هوش مصنوعی: موسی مردی کافر را در راهی دید که پیرمردی از پیروان کیش کافری و منحرف می‌باشد.

هوش مصنوعی: گفت: ای موسی، از این مسیر به کجا می روی و با چه کسی در حال گفتگو هستی؟

هوش مصنوعی: موسی گفت: به سوی کوه طور می‌روم، تا به عمق دریای نور برسم.

هوش مصنوعی: رود به سوی خدا و از او می‌خواهم که از گناهان شما معاف کند.

هوش مصنوعی: ای موسی، آیا می‌توانی پیامی را از طرف من به خدا بگویی و همه چیز را برای او بیان کنی؟

هوش مصنوعی: موسی پرسید: پیامت چیست؟ او پاسخ داد که از من به خدای خود بگو.

هوش مصنوعی: کسی می‌گوید که من در مشکلات و چالش‌ها قرار دارم و از اینکه به تو، خداوند، وابسته هستم خجالت می‌کشم.

هوش مصنوعی: اگر روزی به من بدهی، هرگز آن را نپذیرم و نمی‌خواهم که منت تو بر گردنم باشد.

هوش مصنوعی: تو هم خدا نیستی و من هم فقط یک بنده‌ام، از بار سنگین روزگار هم خجالت‌زده نیستم.

هوش مصنوعی: از این حرف دل موسی به شور آمد و با خود گفت: خداوند چه رازی را خواهد گفت که اکنون در سکوت است.

هوش مصنوعی: روح او به کوه طور رفت تا با خدا راز و نیاز کند و بدون هیچ همراهی، با یزدان سخن گفت.

هوش مصنوعی: در آن مکان خلوت هیچ کس غیر از او را ندید. با خداوند گفتگوهای زیادی را آغاز و پایان داد.

هوش مصنوعی: هنگامی که از صحبت‌های خصوصی و رازها در آن مکان دور افتاد، تصمیم گرفت به شهر برگردد.

هوش مصنوعی: او از پیامی که از آن فرد بدجنس دریافت کرده بود، شرمنده شد و از گفتن آنچه که شنیده بود، ساکت ماند.

هوش مصنوعی: حق‌گو به من گفت که این پیام متعلق به بنده من است و موسی در پاسخ گفت که از این پیام خجالت‌زده است.

هوش مصنوعی: من خجالت می‌کشم که بگویم این پیام را، زیرا تو همه‌چیز را می‌دانی و هیچ‌چیز از علم تو پنهان نیست.

هوش مصنوعی: او به من گفت که از آن فرد خشمگین دوری کن، پس من با او سلامی دوباره عرض کردم.

هوش مصنوعی: پس بگو که اگر خداوندی وحشت‌انگیز تو را مورد سرزنش قرار دهد، اگر از ما خجالت می‌کشی، همین خجالت را بپذیر و تحمل کن.

هوش مصنوعی: ما از تو هیچ عیب و نقصی نمی‌بینیم و حتی با تو هم دشمنی و کینه‌ای نداریم.

هوش مصنوعی: اگر تو نمی‌خواهی که ما به تو نزدیک شویم، بگو که نمی‌خواهی. اما ما هر طور که شده تو را دوست خواهیم داشت و با افتخار و قدرت به این کار ادامه خواهیم داد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی روزی‌ات را من به تو می‌دهم، روزیت را از سفره‌ی لطف و رحمت خودم می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر امروز از من بهره‌ای نمی‌گیری، نگران نباش، روزی فراموشت نخواهم کرد و روزی‌ات را تامین می‌کنم حتی وقتی در کنار من نیستی.

هوش مصنوعی: نیکویی و خیرخواهی من به همه می‌رسد، بخشش من گسترده و فراگیر است، مهربانی من بی‌پایان است، و سخاوت من از همیشه جاری بوده است.

