هوش مصنوعی: اگر من مثل بلبل بی‌دل زبان داشتم، در روز وصال، داستانی از شب جدایی را می‌توانستم بگویم.

هوش مصنوعی: ای باغبان، در را به روی من این‌قدر محکم نبند؛ من پیش از این نیز در اینجا خانه داشتم.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها که تو به من توجه کردی و در این مسیر با رقیبی دیگر نیز بودی، ای عزیز! من همواره یک راز ناگفته و پنهانی با تو داشتم.

هوش مصنوعی: این چه رسوایی است که به وجود آمده؟ ای جوان! من هم در جوانی مانند تو مدتی عاشق بودم.

هوش مصنوعی: گاهی ای بلبل، اگر شنیدی که یار فریاد می‌زند، من هم روز و شب ناله و آه بسیار داشتم.

هوش مصنوعی: ای پروانه، عشق تو به سوز و گداز افتاده است و تو حتی با بال و پر خود نسبت به آن بی‌توجهی می‌کنی. کاش من هم مثل تو، یک یار مهربان داشتم تا به خاطرش بسوزم.

هوش مصنوعی: ای مؤذّن، چرا این‌قدر عجله می‌کنی؟ مگر قرار نیست وصالی بیشتر از یک شب باشد؟ من داستانی دارم که باید بگویم.

هوش مصنوعی: ای جان، تو در را بر من می‌بندی؛ ای کاش غیر از درگاه تو، من هم جایی برای رجوع و پناه داشتم.

هوش مصنوعی: ای صفایی، من تو را زاهد و پارسا تصور می‌کردم، اما اکنون که به تو بدگمان شدم، مرا از این بدگمانی رهایی بخش.