هوش مصنوعی: بیایید برویم، زیبایی تو ما را واداشت تا از اینجا به دنیای شگفت‌انگیزی برویم.

هوش مصنوعی: دوست یک جام پر از زهر را برای ما آورد و وقتی که زهر در دست او بود، ما با خوشحالی آن را نوشیدیم.

هوش مصنوعی: او گفت: «خوشحال باش، چون ما برای تو صد جان دیگر هم می‌دهیم. ما هیچ‌کس را بی‌دلیل آزرده نکرده‌ایم.»

هوش مصنوعی: گفتم: «اگر تو به خاطر ما جانت را فدای ما کنی، پس ما نیز بدون شک نامرد خواهیم بود اگر در این شرایط بی‌تفاوت بمانیم.»

هوش مصنوعی: ما مانند نهال‌هایی هستیم که در حال رشد و نمو هستیم. اگر حتی در خاک باشیم و شرایط سختی داشته باشیم، باز هم با وجود شاه برابریم و نگران نیستیم، حتی اگر چهره‌امان زرد و رنگ‌پریده باشد.

هوش مصنوعی: ما در آسمان زندگی می‌کنیم و در دل زمین نیز حضور داریم. اگرچه در ظاهر مرده به نظر می‌رسیم، اما به واقع زنده‌ایم.

هوش مصنوعی: زمانی که جوانی که به دنبال درمان است، به درد و بیماریش می‌رسد، ما از درمان فرار کرده و به دوستی با درد روی آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: جان مانند یک آیینهٔ روشن و بی‌نقص است، اما زیبایی واقعی در ما نشان داده نمی‌شود مگر اینکه غبار از آن بزداییم.

هوش مصنوعی: این دو خانه متعلق به اوست، بنابراین به او خدمت کن و جشن بگیر که ما به او خدمت کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: وقتی چهره تو بر دل شاه نمایان می‌شود، مانند اسب زین شده‌ایم. وقتی قیافه‌ات ظاهر می‌شود، اگر هم دردی داشته باشیم، به آرامش می‌رسیم.

هوش مصنوعی: اگر تو به ما نوشیدنی می‌دهی، ما هم افتخار می‌کنیم که مستانی هستیم. اگر تو ما را پرورش می‌دهی، حتی اگر خردمند باشیم، باز هم دچار خوشحالی و شادی خواهیم شد.

هوش مصنوعی: اینجا به یادداشت شو، از زبان پرندگان توضیح بده. اگر نمی‌توانی به زبان خودشان بگویی، پس از دل و احساس خودت درباره‌اش صحبت کن.

هوش مصنوعی: انسانی به دنیا آمد و روزی بر ما ظاهر شد، به اندازه‌ای زود از این دنیا رفت که نمی‌دانم چه زمانی بود.

هوش مصنوعی: من گفتم: «به خاطر خدا، ای مهمان گرامی، چرا اینقدر زود می‌خواهی کسانی را که به تو ایمان دارند، ترک کنی؟»

هوش مصنوعی: او گفت: «کسی را نمی‌توان یافت که در این دنیا یک روز کاملاً روشن و بدون بارش سیاه از آسمان را تجربه کرده باشد.»

هوش مصنوعی: برای اینکه ما به سفر برویم و به پیش‌رفت کنیم، پیام‌آوران از منبع وجود همواره به ما می‌رسند.

هوش مصنوعی: هر غم و رنجی که به انسان فشار می‌آورد، همچون زنجیری گردن شما را به سرنوشت و وعده‌ای که در آینده برایتان مقدر شده است، می‌کشد و متصل می‌کند.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از عمرت را به شکایت و گلایه گذرانده‌ای و نیمه دیگر را در شکرگزاری و ستایش. نه به بدی‌ها فکر کن و نه به خوب‌ها، به سوی مقام والای حقیقت برو.

هوش مصنوعی: چرا دخالت می‌کنی؟ که این به جایی آمد و آن از جایی خارج شد. کار تو تنها باعث افزایش دردسر و پشیمانی نشده است.

هوش مصنوعی: به باغ دانش و خرد برو و به دنبال آرامش و رهایی بگرد. نگذار که بیهودگی تو را از تلاش برای یادگیری و رشد دور کند.

