هوش مصنوعی: خداوند به جبرئیل فرمود: برو و اخلاص و صداقت ابراهیم را ببین.

هوش مصنوعی: برو و او را بفرست و بگو که او را امتحان کند، هم به صورت ظاهری و هم به صورت پنهانی.

هوش مصنوعی: خداوند به او گوسفند و گاوهای بسیار زیادی عطا کرده بود.

هوش مصنوعی: چهارصد سگ با گردن‌بند زرین، شبان و راهنمای گوسفندش هستند.

هوش مصنوعی: چیزهای دیگرش بر اساس همین الگو، هر چیزی که بیشتر از حد و غیرقابل شناسایی باشد.

هوش مصنوعی: یک روز، ابراهیم خلیل که تاجی بر سر داشت، در کنار دشت و در کنار کوه‌ها حضور داشت.

هوش مصنوعی: گوسفندانی که در دشت پراکنده‌اند، هر سو یکصد چوپان و یکصد دام دارند.

هوش مصنوعی: در کنار او با تمام ناتوانی و نیاز، گاهی مشغول ذکر و دعا هستم و گاهی در حال نماز.

هوش مصنوعی: نه صحبت از گوسفند است و نه موضوع اصلی جمعیت، بلکه همه شلوغی و سر و صدا به خاطر ذکر و تسبیح اوست.

هوش مصنوعی: آسمان در اثر عشق او دچار سرگشتگی شده و فرشتگان با شور و شوق، تحت تأثیر هیاهوی او هستند.

هوش مصنوعی: لب او خاموش است، اما دلش پر از فریاد و ناله است. او همواره به یاد آن یکتای محبوبش است.

هوش مصنوعی: بی‌کلام، دنیا مملو از تنفس و صداهای اوست؛ همه‌جا صدای او را می‌توان شنید و این صداها یادآور وجود او هستند.

هوش مصنوعی: چشمانش به انتظار راهی است که به کوی دوست می‌رسد، امید دارد که شاید دوستی از آن سو بیاید.

هوش مصنوعی: به گوش بسپار که ریشهٔ صدا می‌گوید نام او را، دل را به سوی او ببر تا جام عشقش را بنوشی.

هوش مصنوعی: یک طوطی از هند به باغی آمده که بلبل در آن با صدای دلنشین می‌خواند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای خوش‌عکس و زیبا، در اوج آسمان در حال پرواز است و مشغول خواندن نغمه‌ای دلنشین در باغی پر از رازها و جذابیت‌ها است.

هوش مصنوعی: به پرنده‌ی خوشحال و خوشبختی که در آسمان‌ها پرواز می‌کند نگاه کن. او با خبرهای خوب و دلپذیر آمده است.

هوش مصنوعی: آن پرنده با ارزش در شهر صبا، همان نسیم خوش و دلپذیر باغ صداقت و پاکی است.

هوش مصنوعی: در اینجا به مکانی اشاره شده که از نظر معنوی بسیار با اهمیت است. گفته شده که در آنجا، جبرئیل، فرشته‌ای بزرگ و مقدس، حضور دارد و قدم می‌زند. این مکان به نوعی به فضایل و روحانیت مرتبط است و به شکلی نمادین از پاکی و نورانی بودن خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: بر تلی شبیه به جوانی ایستاد و نام پاک خداوند را بر زبان آورد.

هوش مصنوعی: شعر به طرز زیبایی بیان می‌کند که با یاد محبوب، آهنگی به دل می‌نشیند و از جان ابراهیم خلیل، صبر و استقامت می‌طلبد. در اینجا، عشق و یاد محبوب به عنوان نیرویی تقویت‌کننده و الهام‌بخش مطرح شده است.

هوش مصنوعی: از دل ناله‌ای به یاد او برخاست و دل در سینه‌ی این جهان به شدت تپید.

هوش مصنوعی: پس با صدای دلنشین و صدای شاد به ستایش و ذکر خداوند زبان گشود.

هوش مصنوعی: لب به ذکر و ستایش او گشود و صدای تسبیح در آسمان طنین انداز شد.

هوش مصنوعی: خداوند پاک و بزرگ، پروردگار ما و پروردگار تمامی فرشتگان است.

هوش مصنوعی: جنجالی برپا شد از تسبیح او در میان جمعی از پاکان و نیایشگران.

هوش مصنوعی: صدای مقدس و پاک، از جایی فراتر از مکان و زمان، به طور دلنشینی بلند شده است.

هوش مصنوعی: موجودی که در مکان و بی‌مکانی حرکت می‌کند، نیروی اهریمنی به شدت خود را نشان می‌دهد و بر روی خود لباسش را پاره می‌کند.