هوش مصنوعی: مردم مانند کودکان هستند و فیض الهی مانند یک دایه مهربان و نیکوکار به آن‌ها کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: کودکان گاهی از روی محبت و مهربانی رفتار می‌کنند و گاهی هم به شکل بازیگوشی و لودگی، با شیطنت‌های کودکانه خود، کارهای جالبی انجام می‌دهند.

هوش مصنوعی: ای نازنینم، همچون دایه‌ای که پستانش را در دهان بچه‌اش می‌گذارد، تو هم از ناز و لوس بازی خود دست بردار و به من نزدیک‌تر شو.

هوش مصنوعی: سرش را کج می‌کند و دهانش را به هم می‌زند، دایه لب‌هایش را بوسه می‌زند.

هوش مصنوعی: ای عزیز، صورتت را از من برمگردان. عشق و محبت من به تو چنان است که از دل و جانم برایت شیر می‌جوشد.

هوش مصنوعی: زمانی که موسی از کوه طور بازگشت، پرتوی نورانی بر چهره‌اش پدیدار شد، مانند نور دریا.

هوش مصنوعی: کافر به کلیم گفت در راه برگشتن، اگر پاسخی برای پیامم داری، آن را بگو.

هوش مصنوعی: موسی گفت آنچه را که خداوند مقرر کرده بود، زنگار کفر را از دل انسان‌های کافر زدود.

هوش مصنوعی: روح او مانند آیینه‌ای زنگ‌زده بود و پاسخش مانند صیقلی با رنگ زیبا و دلنواز بود.

هوش مصنوعی: کسی که از راه صحیح منحرف شده، مدت‌هاست که راه خود را گم کرده است و پاسخ او تنها صدای زنگ جرس است.

هوش مصنوعی: جان او در آن شب یلدا به‌عنوان پاسخی به شروع خورشید و روشنی آفتاب می‌باشد.

هوش مصنوعی: سری به زیر انداخت و لحظه‌ای شرمنده شد، آستینش را به چشمش مالید و نگاهش را به زمین دوخت.

هوش مصنوعی: او ناگهان با چشمانی اشک‌آلود و لبانی خشک، اما دلی پر از احساس و شور و شوق ظاهر شد.

هوش مصنوعی: او به موسی گفت که جانم را با سخنانش سوزانده و آتش عشق را در درونم شعله‌ور کرده است.

هوش مصنوعی: من از خودم پرسیدم که چرا چهره‌ام اینقدر سیاه است و در دل آه می‌کشم، ای خدا، که از شرم و عذاب نمی‌دانم چه باید بگویم.

هوش مصنوعی: ای موسی، ایمان خود را به من نشان بده. فرزندم، صبر کن، من چیزی برای گفتن ندارم.

هوش مصنوعی: ای خدا، ایمان مرا به یاد آر و اگر نیاز است، جانم را فدای این ایمان کن.

هوش مصنوعی: موسی به او یک جمله آموزنده گفت و او آن را گفت و جان خود را به حق تسلیم کرد.

هوش مصنوعی: ای زیبایی، ای کاش تا کی صبر کنی و یاد بگیری که ایمان خود را از آن پیر غیرمسلمان بگیری؟

هوش مصنوعی: با وجود اینکه حرف‌هایت من را به ایمان و امید می‌آورد، اما سخن‌هایت همواره شیرین و دلنواز است.

هوش مصنوعی: اگر نطفه‌ای از ایمان و مسلمانی در وجود تو بریزد، همه‌ی گفتارهای تو مانند گفتار یک سلمانی خواهد بود.

هوش مصنوعی: اما به خاطر کارهای تو، کافر و بت‌پرست هم در فرنگ از تو خجالت می‌کشند و ننگ می‌برند.

هوش مصنوعی: یک فرد از اهل دین با خشم و کینه بسیار به عارفی طعنه می‌زد.

هوش مصنوعی: فلانکس به هیچ چیز اعتقادی ندارد؛ نه به آتش جهنم، نه به بهشت، و نه به روز رستاخیز.