هوش مصنوعی: ما در این دنیا با کسی آشنا بودیم که در ظاهر و باطن، شناخته شده بود.

هوش مصنوعی: ما در روزگار دوستی و آشنایی با هم بودیم و از این دوستی و رابطه، seeds of connection را کاشتیم.

هوش مصنوعی: من شب‌ها به خاطر غم‌ها و رنج‌ها زیاد سختی کشیدم و با مهربانی آنها را از دل بیرون بردم.

هوش مصنوعی: در راه او جانفشانی‌ها و کمک‌هایم را در تمام روز و شب انجام دادم.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی را تحمل کردم تا شاید درمانی بیدا کنم و سختی‌ها را گذرانده‌ام تا کمی آرامش بیابم.

هوش مصنوعی: روزی خبر رسید که آن مرد بی‌محبت، پیوند محبت و وفا را قطع کرد.

هوش مصنوعی: قطعه ای از دل را پاره کرد و بار دیگر به دوش کشید. دشمنی با دشمن کار سختی نیست، اما کشتن او کار آسانی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: از سخنان و رفتار او بوی خون به مشام می‌رسید، نه فقط از گفته‌هایش.

هوش مصنوعی: به او گفتم: روزی که ای عزیز، راست و صادقانه به من بگو که ما از کجا آمده‌ایم و وجود ما چگونه شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شایسته جفا و بی‌محبتی بودی، از محبت و عشق روی برگردانده‌ای.

هوش مصنوعی: مدت‌ها قبل گفتم که یکی از نزدیکان من مریض شده است، ای امانت‌دار.

هوش مصنوعی: تو از او وفا نپرسیدی و به یاد بیمار ما هم نیفتادی.

هوش مصنوعی: از تو انتظار دارم که این امید را در من تقویت کنی. به همین دلیل با خوشحالی به تو گفتم، ای مرد خوشبخت!

هوش مصنوعی: اگر از من پاداشی نرسد، امیدوارم که این گناهی که کرده‌ام بخشوده شود به خاطر آنچه انجام داده‌ام.

هوش مصنوعی: باید بدانیم که مجازات باید متناسب با اشتباه باشد و این اشتباه به اندازه‌ای جدی نیست که نیاز به تنبیه سختی داشته باشد.

هوش مصنوعی: من به خاطر رنج خودم از شما نمی‌توانم چیزی بگویم، تو باید در مرگ ما نایی و قوت داشته باشی تا با آن کنار بیاییم.

هوش مصنوعی: ای نی، تو چقدر با هنر و زیبایی کمر به قتل من بسته‌ای، هر بار که فریاد می‌زنی، تحسین‌برانگیزی!

هوش مصنوعی: ما بر خود می‌بالیم که از دوستانمان اعتبار و آزمایش نمی‌گیریم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر نامهربانی‌های این افراد به شدت در رنج و ناراحتی است. کاش که از جمع این افراد دور شوم و تنها شوم.

هوش مصنوعی: در حال حاضر آرزوی من برگزاری محفل دیگری است و اشک‌های شوق در گلویم حبس شده‌اند.

هوش مصنوعی: جایی که جمعی از افراد مقدس گرد هم آمده‌اند، دور از ظلم زمان و فضای مکانی می‌باشد.

هوش مصنوعی: محفل ما به خاطر نور خالص و پاک خداوند روشن است، نه به واسطه تابش خورشید تاریک.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از این دنیا و محدودیت‌های آن خارج شوم، نه اینکه زندگی‌ام تنها در زیر یک سقف محدود باشد.

هوش مصنوعی: من دنیایی می‌خواهم فراتر از آب و خاک، دنیایی که در آن اجسام پاک و خالص وجود داشته باشند.

هوش مصنوعی: شخصی عاری از آلودگی‌های دنیوی و مادی است و آسمان و دنیای پیرامون او از هر نوع ناپاکی و ناپسندی دور است.

هوش مصنوعی: نور روز به خاطر زیبایی چهره‌اش می‌درخشد و شب‌ها هم به دلیل گیسوانش به سایه‌ای نرم و دلنشین تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغش گل‌های فراوانی وجود دارد، اما گل‌های وصل و پیوند در آن کم‌تر است. چه باغی که تمامی فصولش به زیبایی و نشاط است!

هوش مصنوعی: مطبخ سرشار از خوراکی‌های خوشمزه است و کسی که از آن بخورد، لذت خواهد برد؛ اما با این حال، وجود مخزن پر از آب، به سختی و هزینه تمام می‌شود.