هوش مصنوعی: صدای او به عالم یکسانی آسیب زد و پس از آن این عالم مادی هم به عالم بالاتر ضربه‌ای وارد کرد.

هوش مصنوعی: فرشتگان در آسمان دست به شادی زدند و بلبلان بهشت در حال پرواز به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: جهان در حال چرخش و تحرک است و زمین و طبیعت به شادی و رقص پرداخته‌اند. این لحظه، به نوعی جشن و شادمانی خاص به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: کوه با شادی و نشاط فراوان به حرکت درآمد و زمین نیز مانند آسمان‌ها در حال چرخش و حیرت شد.

هوش مصنوعی: شعله در وجود ابراهیم جان گرفت و آتش در دریا به نشانه احترام افروخته شد.

هوش مصنوعی: برق ناگهانی در انبار صبر او ظاهر شد و در نتیجه، صبر و آرامش او به کلی از بین رفت.

هوش مصنوعی: جامی که پر از شوق اوست، دوباره پر شده و شعله‌های عشقش شعله‌ور و جذاب شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در جهان وجود دارد، چه آن‌چه قابل مشاهده است و چه آن‌چه پنهان مانده، همه از آنِ همین جهان است.

هوش مصنوعی: به طور تدریجی و مرحله به مرحله، از بالاترین نقطه تا پایین‌ترین سطح، همه چیز به طور پیوسته و منسجم در حال تغییر و تحول است.

هوش مصنوعی: عشقی که نسبت به یار مهربان دارم، همچون آتش در دل و وجودم نهفته است و به آرامی درونم را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر هر ذره‌ای از دل را بشکافی، در آن شعله‌ای از عشق را به وضوح مشاهده خواهی کرد.

هوش مصنوعی: اگر ماهیت عشق با تجلی آن همراه شود، آنگاه صورتگر (خالق) نیز آن را به شکلی زیبا در خواهد آورد.

هوش مصنوعی: کسی که به سوی کوه دوست سفر می‌کند، در واقع در مسیر زیبایی به سمت دیاری از عمان ره می‌سپارد.

هوش مصنوعی: در دنیای وسیع، همراهان بسیاری وجود دارند. ای دوست، هر کسی به دنبال وسیله‌ای برای پیمودن راه است.

هوش مصنوعی: اگر موجودی از دنیای نباتات به سرزمین اشیاء بیفتد، راه‌اش به سمت سرزمین وجود باز خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر به سوی حیوان یا گیاه بروید، به دنبال آن خواهید بود که به زندگی و حیات واقعی دست پیدا کنید.

هوش مصنوعی: اگر هم حیوانی از روی حیوان دیگری تلاش کند، باید به سوی شهر انسانی حرکت کند.

هوش مصنوعی: عشق به وطن در فکر و دل او جای دارد، زیرا شرف و ویژگی‌های انسانی در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: همه‌ی اینها به دنبال یک هدف هستند و برای دستیابی به آن هدف، از خود و نیازهای خود به‌نوعی صرف‌نظر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کس به سوی دوست خود می‌گریزد و در واقع همه ما به یک هدف مشترک و محبت یکی نیاز داریم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دنیای وجود مشاهده می‌کنی، همه‌ آن‌ها در قلمرو شناخت و آگاهی حضور دارند.

هوش مصنوعی: با زحمت و به آرامی از عدم و نیستی بیرون آمده‌اند و بار مسئولیت ممکنات را به دوش خود حمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: به سوی سرزمین هستی حرکت کن و نگاهت را به آن مکان مقدس معطوف دار.

هوش مصنوعی: زمانی که در این مسیر بیشتر پیش بروی، نشانه‌های وجود و هستی در آن مکان بیشتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: آن موجود بی‌جان به سوی او می‌رود و همواره در جستجوی نزدیکی و قرب به اوست.

هوش مصنوعی: حیات و زندگی موجودات، به ویژه در مورد حیوانات، به گونه‌ای است که هر چه نشانه‌های بیشتری از حیات و سلامت داشته باشند، زیبایی و جذابیت آن‌ها نیز بیشتر خواهد بود. به عبارت دیگر، ویژگی‌ها و صفات مثبت زندگی، باعث برجستگی و زینت بخشیدن به آن‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: این گیاه به سمت او حرکت می‌کند تا نشانه‌ای از زندگی را بیابد.

هوش مصنوعی: انسان در دنیای تجربه و شناخت، در آخرین مرحله وجود خود قرار دارد.

