هوش مصنوعی: ای پروردگار، ای دریای بیکران کرامت، ای بخشش‌دهندۀ بزرگ، که فقط تویی که نعمت‌های بی‌پایانت موجب جاودانی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دو عالم، فقط اندکی از بخشش تو در دنیا جلوه‌گر است و بخشش تو در عالم دیگر، همراه با ناراحتی و خشم است.

هوش مصنوعی: هر چند من در دریای نعمت‌های تو غرق شده‌ام و تمام وجودم پر از زیبایی‌های توست.

هوش مصنوعی: فرشتگان جاودانه به خوشبختی و همراهی حوری‌ها مشغولند و این خوشی و رفاه به‌طور همیشگی برقرار است و به مانند دریا پر از نور و روشنی است.

هوش مصنوعی: اما ای پروردگار، باید که من به اوج بلندمرتبه‌ای برسم و سلطنت بزرگتری کسب کنم که در آن عزت و عظمت بی‌نهایتی باشد.

هوش مصنوعی: ای خدا، تو به مؤمنان وعده داده‌ای که آنها را به مهمانی دوستیت و دیدارت خواهی برد.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای به من اجازه بده تا در جمع خاصی که در آن شاه حضور دارد، راه پیدا کنم.

هوش مصنوعی: نگاهی به زیبایی‌های دلربا خواهم انداخت و قدمی به مکان باعظمت و شکوه می‌گذارم.

هوش مصنوعی: دل من نه بهشت را می‌پسندد، نه حوریان را، و نه جوانان زیبا؛ بلکه آرزوی من چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: من مانند ماهی‌ای هستم که از آب فرات دور افتاده‌ام، ای دریاچه نجات، به سمت من توجهی کن.

هوش مصنوعی: در کنار موج‌های دریا افتاده‌ام، ای دریا! مرا به سوی خود بکش.

هوش مصنوعی: مؤمنان مانند ماهیانی هستند که در دریای رحمت خداوند زندگی می‌کنند، اما کسی که از این رحمت دور است، مانند موجودی است که در دیگ خشک صحرا گرفتار شده و از نعمت‌ها بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: این دنیا همانند یک زمین خشک و بی‌ثمر است، مانند ماه‌های گرم و سوزان مرداد و تموز.

هوش مصنوعی: سرچشمه‌ی نعمت و مهربانی، همچون دریای مواجی است که هر لحظه به تلاطم و جنبش در می‌آید.

هوش مصنوعی: ایمان‌داران همانند ماهیانی هستند که در تابستان، در میانه روز دور از دریا، در خشکی گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: مانند ماهی که بر زمین غلت می‌خورد، گاهی به پشت می‌افتد و گاهی به طرف راست و گاهی به سمت چپ حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: به آرامی و به تدریج به سوی دریا حرکت می‌کنند، اما تا کی می‌توانند خود را به دریا بسپارند؟

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که هر چیزی که در ظاهر پیدا و واضح به نظر می‌رسد، در واقع به وجود خود و حقیقتی عمیق‌تر اشاره دارد. در واقع، در دل آنچه که آشکار است، حقیقتی پنهان نهفته است که شاید خیلی‌ها نتوانند به آن دست یابند. این بیانگر این است که با تأمل و تفکر می‌توان به عمق مسائل پی برد.

هوش مصنوعی: چه زمانی ماهی به دریا می‌رسد؟ افسوس، تله‌ها در مسیر آن‌ها وجود دارند، افسوس.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌توانی ای اقیانوس سخاوت، همچون موجی بر این بیابان بوزی و آن را به حرکت درآوری مانند رودی؟

هوش مصنوعی: ماهی‌ها به دلیل شرایط سخت و گرما و خطرات موجود در این سرزمین، به دنبال راهی برای فرار از این وضعیت هستند.

هوش مصنوعی: ماهی که در دل دریا زندگی می‌کند، حوضی که در مقابلش قرار دارد، به زعم او دریا به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: ماهی‌ها در حوض کوچک زندگی می‌کنند و می‌توانند در آب به راحتی زیست کنند، ای عموی عزیز.