هوش مصنوعی: صبح آغازش، گویی از جلد زمان بیرون آمده و شب پایانی‌اش هم به جاودانگی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: در روز و شب، آنجا جز تغییرات و حالت‌ها چیزی نیست و در غروب، جبال طور به تاریکی نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی روز به پایان رسید و به شب تبدیل شد، او نیز رفت و حضورش به وضوح به چشم آمد.

هوش مصنوعی: اما آن شب، روز متفاوتی خواهد بود؛ چرا که او از آن روز روشن‌تر است.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که روز و شب به یکدیگر مرتبط هستند. هر شب یک روز جدید را در خود دارد و هر روز نیز به نوعی به شب ختم می‌شود. زندگی و زمان به گونه‌ای جریان دارد که این دو هرگز از یکدیگر جدا نیستند و همیشه در حال تأثیرگذاری بر یکدیگرند.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این هست که روزی که به پایان نمی‌رسد و شب ندارد، روز خوشی است. یعنی وقتی که روز خوب و پر از نشاط و خاطرات خوش باشد، دیگر نیازی به شب تاریک و ناامیدی نیست.

هوش مصنوعی: ای خدا، شب‌های من را به روز تبدیل کن و روزهایم را پر از روشنایی و شادابی کن.

هوش مصنوعی: ای خدا، مرا از این شب تار برهان و به سوی روز نو و روشنایی بکش.

هوش مصنوعی: ای خدا، در مسیر نور و بلندی‌های رحمتت، از پاهایم بند و زنجیر را بردار.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من نگاه کن که در قفسی گرفتار شده‌ام و نه راه جلو دارم و نه راه پس.

هوش مصنوعی: لطفاً به من لطف کن و درب قفس را باز کن تا بعد از این بتوانم بال و پر بگشایم و پرواز کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که فرصتی برای پرواز فراهم می‌شود، من هم می‌توانم آزادی پروازم را به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: ای دوستان، حال دلم گرفته است و گل‌های وجودم اکنون در حال خشکی و پژمردگی هستند.

هوش مصنوعی: داستانم اکنون به پایان رسید، مثل صفحه‌ای که در کتابی تمام می‌شود.

هوش مصنوعی: ای زیبایی، فقط برای مدتی سکوت کن و بی‌گفت‌وگو باش، به جای گفتمان، به حال خود و وضعیت کنونی‌ات فکر کن.

هوش مصنوعی: یک سمت که از چهار سمت است، به اندازه‌ای کامل می‌شود که سه جانب دیگر نیز در آن جمع شوند تا پیامی به تو برسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پیامی از پادشاه صفه آرا (پادشاهی که بر تخت عرش قرار دارد) به تو برسد، صبر کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پیام از پادشاه واقعی بیفتد، یعنی قدرتی الهی و حق، ولی در دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خبری از آن حقیقت زنده به ما برسد، همچون وجود ظاهری و باطنی جان، واضح و پنهان است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در این دوره‌ی آخر زمان، باده‌ی ناب را برای حفظ و بقای آن جهان بیاور.

هوش مصنوعی: نور بی‌نظیر آفتاب، نماد دین است و آن راهنمایی برای انسان‌ها و خداوند است که امانت‌دار خوبی برای خلق به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: ای خورشید، پرده را از چهره‌ات کنار بزن، افسوس که این نور در پس حجاب پنهان شده است.

هوش مصنوعی: ای نور چشم بهترین پیامبران، تو هستی جانشین سالار جهان.

هوش مصنوعی: اکنون دست به کار شو و از نیام تیغ غیرت را بیرون بیاور تا به یاری سرنوشت بشتابیم.

هوش مصنوعی: ای فرزند غزالی قوی، در سرزمین تو، شکارچی روباه‌ها را به وضوح ببین.

هوش مصنوعی: دستت را دراز کن و با قاطعیت به دشمنان حمله کن، سلاحی را برکش و ظالمین را شکست بده.

هوش مصنوعی: من چه بگویم که شما مالک و صاحب این سرزمین هستید، هر چیزی که از من برآید فقط مزاحمت و بی‌جایی است.

هوش مصنوعی: کشور متعلق به توست، ای بزرگوار، خواه می‌توانی آن را آباد کنی و خواه ویران.

هوش مصنوعی: آنچه که من بیان می‌کنم از روی نادانی است و آنچه را که نگفته‌ام به خاطر پشیمانی است.

هوش مصنوعی: از این اشتباه من بگذر، به خاطر محبت بزرگی که داری؛ چون من به راستی از خداوند بزرگ طلب بخشایش می‌کنم.