هوش مصنوعی: در این نشانه‌ها و نشانه‌گذاری‌های وجود، چیزهایی بی‌پایان وجود دارد و هر چیزی که بشمارم، تنها یک درصد از آن را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اهل این سفر به سمت او نگه دارند و همگی به دنبال پناه هستند.

هوش مصنوعی: انسان هنگامی که در این جهان چنان کسی را نمی‌بیند که از خود او به حق نزدیک‌تر باشد، در واقع دوستی و ارتباط عمیق‌تری با وجود مطلق ندارد.

هوش مصنوعی: غیب (ناپیدا) به زندگی خود شور و نشاطی تازه بخشید و سپس به دروازه‌ای که به ناشناخته‌ها مربوط می‌شود، نگاهی انداخت.

هوش مصنوعی: قاصدِ پرچم‌دار، با عزم و اراده، همت خود را بر سرزمین مبارزه گذاشت و از خشونت و مرگ فرار کرد.

هوش مصنوعی: شهادت او باعث شد که از دنیای مادی به دنیای نامرئی برود و با شجاعت خود، زندگی را از روم به یثرب ادامه داد.

هوش مصنوعی: عشق، که از ابتدا فرمانروای دل‌ها بود، به او دلیلی برای عبور از محدودیت‌های بدن و موانع مادی بخشید و او را به سویی برد که از سرزمین مصر و رود نیل فراتر رفت.

هوش مصنوعی: بار خود را در دشت جان باز کرد و در یثرب، روحانیان خیمه زدند.

هوش مصنوعی: بسیاری از جاها هستند که این پرنده، با ترک زندان، به طرف باغی زیبا پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: عشق او او را به دنیای روح برد و از ماده و جسم دور کرد، طوری که احساسات و وجود او در درونش نمایان شد.

هوش مصنوعی: پس از شکستن تخم، صدای خروس‌ها به گویایی و زیبایی آن از چندین عروس دلرباتر است.

هوش مصنوعی: پرندگان عرش در فضایی بی‌نهایت و آزاد پرواز می‌کنند و صدایشان همگام و هماهنگ با یکدیگر است.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف مکانی می‌پردازد که در آن، کنگر به عنوان نمادی از سرپناه یا آشیانه، به جایگاهی معنوی و غیبی اشاره می‌کند. جلوه‌گاه این مکان، ساحت یا میدان عالم غیب است که نشان‌دهنده‌ی فضایی نامرئی و متفاوت از دنیای محسوس است. به عبارتی، این مکان به نوعی به دنیای معنوی و ماورایی تعلق دارد و به زیبایی آن اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: بار دیگر، جان من از زندگی جدا می‌شود و به گلزار روح می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: عشق دوباره از همان جا چادر خود را بر افراشته خواهد کرد و به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: عشق سرشار و پرشور انسان را به سوی خودش می‌کشاند، اما آن را کنترل می‌کند تا به حدی نرسد که نتوان آن را بیان کرد.

هوش مصنوعی: می‌دانم که عشق به سمت تو کشیده می‌شود، اما نمی‌دانم این کشش تا کجا ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: او را می‌برد، اما بعد از این دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند در موردش صحبت کند.

هوش مصنوعی: عقل انسان نمی‌تواند به درستی درک کند، و حتی اگر بخواهد، نمی‌تواند به وضوح آن را بیان کند.

هوش مصنوعی: بسیاری از راه‌ها وجود دارد که می‌توان به سمت مصر و عمان رفت، تا به جاودانگی و دریای generosity برسیم.

هوش مصنوعی: عشق به شدت او را به سمت خود می‌کشد و زیر پای او را با خود می‌برد. خداوندا، او را به کجا می‌برد؟

هوش مصنوعی: عشق او باعث شد که خاک ذلیل شود و در فصل بهار، خار را به گل تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: در آغاز بهار، نسیم فروردینی در باغی لطیف وزید و باعث شکوفایی هزاران لاله و گل شد.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای در دل غنچه‌ای دیگر شکفته شد، اما نه از پیشرفت خودش، بلکه به خاطر حسادت و آرزویی که به زیبایی‌های باغی دیگر دارد.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی با غنچه‌ای صحبت کرد و گفت که از هر غنچه، هزاران گل سر برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: با شکوفایی گل، نعمت و توجه الهی بر سر فرشتگان و موجودات پاک، در نهایت زیبایی و شگفتی نازل شد.

هوش مصنوعی: غنچه به گل تبدیل شد و گل شکفت، آن گلابی هم که حاصل شد، عطرش باعث حسادت همه دنیا به بوی خوش مشک ناب است.

