هوش مصنوعی: ناگهان، گرگی در جاده ظاهر شد و در صحرا خر ی را دید که افتاده بود.

هوش مصنوعی: از دل شادمانی فریادی بلند برآوردم، چون دو چشمی که به خوشبختی و شانس نیکو می‌نگرد.

هوش مصنوعی: ستاره‌ات اکنون طلوع کرده و از سختی‌ها رهایی یافته‌ای. حالا روزی پاک و حلال در پیش داری.

هوش مصنوعی: به خوشحالی زندگی کن و از شانس خوب خود لذت ببر، حتی اگر در حال حاضر چیز زیادی نداری، اما باید از آزادی و بی‌خیالی خود بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: از این کار هم بهره ببر و هم از دور نگه‌داشتش از چشم حسودان به خوبی مراقبت کن.

هوش مصنوعی: به خاطر طمع و ولع، او به طور نزدیک به خر آمده و دندان‌هایش را تیز کرده و اشتیاقش را برای بیشتر کردن چیزها افزایش داده است.

هوش مصنوعی: خر چشمانش را باز کرد و از دور مردی را مشاهده کرد که به محض دیدن او، بر پا ایستاد و به نظر می‌رسید تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به چشم خود، مرگ نزدیک را دید، در حالی که بر بالین خود گرگی پیر را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: او با خود گفت: تا زمانی که جان در بدن دارم، باید خود را به گونه‌ای آزاد کنم.

هوش مصنوعی: وقتی مردم از درد و رنج ما خبر دارند، هر کس که بخواهد می‌تواند از ما چیزی بگیرد.

هوش مصنوعی: بدن انسان در نهایت به خاک برمی‌گردد، اما انسان با روح و دانش خود، می‌تواند زندگی و دوام بیشتری داشته باشد. از این رو، روح و اندیشه او از جسمش ارزشمندتر و ماندگارتر است.

هوش مصنوعی: اگر بدن نباشد، روح نیز نمی‌ماند. اگر تخت سلطنتی نباشد، دیگر سلطانی وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی جان از بدن جدا شد، بدن به خاک تبدیل می‌شود. زمانی که بدن به خاک تبدیل شد، آن خاک هم به باد می‌رود.

هوش مصنوعی: ارزش و قیمت وجود انسان به روح و جان او بستگی دارد، و زندگی جسمی انسان نیز به خاطر وجود روح در او شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او سلامی کرد و گفت، ای پیر وحش، از روی لطف و کرم بر این جسم لاغر من رحم کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این نیمه جان در جسم من هست، لطفی کن و استخوانم را نشکن.

هوش مصنوعی: هرچند که در زندگی و در کارهایم به سوی مرگ می‌روم، اما هنوز در زندگی و کوچه‌های دنیا به نوعی در حال حرکت و فعالیت هستم.

هوش مصنوعی: اما من دارای جان هستم و این جان برای من شیرین است، هرچند که جان این خر بیچاره باشد.

هوش مصنوعی: از این فراتر برو و به این جسم خاکی و مادی اهمیت نده، در عوض از من ارزش حقیقی و خالصی بگیر.

هوش مصنوعی: سرمایه‌دار من، صاحب ثروتی فراوان و زیادی است.

هوش مصنوعی: تو با نگاه مهربانانه‌ات به من کمک کردی، اما مانند خر عیسی به من توجه کردی و مرا نادیده گرفتی.

هوش مصنوعی: تو برای من جایی از سنگ مرمر ساخته‌ای، اما خودم را در میان خار و گیاهان بی‌ارزش قرار دادی.

هوش مصنوعی: ما به پرند رنگی پالان زدیم، تو هم با پارچه‌ای زیبا و خارجی مانند دیبا، بره را آراستی.

هوش مصنوعی: تو طلا را به شکل نعل درآوردی و اکنون این نعل طلا بر دست و پای من قرار دارد.

هوش مصنوعی: نعل‌ها را از دست و پای من بردار و از بدن من که در آرامش است عبور کن.

هوش مصنوعی: نعل‌ها را از پای این خر بیچاره جدا کن و با پولی که به دست می‌آوری، صد تا خر خریداری کن.

هوش مصنوعی: زمانی که آن گرگ این راز را از آن حیوان شنید، چشمان دانایش به ناگاه کور شد.

هوش مصنوعی: بله، بله، به خاطر حرص و طمع‌ها، ای پسر، چشم‌ها و گوش‌ها نادیده و ناشنوا هستند.

هوش مصنوعی: زبان‌های باهوش و پر سخن از حرص و طمع خاموش و بی‌صدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: طمع باعث شده که حتی انسان از حجاب و پاکدامنی‌اش هم کم بگذارد. ای کاش هزاران نفر به خاطر این حرص و طمع نفرین شوند.

هوش مصنوعی: بسیاری هستند که به خاطر طمع و خواسته‌های خود، ارزش و اصالت خود را از دست داده‌اند. چه بسا مردانی که به خاطر عواطف و وابستگی به زنان، از مقام و شخصیت حقیقی خود فاصله گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از گرگ‌های پیر و با تجربه به خاطر طمع و گرسنگی به سراغ یک خر لاغر می‌روند و او را به سادگی شکار می‌کنند.

هوش مصنوعی: آنکه بزرگان و نویسندگان را به زنجیر کشیده است، همان کسی است که جانوران را در دام گرفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: او را دیدم که به‌خاطر طمعی که داشت، به‌سختی در انتظار گروهی زیبا نشسته بود و در حیرت و شگفتی خود غرق شده بود.

هوش مصنوعی: زمانی که شیر نر به خاطر طمع و خواسته‌ای به شکل روباهی درآید، نشان دهنده این است که من از ذلت و خواری دست می‌کشم و به افتخار و عزت قانع می‌شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر طمع و حریص بودن شیران نر، ماده‌ها باید دست به چاره بزنند و کارهایی انجام دهند. اما از طرفی، من چیزی بدتر از این وضعیت نمی‌بینم.