هوش مصنوعی: هر شخصی در محله او زندگی می‌کند، اما درد و رنج او، ای کاش به جان من بیفتد.

هوش مصنوعی: یک روز، مجنون را دیدند که در دشت در حال گردیدن به دور یک سگ است.

هوش مصنوعی: گاهی خاک پای او را برمی‌داری و گاه آن را به چشمانت می‌چسبانی یا بر سرت می‌گذاری.

هوش مصنوعی: مجنون، بگو این دیوانگی چیست و این چه هنری است که از این دیوانگی به دست آمده؟

هوش مصنوعی: مجنون گفت که این دیوانگی من نیست، بلکه این سگ در جلوی خانه لیلی است.

هوش مصنوعی: چون این سگ در آن کوی آشناست، خاک پایش برای ما مانند طوطیای چشم است.

هوش مصنوعی: هرچند که در نظر و ظاهر، طواف دور سگ به خوبی جلوه می‌کند، اما حقیقت به دقت بررسی می‌کند و واقعیت را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: در حضور یک فرد با دانش و آگاه، به موضوعات خاص نباید سطحی نگاه کرد.

هوش مصنوعی: هر کجا که زیبایی و لطافت وجود داشته باشد، دلپذیر است، چه از سرزمین تبت باشد یا از سرزمین حبشه.

هوش مصنوعی: هر کسی که چهره‌ای زیبا دارد، دل‌نواز و دل‌انگیز است و هر کس که قامت خوش‌فرمی دارد، جذاب و دلربا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: چه فرقی می‌کند که کسی محبوب باشد یا خطاکار، چه او شاهزاده باشد یا یک گدا؛ در نهایت، همه انسان‌ها در یک سطح هستند.

هوش مصنوعی: آهنگ زیبا و دلنشینی وجود دارد که می‌تواند ناشی از نوازندگی ساز یا آواز پرنده باشد.

هوش مصنوعی: دانش، هدف اصلی و والای زندگی است، چه سرچشمه‌اش از یونان باشد یا از فاریاب.

هوش مصنوعی: علم از عالم به انسان منتقل می‌شود، ای ولی، خواه آن عالم ابن قِسطا باشد یا بوعلی سینا.

هوش مصنوعی: مرد تاجر به دنبال سود است و اهمیتی ندارد که این سود از مسلمان باشد یا یهودی.

هوش مصنوعی: وقتی مسیری که درست و صحیح است، از دید دانا مشخص شود، باید به آن سمت بروی و از سرزنش و ایراد دیگران چشم‌پوشی کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اگر هدفی مشترک وجود داشته باشد، نباید راه‌های جستجو برای رسیدن به آن هدف از یکدیگر جدا شود. به عبارتی دیگر، در مسیر دستیابی به خواسته‌ها و اهداف، هماهنگی و اتحاد اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: کاروان‌ها از مصر و عمان و نجد و شام همه در سرزمین بطحا به مقصد نهایی خود می‌رسند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این سفر راه خود را گم کند، حتی اگر دچار اشتباه شود، سرانجام به سمت مقصد خود هدایت می‌شود.

هوش مصنوعی: در این مسیر، هیچ عمل بی‌پاداش و اجر نیست، و از این خطاها هم آگاه‌تر، تنها خداوند می‌باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی را که می‌بینی، ای دوست خوب، در مسیری که می‌رود، مقصد او را پیدا کن.

هوش مصنوعی: اگر در طلب جایی باشی و بخواهی با کسی همراه شوی، همراهی تو با او می‌تواند بسیار خوب و دلپذیر باشد.

هوش مصنوعی: اگر همراهی در مسیر نباشد، بهتر است که در آن راه قدم نگذاری؛ زیرا رفیق همانند خانه و آسایشگاه توست.

هوش مصنوعی: اگر هدف او را نمی‌دانی، بهتر است سکوت کنی و لب از خنده بربندی، زیرا تو از او اطلاعاتی نداری.

هوش مصنوعی: شاید او هم هدف شایسته‌ای دارد، و به همین خاطر از این مسیر به سمت مقصدش آمده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی هستند که در حال حاضر در وضعیتی قرار دارند که نه می‌دانند کجایند و نه آگاهی از حال خود دارند؛ آن‌ها در عالم مستی و سرخوشی غوطه‌ورند و به اطراف خود توجهی ندارند.

هوش مصنوعی: اگر یک سحر و جادو باعث شود که دل انسان آه و فغان کند، آنقدر ناراحتی و درد در دل او وجود دارد که صدایش به آسمان‌های هفت‌گانه می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر انسان زبان خود را در بیان نارضایتی و شکایت بگشاید، باعث می‌شود که در میان فرشتگان سر و صدای زیادی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: اگر دل انسانی در صبحگاه آه عمیقی بکشد، این آه می‌تواند به حدی تاثیرگذار باشد که حتی عرش الهی را به لرزه درآورد.

هوش مصنوعی: اگر خداوند بگوید “ای پروردگار من”، بنده در پاسخ به او خواهد گفت “لبیک، ای پروردگارم”.

هوش مصنوعی: او ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته باشد، اما این تأثیر از نوشیدنی معمولی نیست؛ بلکه از شراب خاصی است که او را به این حال و حالت درآورده است.

هوش مصنوعی: اگر او پایه و اساس ندارد، نه پا و نه سر، چرا این همه خود را در مسیر عشق فدای دلبر کرده است؟

هوش مصنوعی: اگر کسی بی‌دلیل احساس خوب و خوشحالی می‌کند، این به خاطر عطر دلنواز اوست و اگر در اضطراب و نگرانی است، ناشی از زیبایی و جذابیت موی اوست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به شیدایی دچار شده باشد، دیگر از خودآگاهی و حال خود بی‌خبر است.