هوش مصنوعی: و آن گلابی که به زیبایی زلف محبوب می‌تابد، گویای عطر و بوی خوش آن دو زلف سیاه است.

هوش مصنوعی: عشق به اندازه‌ای کارهای زیادی انجام داده است، ای عمو، که باید به عاشق هزار بار تبریک گفت.

هوش مصنوعی: ای که چهره‌ات چون نور رحمت می‌درخشد، بر دست و بازوی عشق آفرین و ستایش می‌فرستم.

هوش مصنوعی: به این استاد باید تبریک گفت و برای بخت او آرزوی موفقیت و شادی کرد.

هوش مصنوعی: عشق تنها چیزی نیست که روح را زنده می‌کند، بلکه درد و مشکلات جهان را هم می‌تواند حل کند.

هوش مصنوعی: سلام ای عشق! تو به کارهای شیرینی که انجام می‌دهم خوش آمدی. من از حال و هوای پرهیاهوی زندگی لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای عشق شورانگیز و روح افزا، که مایه‌ی شوق و خوشحالی من هستی.

هوش مصنوعی: ای دو جهان، همه چیز به نام توست؛ رند و زاهد هر دو سرمست از شراب تو هستند.

هوش مصنوعی: ای تو که برتر از عرش و کرسی هستی، همیشه سایه‌ات از سر ما کم نشود.

هوش مصنوعی: مدتی است که احساس تنهایی و غم بر من حاکم شده است و شور و شوق زندگی‌ام از بین رفته.

هوش مصنوعی: چشم‌های من که از ناراحتی اشک می‌ریزد، مانند گل‌هایی خشک شده‌اند و هیچ زیبایی از دل من به وجود نیامده است.

هوش مصنوعی: از شدت اندوه و غم، آسمان آرامش دارد و اشک چشمم به خاطر پاهایی که خسته شده‌اند، جاری شده است.

هوش مصنوعی: عشق، جانشینی دارد که فرمانروایی می‌کند بر سپاه درد و غم.

هوش مصنوعی: ای تو که مورد فرمان شاهان هستی و به نوعی رهبری می‌کنی، تو هم راهنمای دنیا هستی و هم دین.

هوش مصنوعی: لطفاً به من رحم کن و دلم را شاد کن، زیرا آمدنت می‌تواند این مکان ویران را آباد کند.

هوش مصنوعی: با گروهی از درد و غم، که از شمار خارج است، به سراغ کسانی آمده‌ایم که در وضعیت روحی و جسمی بدی قرار دارند.

هوش مصنوعی: عقل را از سلطنت دل دور کن و پیوند عقل و دانش را قطع کن.

هوش مصنوعی: آتش شعله‌وری در دل من روشن است، هر چیزی که از من در آن می‌بینی، بسوز.

هوش مصنوعی: در دل من فقط یاد یار وجود دارد و غیر از آن هیچ چیزی نیست؛ زندگی بدون یاد او برایم معنا ندارد.

هوش مصنوعی: مدتی است که از خودم دور شده‌ام و به خاطر این کار اعتبار و حیثیت خودپرستان را خراب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: عاشق نباید به خودخواهی بپردازد و باید فقط به معشوق خود توجه کند و بس.

هوش مصنوعی: سالیان زیادی است که من به عشق خود مباهات می‌کنم و در دنیای عشق، خانه‌ای برای خود ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: از ناراحتی و دردهایم، به این شکل در آمده‌ام. این الوضعی که دارم، نتیجه ساخته‌ها و خواسته‌های دیگران است.

هوش مصنوعی: من به عشق خود دلی جریحه‌دار دارم که همه از آن خبر دارند، حتی تا سماک (ستاره‌ای در آسمان).

هوش مصنوعی: من به طور کامل از نام و شهرت وداع کردم تا دل‌باختم به این لذت و خوشی.

هوش مصنوعی: چشم‌های آن دختر سیاه‌چشم را که دید، دل از هرگونه زیبایی و زشتی برید.

هوش مصنوعی: نگاه عاشقانه و پرحرارت آن‌ها دل را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد و در عین حال، زبانشان نرم و شیرین است.

