هوش مصنوعی: ای دختر زیبارو، تا چه زمانی می‌خواهی ایمان‌ها را نابود کنی؟ تو چه هدفی از آسیب زدن به جان مسلمانان داری؟

هوش مصنوعی: تو با یک تیر به من آسیب زدی، به‌طوری‌که هر رشته موی من به گونه‌ای پنهان شده که مانند چند پیکان احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: ای خضر با نیکوصفات، به من کمک کن تا از این سرگردانی رهایی یابم و دیگر در بیابان‌ها سرگردان نمانم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، دامن خود را از دستم نکش که به خاطر تو، به یکباره از همه چیز و همه رابطه‌ها دست برداشتم.

هوش مصنوعی: زخمی که به سر دارم، خود زخم دیگری است، و با زخم تو هیچ مرهمی مؤثر نیست. دردی که حس می‌کنم، با درد تو هیچ درمانی ندارد.

هوش مصنوعی: آیا چه چیزی از شکاف دامنش نمایان شد که با باز شدنش، چاک‌های دیگر دامن‌ها نیز باز شدند؟

هوش مصنوعی: من تبدیل به پروانه‌ای می‌شوم که دور هر شمع می‌چرخد؛ چون روشنایی تو شب‌های تار را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: من هدفم از تماشای باغ و گل‌ها غمگینی نیست؛ زیرا وقتی بوی تو در فضا پخش می‌شود، من مانند گلی در میان گلستان‌ها می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر تو ساقی باشی و پیمانه‌ات را با شراب پر کنی، حالا که از دوستانی که عهد و پیمان‌شان را شکسته‌اند، خبری به تو رسیده است، وای بر تو از این پیمان‌ها و بی‌وفایی‌ها!

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده است که مشکلات برای هر کسی که درگیر آن است، راحت‌تر شود؛ در حالی که برای بیچاره‌هایی که در صفای عشق مشکل دارند، این راحتی در دسترس نیست.