هوش مصنوعی: اینکه بنده در مولا ذوب شده و فانی شده است، نشان‌دهنده‌ی این است که این فانی شدن از دیدارهای بسیار با او، بهترین و بالاترین حالت است.

هوش مصنوعی: این ناچیزی، راهی به سوی جاودانگی است. اگر می‌خواهی آن را درک کنی، باید به کربلا بروی.

هوش مصنوعی: شوالیه‌ها را ببینید که در آن مکان در حال جنگ هستند و در اطراف شادروان عزت می‌چرخند.

هوش مصنوعی: در حریم کوی عشق، احرام خود را بسته‌ام و با جانم در دستانم آماده‌ام تا به یار نثار کنم.

هوش مصنوعی: با شوق و هیجان، سر به قبرستان و محل دفن مردگان بگذار و به سمت کوی محبوب برو.

هوش مصنوعی: لب‌ها پر از پاسخ "لبیک" هستند و چشمان در حرم، فریاد "این العدم" بر زبانشان جاری است.

هوش مصنوعی: کجا رفته است آن راهی که به وفا منتهی می‌شود؟ کجا رفته است دروازه‌ای که به سرزمین جاودانگی می‌رسد؟

هوش مصنوعی: ما مردان شجاع و دلیری هستیم که مانند پروانه بر دور شعله‌های تیغ می‌چرخیم.

هوش مصنوعی: عید ما روز عاشورا و محل قربانی ما کربلاست؛ اینجا جایی است که جان‌ها به شوق می‌آید و برآورده شدن آرزوها را می‌رساند.

هوش مصنوعی: توجه کن که در آن صحرا لحظه‌ای توقف کن و فراتر از دو عالم، جهانی را ببین.

هوش مصنوعی: در آن محل، خون پادشاهان بر زمین ریخته شده و جان‌هایشان با خاک دشت در هم آمیخته است.

هوش مصنوعی: آن دشت پر از اضطراب، تصویر روشنی از حقیقت و صفای کعبه دارد.

هوش مصنوعی: مردان دلیر و شجاع را ببینید که مانند نهنگ در آنجا ایستاده‌اند و در برابر اراده و همتشان، دو عالم برایشان تنگ است.

هوش مصنوعی: چون گنجایش دنیا و مکان محدود بود، آنجا را محل و جایگاه دیگری قرار دادند.

هوش مصنوعی: در دریاى زوال فرو رفتند، اما از سرزمین جاودانگی سر برآوردند.

هوش مصنوعی: این دنیا اگر به شکل عدم باشد، بهشت ارم نیز همین‌طور خواهد بود. اگر عدم واقعا چنین است، من برای آنعدم قربانی می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای کاش من هم در آن دنیا بودم و راه و رسم این نبودن را تجربه می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زندگی‌ات واقعا پر معنى باشد، باید صفات منفی و رنجش‌ها را کنار بگذاری و خودت را از این دنیا دور کنی. در غیر این صورت، از بهره‌مندی واقعی از زندگی و شادی‌ها باز می‌مانی.

هوش مصنوعی: اگر وجود دارد، پس تو در واقع چه کسی هستی؟ در حقیقت، در حضور او، تو ناپدید شده‌ای.