هوش مصنوعی: دام ایمان زلف‌های خوشبو و زیبا، فریبنده است و چهره‌ی آن‌ها مانند گل انار است.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت دختری اشاره دارد که ابروهایش مانند یک قوس زیبا، توجه را به خود جلب می‌کند. چشمانش حالتی مست و گیرا دارند که به مانند یک آهو در چین و چروک‌های صورتش، نازک و دلربا به نظر می‌رسند. به طور کلی، شاعر به زیبایی و فریبایی آن دختر معشوقه‌اش اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: مژگان آن دختر با ابروی کمان مانندش مانند تیرهایی در بین هر موی من پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: اما تیر او برای جانم دوست‌داشتنی‌تر بود و تیغ او بر سر من همچون‌ یک تاج می‌درخشید.

هوش مصنوعی: وجود من فدای شمشیر و تیر اوست، زیرا گردنم همچون زنجیری به او متصل شده است.

هوش مصنوعی: او با یک تیر مرا شکار کرد و با دستانش زنجیری بر پایم انداخت.

هوش مصنوعی: یک شب رخسار محبوبم را از پشت چادر نمایان کرد و من که کافرانه عاشق او شده‌ام، بی‌یاد او در خواب فرو رفتم.

هوش مصنوعی: یک شب بدون هیچ خبری از درم بیرون آمدم و نه صبحی را دیدم و نه سحری.

هوش مصنوعی: آن معشوق خوش‌رو و دلربا یک شب بر بالین من آمد.

هوش مصنوعی: او با لبخندی زیبا و چشمانی خواب‌آلود به نظر می‌رسد. لباسش تمیز است و حالتی پرشور و بسیار شاداب دارد.

هوش مصنوعی: زلف‌های پریشان و جامی در دست، به آرامی بر سر بالین من نشسته است.

هوش مصنوعی: برخیز و این جام را بگیر، از آن بنوش و از رسوایی و شهرت فاصله بگیر.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای محبوب من، جانم فدای تو؛ یا ای معشوق، قلبم به خاطر عشق تو ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، از من نخواه که شراب بنوشم، چون دوران جوانی من به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: مرا در سحرگاه به نوشیدن می وادار نکن، چون نه موهایم را باخته‌ام و نه ماه ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: گفت: من زبان عربی را نمی‌دانم، ای جوان ترک یغمایی، کجا عربی، کجا؟

هوش مصنوعی: اکنون جامی از می را بنوش و زبانت را خاموش نگه‌دار تا به خاطر من لذت ببری.

هوش مصنوعی: این جام را از دست من بگیر و بنوش، به یاد آن چشمان غمگینی که مرا می‌فریبد.

هوش مصنوعی: اگرچه نوشیدن مشروب برای زاهدان کار نادرستی است، اما اگر به اختیار من باشد، اشکالی ندارد.

هوش مصنوعی: نوشیدنی‌ای که می‌دانی، همان نیست که در نظر داری؛ بلکه آنچه در حال نوشیدن است، روحی معنوی و فراتر از چیزهای ظاهری دارد.

هوش مصنوعی: شرابی با کیفیت و ناب از اجرام آسمانی، که روح مقدس آن را به جان می‌پسندد و روحی به فدای اوست.

هوش مصنوعی: در تنهایی شب‌ها و در زمان سحر، نوشیدنی‌ روح‌افزایی در جام طلایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: انتظار در اینجا جایی ندارد، زیرا من به قدری زیبا و با استعداد هستم که کسی نمی‌تواند شبیه من باشد.

هوش مصنوعی: دارم از او چیزی می‌گیرم، اما به محض اینکه آن را در دست می‌گیرم، به ناگاه معیارهای خودم را زیر پا می‌گذارم و تمام اصول را کنار می‌زنم.

هوش مصنوعی: زمانی که مست شدم، درک و تفکر را از دست دادم و از خودم و دنیای اطرافم بی‌خبر شدم.

هوش مصنوعی: شخصی را مشاهده کردم که فراتر از حس‌ها و همچنین فرای محدودیت‌ها و مقایسه‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: در دنیای وسیع‌تر، بیرون از محدودیت‌های این زندگی، شخصی را دیدم که به دنبال نیایش و فهم عمیق‌تری از وجود و جهان است.

هوش مصنوعی: در جایی فراتر از دنیا و طبیعت، دنیایی را مشاهده کردم که تمام آن پر از نور خالص و روشنایی بود.

هوش مصنوعی: تجربه‌ای داشتم که فراتر از امکانات جسم و روح بود، جایی که هیچ محدودیتی وجود نداشت و به عوالم نامتناهی دست یافتم.

هوش مصنوعی: موجودی که از تاثیرات مادی و آلودگی‌ها دور است و از جواهر واقعی و شکل ظاهری خالص برخوردار است.

هوش مصنوعی: دانشور، هدایت‌کننده و رهنما برای تمامی روحانیان است که در نزدیک‌ترین نقطه به مقام قرب الهی جای دارند.

