هوش مصنوعی: مدتی زبان به سخن نمی‌گشودم و سکوت کرده بودم تا اینکه برای آموختن از شاه خود به گفتگو پرداختم.

هوش مصنوعی: مدتی در شرایطی بودم مانند یک کودک که هنوز شیر می‌نوشد، بی‌صدا و خاموش، فقط با گوش‌هایی شنوا.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آن پادشاه زبانم را به لطف و محبت خود باز کرد، من نیز شروع به صحبت در ستایش او کردم.

هوش مصنوعی: اگر انسان‌ها همچون خفاش‌ها در برابر آفتاب پوشیده و در حجاب می‌بودند، جهان به این وضعیت نمی‌رسید.

هوش مصنوعی: من در تعریف و ستایش او سخن گفتم و جهانی پر از زیبایی و ارزش آفریدن.

هوش مصنوعی: اگر چشم مردم این زمان نابینا بود، چهرهٔ پادشاه از دید آن‌ها پنهان می‌ماند.

هوش مصنوعی: من پرده را از چهره‌اش کنار می‌زدم و با او روبرو می‌شدم، مانند اینکه آینه‌ای پیش روی او قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: آینه، چه می‌توانم بگویم برای کسی که در تاریکی است و به نور نمی‌رسد؟ چه سخنی می‌توانم درباره خورشید بگویم برای کسانی که نمی‌توانند آن را ببینند؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهم بگویم آنچه که اتفاق افتاده، مناسب است، مردم نمی‌توانند آن را درک کنند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم آنچه را مردم می‌فهمند بگویم، باید جواهرات زیبا را به پیراهن کهنه بیاویزم.

هوش مصنوعی: کسی که خود تجلی واقعی خداوند است و وجهه‌ی اوست، آیا کسی می‌تواند او را وصف کند یا به درک او برسد؟

هوش مصنوعی: کسی که بیناست و نور را می‌شناسد، نمی‌تواند به شخص نابینا که از نور بی‌خبر است، توضیح دهد که نور چیست و چگونه است.

هوش مصنوعی: من در ستایش او سخن می‌گویم، اما تنها با عده‌ای خاص و با زبان دل، نه با زبان معمولی.

هوش مصنوعی: اکنون می‌خواهم جایی دیگر را زینت دهم و اهل دل و جان را به آن‌جا هدایت کنم.

هوش مصنوعی: محلی برپا می‌کنم ولی نه از مصالح معمولی، بلکه فضایی را فراهم می‌کنم برای آرامش و انس با کسانی که دل‌های پاک و عاشق دارند.

هوش مصنوعی: ما با هم رازهایی داریم که باید در خفا نگه‌داریم و آن‌ها را علنی نکنیم.

هوش مصنوعی: سخن و رازهای دوستان را نمی‌توان به راحتی بیان کرد، بلکه باید این اسرار را در دل نگه داشت.

هوش مصنوعی: اگرچه دل در آتش پنهان است، اما بگو که این آتش در دل خوشایند است.

هوش مصنوعی: بدن در آتش دچار سوختگی و خاکستر می‌شود، اما دل می‌تواند در دل آتش به طلا تبدیل شود.

هوش مصنوعی: اگر بدن در آتش بسوزد، نابود می‌شود؛ اما اگر دل شکسته و آلوده شود، می‌تواند پاک و صاف گردد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که هرچند دل انسان از حرارت شعله‌ها و آتش زبانه می‌کشد و سیاه می‌شود، اما همچنان قلب شخص می‌تواند به رنگ سرخ عاشقانه درآید و احساساتی را تجربه کند. در واقع، این شعر به تضاد بین درد و عشق اشاره دارد.

هوش مصنوعی: گرمای بدن برای مجنون قابل تحمل است، اما آتش دل عاشقان چیزی است که سزاوار آن‌هاست.

هوش مصنوعی: انسانی باید باشد که فراتر از تجربه‌های معمولی و سختی‌ها رفته باشد و همچون شعله‌ای در آتش، تمام وجودش پر از شعف و انرژی باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شعله‌ای از این آتش برآید، دیگران از داغی و سوزندگی آن آتش مطلع خواهند شد.

هوش مصنوعی: اکنون می‌خواهم به تنهایی و آرامش بپردازم و این آرامش را با زیبایی‌های جانانم تزئین کنم.

هوش مصنوعی: در آن مکان، انسان فرزانه‌ای آتش عشق و شور در دل خود و همراهانش بر می‌افروزد و آن‌ها را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: برای خودم فضایی آرام و خلوت ایجاد می‌کنم تا در آن راز و نیاز کنم و به درگاه اشراف و شخصیت‌های بزرگ روی آورم.

هوش مصنوعی: در اینجا به دور از هیاهو، فرشته وحی (روح الامین) به عنوان خدمتکار عشق در مکانی با شکوه و سرسبز و دلپذیر حضور دارد.

هوش مصنوعی: دومین صف از ما خواسته است که با نور عشق تزئین شود.

هوش مصنوعی: صفه‌ای وجود دارد که جان عاشق را می‌سوزاند و شمع آن با نور عشق خالص روشن است.

هوش مصنوعی: ای سلطان جان، من همواره می‌گویم که وجود تو روح دنیا را فدای خود کرده است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر تو آذین بسته و جانم برای خدمت به تو آماده است و ایستاده است.

هوش مصنوعی: چشم من به شما دوخته شده و قلب و جانم فدای راه شماست.

هوش مصنوعی: عزیزم، قدم‌های مبارک تو ارزش بیشتری از چشم‌های من دارند، پس لطفاً بر جان من گام بگذار.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به طور عاطفی از عشق و دوری صحبت می‌کند. او این گونه بیان می‌کند که گرد و غبار مسیر تو همچون مرواریدی در چشمانش نشسته است و به خاطر درد جدایی تو، رنج زیادی را تحمل کرده است.

هوش مصنوعی: اجازه بدهید تا با زبانم داستان عشق را بیان کنم و آن را در جمع شما بگویم.

هوش مصنوعی: من از عشق کسانی که جان می‌افزایند سخن می‌گویم و با شجاعت درباره زیبایی‌های محبوبانم در جمع صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من شعله‌های عشق و احساس را شعله‌ور می‌کنم و این آتش را در دل مردان و زنان زنده نگه می‌دارم.

هوش مصنوعی: واقعاً عشق مانند آتش سرکش و طغیانی است که هر دو عالم را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و از این آتش، همه چیز گرم و زنده می‌شود.