هوش مصنوعی: یک کیسه بزرگ و پر از چیزهای مختلف به روی آب افتاده و آب آن را به سرعت به هر سمت می‌برد.

هوش مصنوعی: گاهی به بالا می‌رود و گاهی به پایین. به دوستش می‌گوید که دستش را نگه‌دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من از این آب و گل خارج شوم، این یکی ظرف پر از شهد و عسل را به همراه دارم.

هوش مصنوعی: برهنه شد و به دریا رفت، غوطه‌ور گشت در عمق آب‌های تیره و عمیق.

هوش مصنوعی: او به سمت آن ظرف عسل حرکت کرد و به دلیل شتاب، خویشتن را روی آن انداخت.

هوش مصنوعی: در میان هیاهو و سر و صدا، یک خرس فریبکار به طرز عجیبی گرفتار شده بود.

هوش مصنوعی: در آن حالتی که درگیر حوادث و مشکلات شده‌ام، به هر سمتی می‌روم و تلاش می‌کنم تا نشانه‌ای از آرامش یا امید پیدا کنم.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتواند خود را نجات دهد، به چیزی چنگ می‌زند که او را غرق کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که طمعکار خود را به ظالم می‌افکند، او نیز به شدت به او چسبیده و محکم با او درگیر می‌شود.

هوش مصنوعی: دست‌هایت را دور گردن کسی حلقه کن و پاهایت را دور کمر او بپیچ. بیا و همراه با هم رقص خرس و الاغ را تماشا کن.

هوش مصنوعی: گاهی در اعماق زمین فرو می‌روند و گاهی در سمت چپ و گاهی در سمت راست قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: گاهی پایین می‌روی و گاهی بالا می‌آیی، گاهی سر خود را بالا می‌کنی و گاهی صدای خش‌خش و نغمه‌ای از خود درمی‌آوری.

هوش مصنوعی: دوستش فریاد می‌زد که "کی، ودود! زود باش و این خمره پر از عسل را کنار بگذار."

هوش مصنوعی: به خود بیا و از مشکلات و سختی‌ها فاصله بگیر، به جای غصه خوردن و نگرانی، از چالش‌ها بگذر و به سمت زندگی بهتر حرکت کن.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، من از مشکلات و موانع گذشته‌ام، اما این موانع همچنان بر من اثر می‌گذارند و نمی‌توانم به راحتی از آن‌ها عبور کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر ظاهر خیک عسل را نادیده گرفتم و تصمیم گرفتم از آن دست بکشم.

هوش مصنوعی: این شخص stubborn (عنود) است و به هیچ وجه درخواست من را نمی‌پذیرد. من باید با اصرار و تلاش بیشتر از او بخواهم که دست از سرم بردارد و به من کمک کند.

هوش مصنوعی: ای دوست، می‌دانی که زندگی چه چیزهایی را در بر دارد؛ چرا وقت خود را صرف شهرت بی‌اهمیت می‌کنی و خود را در معرکه‌های بی‌فایده گرفتار می‌سازی؟

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی که این مقام و position چقدر می‌تواند برای تو مشکل‌ساز باشد و چگونه شب‌ها و روزهایت را سیاه کرده است؟

هوش مصنوعی: در آن محفل درس تو، چه چیزهایی وجود دارد؟ منبر و محراب تو پر از تظاهر و فریب‌اند.

هوش مصنوعی: اگر کمی دقت کنی، متوجه می‌شوی که فرزند و همسرت چون تله‌ای هستند که به گردنت افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: این زنان پیر و سالخورده مانند بار سنگینی بر دوش ما هستند و وجودشان برای ما دشواری ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: واقعاً باید از این گروه شیطانی و پلید فرار کرد، مانند کسی که از زهر مار می‌گریزد.

هوش مصنوعی: صورت‌ها و چهره‌ها مانند کیسه‌ای پر از اشک و غم است، زبان‌ها تیز و آسیب‌زننده‌اند و دل‌ها همچون دیگ‌هایی از درد و احساسات به جوش می‌آیند.

هوش مصنوعی: این دوستانی که در ظاهر به ما نزدیکند، در باطن دشمنان پنهانی هستند که نقشه‌هایی در سر دارند.

هوش مصنوعی: خداوند، ما را از این مشکلات و سختی‌هایی که داریم نجات بده، زیرا تنها تو می‌توانی ما را از این وضعیت رهایی بخشی.

هوش مصنوعی: ما در افکار و خیالات خود گرفتار شده‌ایم و مانند خرسی هستیم که از دلیلی ساده مانند خیک عسل در تنگنا قرار گرفته و نمی‌تواند آن را بشناسد.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که خیالات و تصوراتش از وجودش دور شده و افکارش را الحادی کرده است.

هوش مصنوعی: هرچه که من در مورد صفات و ویژگی‌های خداوند مشاهده کردم، به خاطر آثار و فعالیّت‌های او بود که خود را فراموش کرده و فقط به رحمت و بخشش او توجه کردم.

هوش مصنوعی: فردی خود را ناپدید و بی‌ارزش می‌بیند و با نگاهی به اطرافش به آنچه که همیشگی و پایدار است، پی می‌برد.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره به این دارد که افرادی که خالص و مخلص هستند، به نوعی خود را در خدمت دیگران و عشق الهی می‌غرق می‌کنند. خلوص و صداقت آن‌ها می‌تواند آن‌ها را به سمت حقیقت و هدایت درست بکشاند. در این مسیر، از جانب عشق و خلوص خود می‌توانند راه را پیدا کنند.