هوش مصنوعی: در آن جهان، گل‌ها بدون زخم و آسیب می‌رویند و شراب‌های زلال بدون هیچ خستگی و دردسر وجود دارند.

هوش مصنوعی: عروس‌ها بی‌توجه به زیورآلات و زیبایی‌های ظاهری، در شادی و سعادتی بی‌نهایت غرق هستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در اینجا مشکل و دردناک به نظر می‌رسد، در آنجا کاملاً روشن و واضح است. آنچه در اینجا تاریک و مبهم به نظر می‌رسد، در آنجا زودتر و بهتر قابل درک است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در اینجا به صورت جسم و ماده وجود دارد، در جای دیگر روح و جان معنای آن است. به عبارت دیگر، همه چیزهایی که در اینجا تنها به شکل کلمات و الفاظ هستند، در حقیقت دارای معانی عمیق‌تر و واقعی‌تری هستند.

هوش مصنوعی: از نسیم ملایم صبح و صدای خروس و همچنین از اذان مسجد و نواهای دم‌نوشان، زندگی و نشاط روز آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: بخشی از وجود خود را که در حالت نشئگی به دست آورده‌ام، از خود بیرون رفته و در جهانی دیگر دیدم.

هوش مصنوعی: جسم و ظاهر من را به خود مشغول کرده، اما روح من به دور از من و محبوبم رفته است.

هوش مصنوعی: او رفت و با خود عقل و هوش من را برد و همچنین دل سرگشته و پر از هیجان من را نیز با خود برد.

هوش مصنوعی: دل من از عشق آن معشوق بی وفا در آتش درد و اندوه می سوزد. افسوس که این دل، در برابر بی وفایی او، در حال سوختن و ناله است.

هوش مصنوعی: ای خدای من، آن محبوب زیبای سرکش کجاست؟ آن دختر نازنینی که مانند درختان بلند است و بی‌نیاز به نظر می‌رسد، کجاست؟

هوش مصنوعی: پروردگارا، آن دلربای شاداب کجاست که آتش عشق و تقوا را در دل‌ها به‌وجود می‌آورد؟

هوش مصنوعی: ای خدا، دوری و جدایی معشوقم به شدت مرا آزار می‌دهد و مرا می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای کاش آن شراب زلال و خالص پیدا شود، آن باده‌ی شفاف و درخشانی که مثل عقیق است.

هوش مصنوعی: ای دوستان، دیگر نه نیرویی در برابر شما دارم و نه ذکایتی. عقل من از دیروز خسته است و دل من نیز از شب گذشته بی‌تاب است.

هوش مصنوعی: ای دوست، از من نصیحت دوری کن، زیرا اگر اشتباهی کردم، آن را به حساب بی‌خبری من بگذار.

هوش مصنوعی: ای دوستان، وقتی که دل من آرام و هشیار نیست، هرچه بگویم جایی برای بحث و گفتگو ندارد.

هوش مصنوعی: در یک جشن و میهمانی جدید، جامی را به یاد او پر کنید و با یاد او به دور افکنید.

هوش مصنوعی: ای ساقی، برای خدا کمی آب به من بده، تا بتوانم با این بیقراری و دل تنگی خودم را آرام کنم.

هوش مصنوعی: آب نی، گرمای آتش را به جریان می‌اندازد، آتشی که از روشنایی معرفت و شناخت الهی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به من آتشی بده که از وجودم چیزی را باقی نگذارد، نه خاکستر و نه دود.

هوش مصنوعی: در من آتش بیفروز از شراب شب گذشته تا اینکه سینه‌ام به جوش بیاید.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آتشی در وجود من بیفروز؛ زیرا من از اشتیاق به سوختن، در درد و غم بی‌نهایت سوزانده شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی، جامی به من بده که روح تازه‌ای به من ببخشد و دل خسته‌ام را دوباره روشن کند.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، که من مهمانی را با تمام وجودم آماده کرده‌ام و از تمام چیزهایی که دارم برای این لحظه و این جشن استقبال کردم.

هوش مصنوعی: دیگر از من صبر نخواهی داشت، زیرا صبر من دیگر تمام شده است. همچنین، از من انتظار نداشته باش که در مشکلات دیگر بدنام شوم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، برخیز و جام را در دست بگیر و بدون هیچ پرده‌پوشی، شراب را به من بده؛ نترس!

هوش مصنوعی: در مجلس وعظ و عبادت، به من شراب بده و در این حال، حرمت و رازداری‌ام را به آب بسپار.

