هوش مصنوعی: یک نفر با ماه وارد مبارزه شد، در حالی که تو همچون شمعی در جشن آسمان، در برابر زمان و سال قرار داری.

هوش مصنوعی: ای فرمانده‌ی جشن و شادی، تو که تمامی سربازانت را به خود اختصاص داده‌ای.

هوش مصنوعی: ای نور بخش زندگی مؤمنان، ای که زمین را با روشنی خود روشن می‌کنی.

هوش مصنوعی: شب‌ها به خاطر تو، یک دنیای پر نور و روشنی در صفحه‌ی سبز و خاکستری باغ وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمام آفرینش و نظم جهان به اراده و خواست تو بستگی دارد و آغاز و پایان همه چیز نیز از تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چرا به دنبال خورشید می‌دوی، در حالی که مانند کمانی که بر روی خطی قرار گرفته، نشسته‌ای؟

هوش مصنوعی: تو که در سایه‌ی روز به عقب افتاده‌ای، همانا تویی که در شب سلطنت می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر آن شخص در روز نور می‌افشاند، جهان در شب، به برکت روشنایی او می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چرا مانند عباس به او نزدیک نمی‌شوی؟ گاه از جلو به او نزدیک می‌شوی و گاهی از پشت.

هوش مصنوعی: در محضر او گاهی حالت خمیده و ناتوانی است و گاهی در اوج راستی و صداقت قرار داری. بعضی موقع‌ها قوت و قدرت تو بیشتر می‌شود و در مواقعی دیگر ممکن است ضعف و نقصان حس کنی.

هوش مصنوعی: چرا به نزد او کم‌توجهی می‌کنی، آق سنقر. گاهی در قراسنقر و گاهی در جاهای دیگر هستی.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که مه با کسی که در راه اندرز و نصیحت به او پرداخته، صحبت می‌کند و به او می‌گوید که اگر بر سلطنت من تاثیر بگذارد، موفق نخواهد شد و من بر این موضوع تاکید دارم.

هوش مصنوعی: اگر فیض و روشنایی خورشید بر من نمی‌تابید، تو می‌توانستی به من طعنه بزنی، اما نور سها باعث می‌شود که تو نتوانی این کار را بکنی.

هوش مصنوعی: اگر سایه‌ای جز تاریکی بر من نمی‌افکندی، من هم پایۀ وجودم نمی‌بود.

هوش مصنوعی: نظم و ترتیب جهان به دلیل نور اوست، اما چشم خفاش‌ها نسبت به آن نور کور است.

هوش مصنوعی: اگر شبی بخواهم روبه‌روی او قرار بگیرم، سال‌ها از شرم و خجالت کوچک می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر این نور و پرتو را به من نتاباندی، هیچ‌کس مرا در آسمان نداشت که بشناسد.

هوش مصنوعی: من هیچ چیزی جز سیاهی و بدبختی ندارم، ای خدا، ناصح (پند دهنده) از من بگذر.