هوش مصنوعی: ای ساقی، به یاد محبوبم، برایم جامی از شراب بیاور. چه باک از گناه و اشتباه، وقتی که یاد او در دل است.

هوش مصنوعی: من لباس کهنه و ساده‌ای به تن دارم و به خاطر عشق او از ثروت و مقام قیصر شرمنده‌ام و از کلاه او عذاب وجدان دارم.

هوش مصنوعی: من از فقر خود خجالت‌زده نیستم، چون اگر بخواهم می‌توانم با ثروت و دارایی‌های شهرهای ثروتمند مثل اصفهان و ری رقابت کنم.

هوش مصنوعی: تا کی دل تو باید درگیر حرف‌های بی‌اساس و خرافات باشد؟ روایت عشق و رمز و راز معشوق را فقط برای دقایق کوتاهی از نوا و آواز بشنو.

هوش مصنوعی: واعظ، از تو درخواست نمی‌کنم که درباره بهشت و قصرها و حوری‌ها سخن بگویی. ما به قدری در پی خواسته‌ها و آرزوهای خود هستیم که دیگر به آن مناسبات معنوی توجهی نداریم.

هوش مصنوعی: ما مانند پرنده‌ای خوش‌آواز در باغی مقدس و زیبا هستیم و باغ ما از وزش بادهای سرد پاییزی و هوای ناخرسند مصون است.

هوش مصنوعی: ای زاهد، چرا به شخص مست طعنه می زنی؟ او به خاطر عشق دوستش مست است، نه به خاطر نوشیدنی.