هوش مصنوعی: لباس پرهیزگاری ما را پاره کن و زرق و برق زهد را از چهره‌ام بزدای.

هوش مصنوعی: از مکان‌های مذهبی و جایگاه‌های رفیع مرا آزاد کن، و از این خودستایی‌ها و نمایش‌ها رهایم کن.

هوش مصنوعی: به من یک جام از آن شراب خالص بده و مکتب زهد و پارسایی‌ام را به باد بده.

هوش مصنوعی: دل خسته و ناراحت از تظاهر و خودنمایی است و از این نوع پوشش‌های تصنعی و ریاکارانه بی‌زار شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی دعوت به شکستن قید و بندهای ظاهری و افکار محدودکننده است. به بیان دیگر، فرد را ترغیب می‌کند که از نمادها و لباس‌های ظاهری که فقط نمایانگر یک وضعیت اجتماعی یا مذهبی هستند، رها شود و به عمق حقیقت و ناشناخته‌ها نزدیک‌تر شود.

هوش مصنوعی: ای کاش که بر روی سر یک بوق، کلاهی از نمد باشد و آن بوق بتواند پشت پا بزند به تمام خوبی‌ها و بدی‌ها.

هوش مصنوعی: دامن کوه و حاشیه لاله‌زار، صدای ناله‌های غمگین از دوری محبوب است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن جامی که جان را روشنی می‌بخشد به من بده و نوشیدنی‌ای از آن آب سوزان و عالم‌سوز به من آر.

هوش مصنوعی: می‌توان با انجام کارهای خوشایند و دل‌نشین، کسی را خوشحال کرد و از نگرانی‌ها و ناراحتی‌ها دور کرد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، به من نگاه کن و ببین که دل بی‌رمق و مرده‌ام چگونه است. آتشی در من بر افروز تا از این حالت افسردگی رهایی یابم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بلند شو و مجلس را آماده کن، بیایید یک رسم نو را آغاز کنیم.

هوش مصنوعی: پس از این، دل من آرزوی چیز دیگری دارد و نغمهٔ بلبل هم حال و هوای دیگری پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: دل از این رقبای قدیمی ناخوش است، ای ساقی، جمع را از وجود آنها خالی کن.

هوش مصنوعی: محفل ما را مانند یک قلندر زنده و شاداب کن و هر کسی را که بیدار و هوشیار است، در هر جایی که هست، به جمع ما بیاور.

هوش مصنوعی: یک مراسم جدید برپا کن و در آن به شادی و سرور بپرداز، چند روزی بی‌خیال از دغدغه‌های دنیا باش.

هوش مصنوعی: آستین را به گونه‌ای افشانده که نشان‌دهنده راحتی و آزاد بودن است، و از دنیای مادی و ارتباط با آن به کلی دست شسته است، هم از جسم و هم از روح.

هوش مصنوعی: کسی بر تخت سلطنت نشسته و با صدای بلند می‌خندد، در حالی که تاجی بر سر دارد و لباس‌های زیبا و مجللی به تن کرده است.

هوش مصنوعی: همهٔ موجودات از دامن دنیا بیرون رفته‌اند و با تلاش و کوشش بر دو جهان تأثیر گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: عشق و معشوق باعث شده تا فرد تمام تعلقات دنیوی و آخرتی خود را رها کرده و به نوعی از آنها جدا شود. او در این روند، به باغی از عشق دست یافته است که در آن تنها زیبایی‌ها و احساسات معنوی جای دارد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بلند شو و جامی پر از نوشیدنی صبحگاهی به من بده تا این صبح را با شراب حیاتبخش تازه کنم.

هوش مصنوعی: محفل شادی را با نشاط برپا کن، اما بی‌مکالمه، زیرا که به شیشه‌ی ناموس ما سنگ نزن.

هوش مصنوعی: در چهره‌ام را باز کن و سپس به من کاسه‌ای نوشیدنی بده، همچنین نقل و بادام و شراب و شکر نیز بده.

هوش مصنوعی: عطر تازه و گلی را در فضا پخش کن، تا هم در جمع خوشبو باشد و هم بوی خوب مشک و عنبر را اضافه کند.

هوش مصنوعی: در آن محفل، جام شراب را دور بینداز و ای مهربان، با من که تنها یکی از بسیاری از غلامان تو هستم، کم اهمیت نباش.

هوش مصنوعی: هر بار که جامی از نوشیدنی می‌نوشم، به یاد محبوبم هستم و به خاطر آن گیسوی خوشبو و زیبا، به خودم می‌آیم.

