هوش مصنوعی: این دل به عشق یک پادشاه افسانه‌ای افتاده و از محبت او به دو جهان پناه آورده است.

هوش مصنوعی: اگر او با محبت خودش چهره‌اش را نشان دهد، از دل آتش‌ها گیاهی سر بر می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی او را دیدم، جانم به شدت متاثر شد و تمام شوق و سرمستی‌ام از بین رفت و فقط یک آه در سینه‌ام باقی ماند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی او بر سر خاکی بتابد، از هر خاکی ماهیِ درخشان و زیبایی خواهد ظهور کرد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت چشم‌های آن معشوق به قدری است که می‌تواند جان آدمی را تحت تاثیر قرار دهد و باعث شود که انسان احساس کند در سیاهی غرق شده است. این احساس به وضوح نشان‌دهنده‌ی عمق جذابیت و قدرت نگاه اوست.

هوش مصنوعی: از تلخی جدایی او، شیرینی مانند زهر شده و خونین، هر گوشه‌ای که پا می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر زمین و آسمان را هم به آتش بکشی، چه فایده‌ای دارد اگر تو فقط گاهی وعده و نوید بدهی؟

هوش مصنوعی: دو صد یوسف از خیال او ظاهر می‌شود که هر یک از آن‌ها چهره‌ای زیبا و دل‌فریب دارند.

هوش مصنوعی: هر بار که به چاهی می‌افتم، مانند یوسف از آنچه به آن سقوط کرده‌ام، دچار تنگنا و مشکل می‌شوم.

هوش مصنوعی: آیا، ای آقای شمس‌الدین تبریزی، از این جان‌های پرشور و عشق بگذر و دوری کن.

هوش مصنوعی: وقتی عشق او به گونه‌ای دلنواز و زیبا آوایی ایجاد کرد، گوش جان عاشق را به شنیدن رمزی فرامی‌خواند.

هوش مصنوعی: عشقش در دل مانند آتش می‌سوزاند و در هر جا که نشانه‌ای از بدی و ناپاکی باشد، آن را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: آن کسی که دلش به محبت محبوبش مشغول است، باید در برابر او مانند یک نمازگزار با خضوع و خشوع باشد.

هوش مصنوعی: از وجود جان‌بخش عشق، پادشاهی بر پارچه‌ی سرنوشتش نقش زیبایی می‌زند.

هوش مصنوعی: هر زاغی که یکی از دانه‌های خرمن او را برداشت، به سرعت از آنجا دور شد و رفت.

هوش مصنوعی: روح‌های زائر به خاطر عشق به چهره‌ی او، از شوق، شعری می‌سرایند که یادآور زیبایی و هنر حجاز است.

هوش مصنوعی: چرا از مرگ می‌ترسی؟ برو و از عشق او، زندگی‌ای بی‌نهایت و طولانی به دست بیاور.

هوش مصنوعی: این عمر زیبا و شیرین است، پر از لطافت و عشق، که در آن به شفافیت و صداقت زندگی می‌شود.

هوش مصنوعی: اما زیبایی او شایسته‌اش است. ای جان، با ناز او احتیاط کن، چراکه خود تو نیز ناز داره‌ای.

هوش مصنوعی: خداوند که نور دین را مانند آفتاب می‌تاباند، از آن جامی که در دست دارد، جان ریش‌دار مرا سیراب کن.