و حقشان را ضایع کند، به سرنوشت بدی دچار می‌شود و عاقبت کارش به بی‌احترامی و ذلت خواهد انجامید.

هوش مصنوعی: هرچه برای او پیش بیاید، متعلق به خود توست؛ این کالا و این مکان به خودت وابسته هستند.

هوش مصنوعی: این فکر من نیست، اما ای بخشنده، بخشش تو وسیع و عفو تو بزرگ است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات کالاهای بی‌کیفیت و نابجا به دست فردی فقیر و بی‌چاره می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو در همه جا مشغول گشت و گذار هستی و از هر ناکسی رانده شده‌ای.

هوش مصنوعی: در یک فروشگاه، نه خریدار خاصی وجود دارد و نه هیچ شهری برای خرید و فروش آماده است.

هوش مصنوعی: به امید اینکه تو همواره از ویژگی‌های نیک و نعمت‌های خود بهره‌مند باشی، این خواسته‌ها را به تو تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: از من این چیز بی‌فایده را بخر، به آینده‌ام نگاهی نکن.

هوش مصنوعی: اگر آن را نادیده بگیری و به او بازگردانی، دست او را بر دست کسی دیگر خواهی گذاشت.

هوش مصنوعی: به ویژه اینکه من فردی ناتوان و بی‌پناه هستم که از هر جا رانده شده‌ام و به خاطر این وضعیت، افتخار و عزت را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: شخصی بیمار و رنجور است که خسته و ناامید به نظر می‌رسد و در شرایط سختی قرار دارد. او به شدت به کمک نیاز دارد و احساس ناتوانی می‌کند.

هوش مصنوعی: به‌طور خاص با صد کوه امید و آرزو، به درگاهت پناه می‌آورم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که وجود من به تصرف تو درآمده و تمامی وجودم در آلودگی ناشی از تو غرق شده است.

هوش مصنوعی: به ویژه، توحید تو را به عنوان وسیله‌ای نزد خود قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: در طول زمان، یادآور توحید و یگانگی تو هستیم، زیرا این توحید است که ما را به سوی حقیقت و منبع اصلی هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل به نور و زیبایی توحید تو روشن شده و از نورانی بودن توحید تو، تمام وجودم پر از سرور و درخشش است.

هوش مصنوعی: خداوند بواسطه کرمش تو را شناخته و برایت کشتی نجاتی در دریای مشکلات ساخته است.

هوش مصنوعی: افرادی خاص و ویژه وجود دارند که به دیگران پناه می‌دهند، و این پناهگاه شامل همه افراد، چه سفیدپوست و چه سیاهپوست، می‌شود.

هوش مصنوعی: چهارده خورشید در آسمان، افتخار و والایی من است و چهارده ماه درخشان، بدون هیچ عیب و نقصی است.

هوش مصنوعی: نخستین کرامت آن بزرگوار بود که از پیشانی‌اش نوری درخشان ساطع می‌شد.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از صبح و شب است که صبح، نشانه‌ای از نور و روشنی اوست و شب، به زیبایی و نرمشی منسوب به گیسوان او اشاره دارد. به تعبیر دیگر، صبح و شب هر کدام به نوعی از جلوه‌های وجود او یاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: آفرینش بزرگ‌ترین نشانه‌ای از ویژگی‌های اوست. نیکی‌اش نسبت به مومنان وصف‌ناپذیر و رحمتش بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: آن کسی که در اوج و قله‌های عالم قرار دارد، همان کسی است که به نسل آدم افتخار می‌کند و شرافت و بزرگی‌اش به خاطر همین نسل است.

هوش مصنوعی: آنکه دروگر دانش است، میوه‌چین خرمن علمش، بر گرداگرد تدبیرش آسمان حضور دارد.

هوش مصنوعی: آخرین شان، جایگاه و مقام دنیا و دین است که در آن، خالق و مخلوق به یکدیگر امان و اعتماد دارند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در این دوره‌ی آخر، به خاطر ادامه‌ی حیات و بقا، بیدار باش و تلاش کن.

هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و ارزش‌های نهفته در وجود یک شخص اشاره شده است. سر و پوشش او همچنین نشان‌دهنده رازها و گنجینه‌های درونی‌اش است که همچون مرواریدهای با ارزش در دلش پنهان شده‌اند. این تصویر به ما می‌گوید که هر فرد می‌تواند دارای عمق و زیبایی‌های خاصی باشد که شاید در نگاه اول قابل مشاهده نباشد.

هوش مصنوعی: آسمان در محدوده او مانند پرده‌ای است و آفتاب هم مانند لقمه‌ای از سفره‌اش می‌باشد.

هوش مصنوعی: حاکم و سلطان، نماینده و جانشین آخرین پیامبر دین اسلام است.

هوش مصنوعی: او همانند شمعی است که نورش را در ماه و خورشید توزیع می‌کند و پروانه‌اش در آستان خانه‌اش در عرش و کرسی قرار دارد.

هوش مصنوعی: نور خورشید بازتاب چهره اوست و آب حیات، جزئی از جوی اوست.

هوش مصنوعی: جهان روحی دارد و این روح، خود را در وجود جهان نشان می‌دهد. همچنین گویای این است که در این میان، چیزی با پایان و آغاز مشخصی وجود دارد که در نهایت جایگزین آن می‌شود.

هوش مصنوعی: من از ناتوانی و درماندگی رنج می‌برم و آرزویم به طرز عجیبی گسترده است. تکیه‌گاه من تنها رحمت توست ای کسی که نیازی به کسی نداری.

هوش مصنوعی: من gift توحید و مخصوصانم و دیگر از چه چیز بترسم، ای پادشاه.

هوش مصنوعی: حسرت و افسوس، من از خودم می‌ترسم، مانند شاخ بیدی که به خاطر باد می‌لرزد.

هوش مصنوعی: ای کاش این دشمن نزدیک من، رابطه‌اش با من بی‌عاطفه و بیگانگی بود.

هوش مصنوعی: دشمنان خود را از در و دیوار خانه دور کن و سپس به مهمانان بیگانه احترام بگذار.

هوش مصنوعی: ای فلان، تو هنوز نتوانسته‌ای نفس خود را تسلط کنی، چگونه می‌خواهی بر نفس دیگران تسلط پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو در دست حیله‌گران گرفتار هستی، چگونه می‌توانی با خطرات بزرگ مانند گرگ و شیر مقابله کنی؟

هوش مصنوعی: خانه‌ات را از دست دشمنان نجات بده و سپس به سمت اصفهان حرکت کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خود را به دست خود نسپاری و به خودت تسلیم نشوی، چگونه می‌توانی از دیگران مانند شاه یا سردار فرمان بگیری؟

هوش مصنوعی: پیش از هر چیز باید خودت را کنترل کنی، سپس می‌توانی دیگران را تحت تأثیر قرار دهی یا تسخیر کنی.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که جان خود را به عشق و دوستی تقدیم کند و از پلیدی‌ها دوری گزیند.

هوش مصنوعی: جان او با فرمانش مطیع شد و در برابر او تسلیم گشت. این جان که پیش از این کافر بود، اکنون مسلمان شده است.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، درک کن که خرد و عقل در اینجا به چه چیزی اشاره دارد. بیایید درباره این موضوع با بزرگان گفتگو کنیم و از سخنان آن‌ها بهره‌مند شویم.