مصرع دوم بیت 12 «کز عقب آمد پیاده پای لنگ/بار سنگینش به دوش و پای لنگ» مشکوک است زیرا در مصرع نخست نیز «پای لنگ» به کار رفته و کل بیت بدون قافیه مانده است. از آنجا که در مصرع نخست، «پیاده» را کنار «پای لنگ» می‌بینیم، منطقی است که در مصرع دوم، در کنار «دوش» واژه‌ای مانند «پشت» وجود داشته باشد. با توجه به نسخه خطی مجلس به شماره ثبت 5379، مصرع دوم چنین است: «بار سنگینش به دوش و پشت کنگ».

شاعر واژۀ «کنگ» را به معنی «خمیده» و «کوژ» به کار برده است.

یادآوری‌ها:

- در بیت شماره 43 بخش 208 مثنوی طاقدیس، دوباره واژۀ «کنگ» را به همین معنی می‌بینیم («گفت هاجر با وی ای فرتوت کنگ/ای زبانت لال باد و پای لنگ»).

- اصطلاح «کنگ پشت» در مصرع دوم بیت 9 از قصیده 52 کمال‌الدین اسماعیل آمده است («کنگ پشتی به روستا باشد»)

به استناد نسخه خطی مجلس، پنج بیت پیش از بیت شماره 2 کنونی وجود دارد:

رفته همراهان و تنها مانده‌ای/غیر درگاهت ز هر در رانده‌ای

در بیابان تن به مردن داده‌ای/دل به مرگ خویشتن بنهاده‌ای

بینوایی مبتلایی خسته‌ای/صید در دامی شکار بسته‌ای

پای من لنگ و ره دشوار پیش/بار من سنگین و پشت ناقه ریش

مرکب از دستم عنان بگرفت و رفت/دزد آمد آب و نان بگرفت و رفت