هوش مصنوعی: ای ستاره امید، کاش شبی طلوع کنی و ای شب تار، کاش روزی به پایان برسی.

هوش مصنوعی: تو گفتی که شب مرگ بیایم پیش تو، ولی امشب که شب مرگ است، اگر امروز بیایی.

هوش مصنوعی: من دردم را فریاد می‌زنم، اما او، که ماه زیبایی است، به صدای من توجهی ندارد. ای حسرت، چرا بی‌هدف از دل من بیرون می‌آیی؟

هوش مصنوعی: اگر روزی چهره‌ات را نشان بدهی، آتش عشق همه‌چیز را در زندگی‌ام شعله‌ور خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای پر از زیبایی و خوشبو مثل عنبر، کارها را به دست بگیری و یک گره از موهای مشکی کسی را باز کنی، دنیای دیگری را می‌توانی تجربه کنی.

هوش مصنوعی: دل ما در تسخیر گرفته شده است، و به خاطر ویژگی‌های منفی خودمان اندوهگین هستیم. ای کاش با یک نگاه وسوسه‌انگیز، دل ما را فریب‌دهی و به دست آوری.

هوش مصنوعی: دل خود را جستجو کردم و نشانی از آن را به تو ارائه دادند، اما چه فایده وقتی نمی‌دانم تو کجا هستی.

هوش مصنوعی: چهره او را ببین تا غم و اندوه را از دل پاک کنی و آن را روشن کنی.