هوش مصنوعی: شراب بده، اما به یاد آن محبوبی که چشمانش زیبا و بازیگوش است.

هوش مصنوعی: مقداری از آن شراب درخشان به من بده تا دلم از غم و اندوه روزگار آزاد شود.

هوش مصنوعی: برای حق ما را به یاد بیاور و با شادی از جام پر به من انرژی بده.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم وارد آسمان بی‌نهایت شوم تا بتوانم تمام اسرار آسمان‌ها را با خودم ببرم و به درک عمیق‌تری از جهان دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر تمایل به ترک زشتی‌ها و محدودیت‌ها است. شاعر می‌خواهد ساختارهایی که مانع از دیدن حقیقت و زیبایی‌ها هستند را از بین ببرد و به جستجوی فضایی آزاد و بدون پوشش‌های نادرست بپردازد. یعنی هدف او ایجاد فضایی است که در آن بتوان حقیقت را به وضوح دید و از موانع دور شد.

هوش مصنوعی: من هم بر زمین و هم بر زمان تأثیر می‌گذارم و قدرت دارم که این دنیا را به زیر پا بگذارم.

هوش مصنوعی: به من لیوانی پر از شراب ارغوانی بده تا از بار مشکلات آسمان رها شوم.

هوش مصنوعی: زندگی و زمانه‌ام مرا از درون ناراحت و اندوهگین کرده است و روزگار به من این احساس را منتقل کرده که در جوانی زودتر از موعد پیری را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام از شراب خالص به من بده، تا با آن تمام یادگارهای جوانی‌ام را از خاطر ببرم.

هوش مصنوعی: شراب را از میخانه در جام بریز و از قید شرم و نام خود رها شو.

هوش مصنوعی: دل من از فکر نام و ننگ به تنگ آمده است؛ دل از این قید و بندها خسته شده و به تنگی افتاده است.

هوش مصنوعی: به من نوشیدنی بده و نامم را به هوا بسپار، یادآوری کن که چگونه باید حق پرستی را به دوستان آموزش داد.

هوش مصنوعی: شراب بیاور اما نه از آن آب حرام که لعنت خدا بر آن همیشگی است.

هوش مصنوعی: باده‌ای به من بده ولی نه از آبی که از جاهای ناپاک به دست آمده است؛ زیرا ناپاکان شراب را همین‌طور می‌نامند.

هوش مصنوعی: برخلاف آن آب زلالی که انرژی‌بخش روح است، روح انسان هر لحظه از آن به دست می‌آورد و به همین دلیل پیوسته موفقیت و شکوفایی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: پس از آن شراب آرام و بی‌دغدغه که ساقی آن را به زیبایی وصف کرده است، زندگی و حالتی پاک و دل‌نشین به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: چشمه‌ای که آب خوش‌طعم و زلالی دارد، همان کوثر است و نوشنده‌ی آن، پیامبر اسلام و حضرت علی هستند.

هوش مصنوعی: شور و شوق دیدار محبوب، باعث می‌شود که صبر و آرامش در دل مثل آتش بسوزد و از بین برود.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از این شرابِ جان‌بخش یک گام به سوی نغمه‌های خالص و پاک بردار.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آهنگ‌های دلنشین و زیبا وجود دارد، ما نیز جان خود را به یاد محبوب نثار خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: ای دو دنیا، عقل و فکر انسان در جستجوی توست و در راه تو گم می‌شود.

هوش مصنوعی: فضای جان، میدان فعالیت و تلاش توست، و دل‌ها مانند توپ‌هایی هستند که در بازی چوگان تحت کنترل تو قرار دارند.

هوش مصنوعی: دل من را مانند توپ چوگان در میدان بازی بینداز و تنم را نیز در میدان نبرد رها کن.

هوش مصنوعی: در صبح زود و در حالیکه هنوز حجاب شب باقی است، به من یک اشاره کن که به سمت تو بیایم.

هوش مصنوعی: برای رهایی از خود و وجودم، باید به حالتی بی‌خیال و شاداب دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از دیوانگی قدیمی‌ام سخن بگویم تا عقل و خرد را نادیده بگیرم و پشت سر بگذارم.

هوش مصنوعی: آسمان پر از حوادث و مشکلات است، ای کسی که پاکی و روشنی داری، اکنون زمان فرار از این ناآرامی‌هاست.

هوش مصنوعی: بپا خیز و از دنیای عقل و درک فرار کن، به صدای نادانی گوش بسپار.

هوش مصنوعی: به نادانی خود ادامه بده تا از این الاغ‌ها دور شوی و به دشت و صحرا و چوپان آهو برسی.