هوش مصنوعی: ای قلم، روشن است که به حال مؤمن در کاخ زرق و برق و زیبایی توجه کن و دوباره روی او متمرکز شو.

هوش مصنوعی: زمانی که آن بنده خاص خدا در دنیای روشنایی و پاکی متوقف شد و عهد و پیمانی را به جا گذاشت.

هوش مصنوعی: نور آن را به خود جذب کرد، مانند این که شکر در آب حل شود و آب شیرین شود.

هوش مصنوعی: لباس عطار باعث می‌شود که عطر و بوی خوش در فضا پخش شود، در حالی که مسگران با دوده‌ای که روی دندان‌هایشان نشسته، مواجه هستند.

هوش مصنوعی: جایی که آتش می‌زنند و گرما وجود دارد، همه چیز خاکستری و دودی می‌شود، اما آشپزی که در حال پخت و پز است، لباسش به خاطر چربی و روغن کثیف می‌شود.

هوش مصنوعی: عطر گل از سوی باغبان به مشام می‌رسد، همان‌طور که عطر جان و روح از کسانی که جان دارند به ما منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: آتش دوزخ، انگشتانش را به سمت کسی دراز می‌کند و برعکس، نور بهشتی به بی‌غش بودنش دچار تغییر می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که آن بنده در دریای نور غوطه‌ور می‌شود، تمام وجودش همچون کوه طور با نور فراگرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: ذره‌ای از نور جان بر کوه تابید و کوه نیز از سر تا پا روشن شد.

هوش مصنوعی: نور به کوه طور تابید و آنجا روشنایی بخشید، در نتیجه، تباهی و تاریکی مادیات از این نور از بین رفت.

هوش مصنوعی: نور تبدیل به روشنایی شد و به آسمان‌ها رفت، اما طبیعت تاریک او به خاک بازگشت.

هوش مصنوعی: نور از تاریکی‌ها خارج شد و به همین دلیل در جایی آرام نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: کوه طور که موسی در آنجا با خداوند ملاقات کرد، به مکان عبادت و نیایش تبدیل شد و در این تجلی، بویی روحانی و معطر در فضا پخش شد.

هوش مصنوعی: کوه طور که محل ملاقات موسی با خداوند بود، به عنوان همدم و همراه او قرار گرفت و در سایه تابش نورهای الهی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: یک مؤمن مخلص در دریای نور الهی، نوری دیگر مانند کوه طور بر او درخشید.

هوش مصنوعی: صحبت از زیبایی و لذت‌های بهشت بی‌مورد و بی‌فایده است، در حالی که کسی که دنبال حقیقت و روشنی است، به دنبال منبع نور و معرفت خواهد بود.

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند در یک مکان بماند و همیشه به حرکت ادامه می‌دهد. هدف و انتهایی برای او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او هیچگاه نمی‌تواند یک لحظه صبر کند و نه می‌تواند به سمت بالا پرواز کند و نه به سمت پایین نزول کند.

هوش مصنوعی: اگر در محفل اطمینان و آرامش، مقام و جایگاهی به دست آورد، باز هم او را با پیام و اشاره‌ای مورد احترام قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: اینجا دچار آرامش در جایگاه بال و پر نشو، بلکه از این مکان فراتر برو و اوج بگیر.

هوش مصنوعی: پر و بال این مرغ آسمانی را بگشایید تا بتواند در باغ گل‌های بهشتی پرواز کند.

هوش مصنوعی: ای پرنده جان، خانه‌ات در باغ زندگی است، پس برخیز و به آشیانه‌ات برو.

هوش مصنوعی: ای قطره، از این دریای بی‌پایان فرار کن و خودت را به‌سوی آزادی برسان.

هوش مصنوعی: انسان در طول روز و شب در سفری دائمی است و یا به بهشت می‌رسد یا به جهنم.

هوش مصنوعی: این مسافر همواره در حال حرکت و جنب و جوش است؛ گاهی در شادی و سرور به سر می‌برد و گاهی در اندوه و گریه.

هوش مصنوعی: در بعضی مواقع، جریان زندگی خود به خود به جلو می‌رود و گاهی دیگران آن را به سمت‌های مختلف هدایت می‌کنند. در این روند، تلاش و کوشش بی‌پایانی وجود دارد که انسان‌ها همواره در حال کشمکش و تلاش برای پیشرفت هستند.

هوش مصنوعی: اگر شخصی به سمت سرزمین روشنایی برود، نور او به سمت خود می‌آید و حتی اگر لازم باشد، با زور به سوی او خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به سمت زندان ظلمت برود، خود ظلمت او را به سمت زندان می‌کشاند.

هوش مصنوعی: پای او با صد بند زنجیر بسته شده، اما خواجه همچنان به راه خود ادامه می‌دهد و می‌رود.

هوش مصنوعی: کوشش کن ای عزیز، تا به جایگاهی بالا تر از این که به منبع بخشنده و جان‌افزای زندگی نزدیک‌تر شوی.

هوش مصنوعی: زمانی که تو وجود داری، روز و شب را به سفر بگذران و سفری به سوی آن دریای گرانبها آغاز کن.

هوش مصنوعی: زمانی که آزادی برای پرواز وجود دارد، چرا باید در قفس بمانی؟ تا کی باید در انتظار بمانی؟

هوش مصنوعی: وقتی دارای توانایی و آزادی هستی، جای تعجب نیست که چرا درگیر محدودیت‌ها شده‌ای.