هوش مصنوعی: یک خر به زمین افتاد و پایش شکست. جان او به خاطر زحمت و فشارهایی که کشیده بود، از رنج رها شد.

هوش مصنوعی: وقتی آن خر بیچاره از کار افتاد، بار را از دوش آن خر برداشته و رها کرد.

هوش مصنوعی: در بیابان، او خود را به وضعیت خطرناکی سپرد و بارهایی که بر دوش خر بود، از یاد برد.

هوش مصنوعی: ای پسر، اهل دنیا را باید مانند آن خر دانست که فقط در جستجوی خواسته‌های خود هستند و به حقیقت و ارزش‌های بالاتر توجهی ندارند.

هوش مصنوعی: بار آن‌ها مانند بار خر بر دوش است و همه در دور و بر آن به جنب و جوش و سر و صدا مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: همه چیز در حال چرخش است و صبح و شام می‌گذرد، اما من همچنان منتظر ایستاده‌ام تا سلامی دریافت کنم.

هوش مصنوعی: هر یک از آن‌ها کیسه‌ای پر از بار با خود آورده‌اند، ای الاغ خوب.

هوش مصنوعی: وقتی کسی با سلامی تو را متوجه خود می‌کند، تو از فکر و هوش خود غافل می‌شوی و سپس مسئولیت و بار مشکلاتش را بر دوش تو می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر به عمق صحبت‌های او دقت کنی، می‌بینی که منظورش این است که او می‌خواهد تو را تحت تاثیر قرار دهد و بر تو تسلط پیدا کند.

هوش مصنوعی: می‌گوید اگر من بنده تو هستم، پس تا زمانی که زنده‌ام، یعنی تو هم برای من مانند یک استراحت‌گاه هستی.

هوش مصنوعی: آگاه باش که آنچه او به تو می‌گوید، طراحی شده تا تو را فریب دهد و به دام بیندازد.

هوش مصنوعی: آب و جوی که در آن قرار داری، تو را به آرامش دعوت می‌کند؛ اما اگر به هوش نباشی و تسلیم اشکال و سختی‌های آن شوی، ممکن است در دام مشکلات بیفتی.

هوش مصنوعی: به آرامی نزدیک می‌شود و وقتی به تو می‌رسد، بارش را بر دوشت می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر روزی به واسطه‌ی شرایط سخت و ناگوار شکست بخوری، نباید نگران باشی؛ چرا که هیچ کاری از دست تو برنخواهد آمد.

هوش مصنوعی: تو هیچگاه در آستانه خود او را نمی‌بینی، چون هرگز تو آن خر نخواهی بود.

هوش مصنوعی: پسر، حالا که زمانش رسیده است به دنبال ترک‌ها برو و آنها را بگیر، چون هنوز دیگران موفق به این کار نشده‌اند.

هوش مصنوعی: این شعر به شخصی اشاره دارد که به درک و کشف حقیقت دست یابد و از وضعیت‌های نامناسب و ناپسند دوری کند. به او یادآوری می‌شود که از ترس یا فشارها، خود را در موقعیت‌های نامطلوب قرار ندهد و به جایگاه واقعی خود آگاه باشد. در نهایت، توصیه می‌شود که به خود و توانایی‌هایش اعتماد کند و از کمبودها نترسد.

هوش مصنوعی: بار مسئولیت تو فقط بر دوش خودت است، بنابراین نباید بار اضافه‌ای از دیگران بر دوشت بگذاری.

هوش مصنوعی: دوباره در مسیری که پر از خطر است، تو در این حال بی‌خبر در حال حرکت هستی.

هوش مصنوعی: راه بسیار طولانی، سخت و وحشتناک است. کوهی بعد از کوه و دره‌ای عمیق پس از دره‌ای عمیق دیگر قرار دارد.

هوش مصنوعی: در مسیر تو موانع و دشواری‌های زیادی وجود دارد و این موانع به شدت از آنچه تصور می‌کنی، بزرگتر و سخت‌تر هستند.

هوش مصنوعی: این سرزمین پر از سنگ‌ها و دشواری‌هاست و در بیابان آن نه آبی وجود دارد و نه گیاهی.

هوش مصنوعی: در هر سوی دزدان چابکی در انتظار نشسته‌اند و هر کسی را که بخواهد راهی را طی کند، در کمین گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در هر سوی زمین پشته‌های خاکی از اجساد وجود دارد و بوی خون از هر سمت خارها به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: در آنجا هیچ نشانه‌ای از وجود نیست؛ نه ردی از پای کسی دیده می‌شود و نه صدای اسب یا جارچی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر کسی به سراغ من بیاید، من نشان می‌دهم که چگونه افراد گمراه می‌شوند و راه درست را به آن‌ها آموزش می‌دهم.

هوش مصنوعی: در نهایت می‌بینی که موجودی خطرناک و شیطانی که به مردم آسیب می‌زند، وجود دارد.

هوش مصنوعی: پسرم، چون این مسیر برای ما پیش روست، بار سنگین در چنین راهی نادرست است.

هوش مصنوعی: در این مسیر پرسرعت، کاروان در حال حرکت است، تو با بار سنگینت چه تدبیری خواهی اندیشید؟

هوش مصنوعی: رفیقان و یاران از تو دور شده‌اند و تو به جز درگاهت کسی را نداری، زهر دشمنی را از دل دور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در منطقه خشک و بیابان، تو به زندگی خود پایان داده‌ای و قلبت را به سرنوشت خود تسلیم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو درگیر مشکلات و سختی‌ها هستی و مانند یک صید آسیب‌دیده در دام گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: پای من دچار مشکل و راه دشوار است، بارم سنگین است و پشت الاغم پر از بار است.

هوش مصنوعی: یک مرکب از دستم گریخته و رفته است، و دزدی نیز آمد و آب و نان را برداشت و رفت.

هوش مصنوعی: وقتی کاروان رفت و تو در مسیر جا ماندی، فایده‌ای ندارد که با ناله و آه از وضعیت خود شکایت کنی.