هوش مصنوعی: ماهی‌ای که در یک دنیای وسیع زندگی می‌کند، در برکه‌ای کوچک جا ندارد.

هوش مصنوعی: در بین آب و جوی، به دنبال جان و روح بابا بگرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به دستاوردهای بزرگ و مهم دست یابی، باید در کارها و تلاش‌های بزرگ و عمیق شرکت کنی.

هوش مصنوعی: به ویژه ای جان، آن نهنگ بزرگ که در دنیا مانند لقمه‌ای کوچک و ناچیز به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این نهنگ عظیم که در دل خود دگرگونی‌های بزرگ را حمل می‌کند، اگر بتواند آن چهار عنصر را از دست بدهد، با هیچ معجزه‌ای از آسمان هم نمی‌توان به آن دست یافت.

هوش مصنوعی: بنده ویژه خدا نهنگ است و هشت بهشت در نزد او تنها در یک جا قرار دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که یک انسان نیکوکار و نیکوخلق وارد بهشت می‌شود، مانند نهنگی می‌ماند که در حوض یا جوی آب شنا می‌کند. این تصویر بیانگر آرامش و شادمانی او در آن فضای دل‌انگیز و سرشار از نعمت است.

هوش مصنوعی: روز و شب به سمت دریا می‌رود و به سوی دریاچه‌ای بزرگ و عمیق‌تر حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من مانند ماهی در تابه به شدت می‌زند و از شدت ناراحتی و بی‌تابی، انواع ناله‌ها و درخواست‌ها را سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: شوق و هیجان در دل دریا موج می‌زند و او با قدرت و اشتیاق به سمت عمق‌های وسیع و غیرقابل‌دسترس خودش می‌رود.

هوش مصنوعی: ای کاش، ای کاش، ای حسرت، ای حسرت! من دور از تو مانند دودی در جنت می‌سوزم.

هوش مصنوعی: دور از تو دلم به شدت می‌سوزد، ای دریای بزرگواری، بگذار رحمتت به من نزدیک شود و مرا در آغوش بگیرد.

هوش مصنوعی: من مانند نهنگی هستم که در دریا زندگی می‌کند، اما در این جریان و آشفته‌گی نمی‌دانم کجا می‌توانم جایگاه خود را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من مانند نهنگی هستم که باید در دریا زندگی کنم، نه در جوی کوچکی که فضای محدودی دارد.

هوش مصنوعی: ای تو همچون دریایی هستی که تمام ویژگی‌های جود و بخشش را در خود دارد، لطفاً با مهربانی و سرعت به من نزدیک شو.

هوش مصنوعی: ای دریای رحمت، یک موجی بلند کن و ماهی را به سمت خود بکش از کنار.

هوش مصنوعی: اگر در آن دریا محبوبم نیست، از این به بعد در بهشت هم راحت نخواهم بود.

هوش مصنوعی: زندگی واقعی بسیار ارزشمندتر از ظواهر فریبنده و ناپایدار است. من به دنبال واقعیات عمیق و سرشار هستم و نمی‌خواهم فقط به چیزهای گذرا و بی‌ارزش اکتفا کنم.

هوش مصنوعی: از لطف و بزرگواری‌ات، مرا به محفل با عظمت و مقام بالا راه بده و در آنجا به من نیز جایی بده.

هوش مصنوعی: می‌پرسم، پاسخ کن و با هزار نوع لطافت بگو.

هوش مصنوعی: دل به شوق یک کلام از تو، مثل کباب سوخته شد. ای کسی که من برایت جان‌های بسیاری دارم و تو فقط یک سخن به من می‌گویی.

هوش مصنوعی: اگر از تو پیامی به من برسد، جانم را فدای آن می‌کنم و حتی بدنم را نیز تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: آنگاه کسی به درون می‌آید که همه موانع و پرده‌ها را پشت سر گذاشته و از شمارش و محاسبات فراتر رفته است.

هوش مصنوعی: حاجبان با شکوه و زیبایی در تعداد هفتاد در هفتاد، نوری درخشان و روشن دارند که از جلو و پشت آنها ساطع می‌شود.