هوش مصنوعی: وقتی در دنیا امکان پیشرفت و قدرت یافتن وجود نداشت، خداوند انسان را خلق کرد.

هوش مصنوعی: گروه‌های مقدس و پاکی که در ذهن من هزاران یاد و خاطر از آنها باقی مانده است.

هوش مصنوعی: هر کس در زندگی‌اش به مقصدی مشخص فکر می‌کند، اما از آن مقصد راهی برای عبور وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از فرشتگان داستانی نقل شده که می‌گوید: «ما هیچ‌کس را جز در مقام شایسته‌اش نمی‌شناسیم.»

هوش مصنوعی: در شب معراج، جبرئیل، فرشته‌ای بزرگ و مورد اعتماد، پیام‌های خداوند، ایجاد کننده جهانیان، را به پیامبر منتقل کرد.

هوش مصنوعی: صفحه‌ای از ایوان حق را آشکار کرده و به ما نشان می‌دهد که گلستان خلقت و عالم وجود چگونه است.

هوش مصنوعی: وقتی که از این سرزنش عبور کرد، در اولین مکان به‌جای خود باقی ماند.

هوش مصنوعی: او گفت از این پس دیگر توانایی انجام کارهایی که می‌خواستیم را نداریم و پشت این پرده دیگر چیزی برای ما نیست.

هوش مصنوعی: اگر حتی یک تار موی من از باد سر باشد، غیرت من همچون طوفانی است که همه چیز را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: برو احمد، به تو سلام می‌کنم و می‌گویم خداحافظ. ستاره‌ای که بر تو تابیده، برایت خوشبختی به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: پرهای خود را باز کن و با افتخار حرکت کن، زیرا همه فرشتگان در خدمت تو هستند.

هوش مصنوعی: کوه‌ها در پس این پرده‌ها قرار دارند و قله‌های قاف نماد عظمت و بزرگی هستند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو مانند سیمرغ، روح و جانت را به پرواز درآوری، همانند جان خودت مکانی در آنجا بساز.

هوش مصنوعی: تو مانند سیمرغ هستی، پس برو به کوه قاف، جایی که کبوتر هرگز نمی‌تواند به آنجا برود و با تو مبارزه کند.

هوش مصنوعی: چه کسی مانند کبوتر در دشت و کوه پرواز می‌کند و به نهایت سفرش می‌رسد، تا به درختان و شاخسارها برسد؟

هوش مصنوعی: وقتی فرشتگان شوق و غیرت را در آدم ندیدند، از عنصر و ماده او را آفریدند.

هوش مصنوعی: روح را مشغول خشم و شهوت کردند و سپس آن را با بدن پیوند دادند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که انسان به تمایلات و خواسته‌های نفسانی خود گرایش دارد، هر چیزی که به او داده شود، باز هم بیشتر از آن را طلب می‌کند و سیراب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: از خشم او، غیرت در دلش نمایان شد و به خاطر این غیرت، هر پرده‌ای را در هر جا پاره کرد.

هوش مصنوعی: خشم و شهوت ابزارهایی هستند که روح را به حرکت در می‌آورند و روح از طریق این دو به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: روحی که مسیر را می‌شناسد، خوشبخت و شاداب است و به خوبی می‌داند که کجا باید درخشش و ظهور خویش را نشان دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که روح بر این دو اسب سوار می‌شود، نه به زمین می‌آید و نه بر تخت عرش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر به او راهی به مقام و قدرت بدهند، باز هم از سر غیرت، بر خود و بر موقعیتش تکیه می‌کند و آن را به پلیدی‌ها رها نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی او را نمی‌دیدی، در پی نوشیدن می‌رفتی و تا عالم روحانی پیش می‌رفتی.

هوش مصنوعی: زیرا که در آن مکان راهی نیست، بنابراین از خواستن آنجا، نفسش را بند آورده است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، این احساسات و تمایلات برعکس و غیرمنتظره ظاهر می‌شوند و همچون یک نشانه‌ای از خودپسندی و ادعای بزرگ به سمتی می‌جهند.

هوش مصنوعی: چند نفر نادان دور هم جمع شده‌اند و ادعا می‌کنند که خدا هستند.

هوش مصنوعی: اگر او در حضور مردم از ترس قضاوت آنها کلامی نگوید، حال او را می‌توان در زیر لایه‌های کهنه لباسش فهمید.

هوش مصنوعی: او تخته‌ای می‌سازد که نمایانگر مقام و بزرگی‌اش باشد و همچنین خنجری می‌سازد که نشان‌دهنده قدرت و تندخوئی‌اش است.

هوش مصنوعی: دشمنان من در اینجا در دام‌های فریب و بلا گرفتار شده‌اند و این دنیا برای آن‌ها مانند جهنم است.

هوش مصنوعی: از خود دور باش و از شلوغی و سر و صدا دوری کن، زیرا این در عظمت و نمایان بودن خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در نزد او، گاهی سر را به نشانهٔ فروتنی و احترام پایین می‌آورند، برخی اوقات برای که به رکوع بروند و زمانی هم برای سجده.

هوش مصنوعی: کسی را ببین که با خداوند بازی می‌کند، در حالی که در برابر عظمت و قدرت او کوچک و بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: برو و به مشکلات و دردهای خودت رسیدگی کن و در همان حال با آن‌ها بساز.

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند سبدی هستی، به آنچه درونت است توجه کن و هر چیزی که از تو خارج می‌شود را بررسی کن.

هوش مصنوعی: از تو خواهش می‌کنم که دستت را زیر بغل کسی بمال و وقتی به او می‌نگری، عظمت و شکوه او را ببین.

هوش مصنوعی: ای عمو، از این بازی‌های بی‌فایده دست بردار و برو دنبال کار و مسئولیتی که واقعاً مهم است.

هوش مصنوعی: ای مرد، با این عظمت و بزرگی، کار دشواری برای تو می‌ماند مانند آن آب‌خوری که کارش سنگین است.