هوش مصنوعی: او تمام وجودش را در راه محبوب فدای او کرد و برای یار، هم جان و هم تنش را قربانی نمود.

هوش مصنوعی: وقتی او نام دوست را از جبرئیل شنید، پیام دوست در عمق جانش طنین انداخت.

هوش مصنوعی: آه، این آهنگ از کجا آمده است که من آماده‌ام برای جان و تنم قربانی آن شوم.

هوش مصنوعی: این گوینده که پیغام دوست را می‌رساند کیست که من جانم را به پای نام دوست فدای او کنم؟

هوش مصنوعی: اگر تو برایم بالاتر از جان می‌بودید، من جانم را برای نامت فدای تو می‌کردم.

هوش مصنوعی: چشم خود را به طرف راست و چپ باز کردم تا ببینم این صدای زندگی‌بخش از کجا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: یک جوان نگاهی به بالای تلی در میان کوه‌ها و دشت‌ها انداخت و نور چهره‌اش را دید.

هوش مصنوعی: به جوان نیکو رفتار بگو که نام آن یکتا و خاص را دوباره بر زبان بیاورد.

هوش مصنوعی: آنچه که من دارم، نیمی از آن متعلق به توست. من برای خوب بودن تو و گفتارت فدای تو می‌شوم.

هوش مصنوعی: پرنده خوش آواز دوباره آهنگی دلنواز سر داد که جان را شاداب کرد.

هوش مصنوعی: طوطی از هندوستان یاد کرد و گفت که هند به خاطر یاد این طوطیان معروف است.

هوش مصنوعی: یک بلبل به یاد باغ گل آواز سر داد و همه بلبلان دیگر از شوق و زیبایی آن دلشان به تپش افتاد.

هوش مصنوعی: شوق او به حدی شعله‌ور شده است که نه خود او از آن باخبر است و نه جسم و جانش.

هوش مصنوعی: بله، یاد محبوب دلنشین است و یاد آنها در دل مانند آتش می‌سوزد و شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: وقتی در میان کاه و کلش آتش شعله‌ور می‌شود، هر لحظه شدت شعله‌اش بیشتر و تندتر می‌شود.

هوش مصنوعی: با او گفت و گو کن و دوباره نام آن فرد بی‌نظیر را ببر.

هوش مصنوعی: آنچه من دارم، از توست و همه وجود من، چه جسم و چه روح، برای تو فدای توست.

هوش مصنوعی: گفت بار دیگر آن فرشته جبرئیل، نام آن یگانه‌ای که هیچ مشابه و همتایی ندارد.

هوش مصنوعی: شوق ابراهیم بسیار بیشتر شد، چرا که او با نام آب، به تشنگی خود پاسخ داد و وارد شد.

هوش مصنوعی: شخصی شیدا و مجنون در کنار معشوقش افتاده و هر رشته موی او را با شگفتی و احترام می‌ستاید.

هوش مصنوعی: زمان‌هایی بوده که به شدت دل‌باخته و گیج شده‌ای و در همین حال به زمین افتاده‌ای، به گونه‌ای که لباس‌هایت چاک‌چاک شده‌اند.

هوش مصنوعی: گاهی قرار می‌گیری و گاهی از جا بلند می‌شوی، گاهی به چیزی افزوده می‌شوی و گاهی از چیزی کاسته می‌شوی.

هوش مصنوعی: گاهی همچون گل در سحرگاهان شاد و خندان بودی و زمانی مانند ابر در باغ گریه و اندوه به چهره داشتی.

هوش مصنوعی: وقتی که فکر و یاد او تو را دیوانه می‌کند، نمی‌دانم که چه جوری با او رسیدن ممکن است.

هوش مصنوعی: این تصویر و خیال بر زندگی من تأثیر عمیقی گذاشته است. حالا ای خدا، بعد از این تأثیر، در وصال و نزدیکی به محبوب چه اتفاقی خواهد افتاد؟

هوش مصنوعی: نام او در دل‌ها چنان تأثیرگذار است که می‌تواند آرامش را بر هم زند و درونی‌ترین احساسات را تحت تأثیر قرار دهد. ای کاش می‌دانستیم چطور می‌تواند دنیا را دچار دگرگونی کند.

