هوش مصنوعی: اگر من خودم کشاورز بودم، با کمال صداقت می‌گویم که هر درختی به جز انگور را از باغ‌ها قطع می‌کردم.

هوش مصنوعی: به‌جای هر درختی که بکارم، اگر یک گیاه کوچک هم بکارم، بهتر است، زیرا می‌توانم صد تاک دیگر بر آن بیفزایم.

هوش مصنوعی: هر بار که از میخانه بیرون می‌روم، برای هر تاکی که در آنجا بود، چشمه‌ای از جو به راه می‌اندازم.

هوش مصنوعی: من می‌کوشم تا همیشه از دیده‌ی این افراد نیکوپیمان محافظت کنم، نه در روز و نه در شب، حتی یک لحظه هم آرام نخواهم نشست.

هوش مصنوعی: من دانه‌های انگور را با دلخواه و عشق برای آنها به بار آوردم و هیچ‌کس را در آن مورد شریک نکردم.

هوش مصنوعی: انگورهایی را چیدم و به دوش خود حمل کردم و سپس با این بار سنگین به سمت میخانه رفتم.

هوش مصنوعی: پس من همه انگورها را به دستان خود له می‌کردم و آن عصاره را در کاسه‌ای که با گل پوشانده بودم، ریخته و آماده می‌نمودم.

هوش مصنوعی: در آن زمان که روز و شب در کنار جام خم نشسته بودم، از خوشحالی گاهی سرم را به جای خم می‌گذاشتم.

هوش مصنوعی: زمانی که به شراب اولی رسیدم، ابتدا برای حق سجده کردم و سپس برای آن، نمازی هم اضافه نمودم.

هوش مصنوعی: از شادی و علاقه، مدتی رقصیدم و لبانم را به خم نوشیدنی زدم، سپس سرم را بالا بردم و نگاه کردم.

هوش مصنوعی: پس از آن، مقداری از شراب را بر خود پاشیدم و پوشش و سجاده‌ام را نیز به شراب آغشته کردم.

هوش مصنوعی: لبم را با احترام بر لب خم گذاشتم و هرآنچه بودم را در آن پیمانه ریختم.

هوش مصنوعی: اگر در عمق وجودت چیزی از تو باقی مانده، ای «صفایی»، به خاطر خالص بودن نیتت، جرعه‌ای از آن را به تو می‌بخشیدم.