هوش مصنوعی: برای کسانی که نزدیک به خدا هستند، اطاعت از دستورات الهی اهمیت دارد و رفتارهای ناپسند، گناه به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: زیرا که کسی که به کمالات آن پیامبر نرسیده، نمی‌تواند مانند آن شاه درک و درایت داشته باشد. هر جا که باشد، بر خودش تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: او در جشن و شادی حضور دارد، اما در اینجا از این موضوع بی‌خبر است و در حالتی دیگر قرار دارد.

هوش مصنوعی: آنچه در خارج از دسترس باشد، چگونه می‌تواند در محفل پادشاه جایز و مناسب باشد؟

هوش مصنوعی: نکته‌ی دیگری در این خبر وجود دارد که باید به آن توجه کنی و از من بشنوی، پسر.

هوش مصنوعی: این شخص به دلیل ندانستن ارزش عشق، در بازی احساسات و خیال‌های خود شکست خورده است.

هوش مصنوعی: او عمل به دستورات الهی را درست می‌داند و آن را عبادت می‌خواند و از خدا پاداش و جزا می‌خواهد.

هوش مصنوعی: کس دیگری از پادشاه بهتر می‌دانست که این کارها در نظر او بی‌ثمر و ناقص است.

هوش مصنوعی: یک نفر کارهای خود را می‌بیند و به رفتارهایش توجه می‌کند، در حالی که نفر دیگر فقط به رفتار شاه و کارهای او که بی‌نظم و پریشان است، نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: یک شخص عادی در حال ادای نماز است، در حالی که توجهش به آسمان و ستاره‌ها معطوف شده است.

هوش مصنوعی: جبریل در حال حاضر می‌آید و وحی و الهام را به او می‌دهد، بدون هیچ قید و شرطی و به طور آزاد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به یک گدا پولی ببخشد، نام نیک او در سراسر جهان منتشر می‌شود و از احسانش همه خبر پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد بزرگوار و محترم، به خاطر حیا و شرم خود در برابر نیاز و ضعف، به حالت خود را به خاک می‌افتند.

هوش مصنوعی: افرادی جان خود را فدای عشق می‌کنند و با دستمالی اشک‌های خود را پاک می‌کنند، زیرا آن خاک (خاکی که در آن عاشقانه زندگی می‌کنند) ارزش این درد و رنج را ندارد.

هوش مصنوعی: بله، من ناتوان و بی‌حال هستم. خداوندا، چه کسی شایسته حضور درگاه توست؟

هوش مصنوعی: تو که پر از کثیفی و زخم هستی، چرا همچنان در این وضعیت ژنده و نامناسب باقی مانده‌ای؟

هوش مصنوعی: من چه جایگاهی دارم که بخواهم برای تو فداکاری کنم؟ جان چه ارزشی دارد که بخواهم در راه تو جان فشانی کنم؟

هوش مصنوعی: من چیزی جز نیمه جانم ندارم و این بدن هم فقط از دو مشت استخوان تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: هر دو را فدای راه تو می‌کنم؛ چون او نیز به خاطر تو جانش را فدای راه تو کرده است.

هوش مصنوعی: جان من فدای کسی است که جانش را برای تو نهاد و با خونش به راه تو افتاد.

هوش مصنوعی: جانم را فدای کسی می‌کنم که یا چهره‌ی تو را می‌بیند یا شبی را در کوی تو سپری می‌کند.

هوش مصنوعی: جان من فدای آن زبانی باشد که به خاطر تو در دهان بگردد.

هوش مصنوعی: جانم را فدای زبانی می‌کنم که شبی با دل شاد بگوید: پروردگارا!

هوش مصنوعی: جانم را فدای آن دو دست عزیز می‌کنم که در درگاه تو چون سحر، بلند و بزرگ می‌شود.

هوش مصنوعی: جانم را فدای خاک پای کسی می‌کنم که نیمه شب، به شادابی در حضور تو ایستاد.

هوش مصنوعی: اگر جانم برای این مسائل هم ارزش ندارد، جانم را فدای هر چیزی که متعلق به شماست می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در این دنیا وجود دارد، جان من برای آن فدای هر چیزی در این جهان می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچیزی که در جهان وجود دارد، به دلیل توست. هر آنچه من دارم، فدای آنچه که وجود دارد می‌شود.

هوش مصنوعی: دیگر از خودفروشی‌ها دست بردار، ای کسی که سر در کار دیگران می‌کنی. تو چه چیزی داری و چه کسی هستی که اینقدر درباره دیگران صحبت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که بحث را کنار بگذار و به سراغ حکایت بزن، یعنی از تمام داستان‌های درست و راست سخن بگویید.

هوش مصنوعی: حالت و احوال فرشتگان را با ابراهیم خلیل بازگو کن، ای کسانی که در این محفل هستید، دلیل و نشانه‌ای برایشان بیاورید.