هوش مصنوعی: گفت که دیگر من نمی‌توانم بار دیگر درباره‌اش صحبت کنم، پس نام او را ببرم و به خاطر او یاد کنم.

هوش مصنوعی: یک بار دیگر، همان پرنده خوشبخت و زیبا، دهانش را باز کرد و در آن مکان به ستایش خداوند پرداخت.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که آن سلطان بزرگ با خلیل الله (ابراهیم) چه کرده که به این وضعیت رسیده است.

هوش مصنوعی: خلیل خدا گفت: ای پروردگار، هر چیزی که من دارم، همه از توست.

هوش مصنوعی: همه چیز را با خود ببر و اگر می‌خواهی، اکنون جان و سر را هم ببر.

هوش مصنوعی: جبرئیل به او گفت: سلام بر تو ای وفادار، صدبار سلام و خوش‌آمدگویی بر تو.

هوش مصنوعی: من به جبرئیل می‌گویم که من نه ثروت و دارایی می‌خواهم و نه به خاطر آن‌ها دچار ناراحتی می‌شوم. فقط می‌خواهم که تو برای من حلال باشی.

هوش مصنوعی: هر دوی جهان در عشق تو غرق شده‌اند، تاج ملکوتی تو بر سرشان است.

هوش مصنوعی: ستایش می‌کنم همت بزرگ تو و زیبایی پوشش و لباس باارزش تو.

هوش مصنوعی: او این را گفت و سپس خداحافظی کرد و پرواز کرد و از مراحل سخت زندگی عبور کرد.

هوش مصنوعی: این عددها به هم مرتبط هستند و از ترکیب آن‌ها به یک نتیجه مشخص می‌رسیم. به عبارتی، هر عدد نمایانگر یک بخش از کل مطلب است که با هم جمع می‌شوند و تصویر کلی را شکل می‌دهند.

هوش مصنوعی: نفس انسان در چهار محدوده مختلف محصور است و این چهار محدوده مانند سدی عمل می‌کند که راه پیشرفت و آزادی او را محدود می‌سازد.

هوش مصنوعی: وقتی در خواب قرار می‌گیرد و از خواسته‌ها رها می‌شود، از شمع نمونه‌برداری می‌کند و به تجرد و خلوص می‌رسد.

هوش مصنوعی: او با فرشتگان در ارتباط است و از احساس تنگنا و فشار دور است.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان از مرگ رهایی پیدا کند، از تمام جهات و جوانب، نمی‌تواند از این چهار عنصر ناپایدار نجات یابد.

هوش مصنوعی: از این دیوار نیلی رنگ با هفت طاق، در این خانه‌ی کوچک زیبا به بیرون نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: آزاد می‌شود از زندان تنگ و از این همراهان ناخوشایند دور خواهد شد.

هوش مصنوعی: از گوشه‌ای از عالم، چیزی پدیدار می‌شود که این دنیا از آستانه‌اش آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: اما افسوس که او در این زندان به پر و بالی نرسیده است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که بدون پر از قفس خارج می‌شود، دلش پر از غم پرواز است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نه بال و پر دارد، بودن در قفس گلستان برایش بهتر است.

هوش مصنوعی: خصوصاً اگر آن فرد زنجیرهایی داشته باشد که به گردن، بال‌ها و پاهایش بسته شده باشد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که پر ندارد، در قفس احساس امنیت می‌کند، اما زمانی که از آن خارج شود، تبدیل به طعمه‌ای برای شکارچی می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که از زندان رهایی یابد، در واقع به بهشت و نعمت‌های خوشی رسیده است و نشانه‌ای از زندگی خوش و آزاد را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: از این به بعد، کافران خواهند گفت بعد از مرگ: ما هرگز کسی را نپرستیده‌ایم.

هوش مصنوعی: در دنیا به یاد بیاورید که جان و باغ‌های سرسبز همچون ارم، از چنین زندان غم‌آوری یاد می‌کنند.