هوش مصنوعی: اگر باد امرود وزیدن بگیرد و میوه‌ها بر زمین بریزد، هرکسی که دهانش را باز کند، می‌تواند آن‌ها را بچشد و لذت ببرد.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که این نعمت، از جانب شخصی بزرگوار و وفادار است که هیچ کس نمی‌تواند آن را از تو بگیرد یا در آن دخالت کند.

هوش مصنوعی: در حال حاضر در وضعیت خاصی قرار دارم و نمی‌خواهم کسی درباره‌ام قضاوت کند. فقط به این موضوع فکر می‌کنم که آدمی که در حال ایستادن است، ممکن است از نظر ظاهر به نظرش بیاید که ایستادنش کوتاه و نشستن یا سجود کردنش طولانی است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زیبایی و روشنی حقیقی از ظلم و ناپاکی دور است. بنابراین به گوش خود گوش دِه و آماده شنیدن حقیقت و زیبایی‌های واقعی باش.

هوش مصنوعی: ما مانند گلی که با خنده از شاخه می‌افتد، به زمین افتاده‌ایم و جان خود را فدای همان شاهی کرده‌ایم که می‌تواند جان را ببخشد.

هوش مصنوعی: انسان بار دیگر از آغوش آفرینش زاده می‌شود و این بار دوم است که از مادر دنیا متولد می‌شود.

هوش مصنوعی: تو هنوز در مرحله‌ای هستی که نمی‌توانی ما را ببینی، اما زمانی خواهد رسید که فرزند جدیدی به دنیا بیاید و ببیند ما کجا قرار داریم.

هوش مصنوعی: شکایت و مصیبت نزدیکان او را نمی‌فهمد که ما در این دنیا به حیات ادامه داده‌ایم و از آن دچار رنج و درد هستیم.

هوش مصنوعی: او چه می‌داند که دنیا چیست، در حالی که خودش در زندان است، اما همه کسانی که آگاهند می‌دانند که ما در بغداد هستیم.

هوش مصنوعی: اگر به یاد ما بیفتی و در خیالت ما را تصور کنی، باید بدانی که ما نه خیالی هستیم، نه صورتی داریم و نه زبانی داریم؛ ما همچون نسیم هستیم.

هوش مصنوعی: اما اگر به دنبال شادی هستی، ما را پیدا کن، زیرا ساکنان خرم و شاداب جهان ما هستیم.

هوش مصنوعی: ما شغل شادی را از حقیقت آموخته‌ایم و در این راه، مانند مسیح به مهارت و توانایی رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: زندگی و مرگ هر دو برای ما جالب و شیرین هستند، بنابراین از آن‌ها نترسیدیم و با آرامش و تسلیم به این روند ادامه می‌دهیم.

هوش مصنوعی: رحمت و محبت در میان آنان حاکم می‌شود، درست مانند اینکه ما در برابر کفر، سخت و مقاوم هستیم، مانند پولاد.

هوش مصنوعی: هر تصوری که خلق کنی، از یک تا هزار، عددی است، و می‌دانی که ما فراتر از اعداد هستیم.

هوش مصنوعی: هر چه را که بخواهی به دنبال آن، به نوعی مانند عطسه‌ای است که پیش از گفتن "یرحمک‌الله" انجام می‌شود. یعنی وقتی که به دنبال چیز ارزشمندی می‌گردی یا از کسی چیزی می‌طلبی، باید توجه داشته باشی که آنچه به دست می‌آوری، ممکن است از طرف کسی مهم‌تر باشد.

هوش مصنوعی: افراد عاقل برای بهبود وضعیت خود گاهی مجبورند چیزهای ناخوشایند را تحمل کنند، حتی اگر آن چیز تلخ و ناخوشایند باشد. تو چه می‌دانی که در ظاهر تلخ ممکن است در واقع دارویی برای سلامتی باشد؟

هوش مصنوعی: عاشقان برای جلب توجه و عشق معشوق خود، انواع و اقسام سختی‌ها و فداکاری‌ها را متحمل می‌شوند. حال به این فکر کنید که آن معشوق زیبا و خوش‌خلق چگونه انسانی است که این همه تلاش را می‌طلبد.

هوش مصنوعی: در چنین وضعیتی قرار گرفتی که هیچ پایانی برای آن نیست. به گذشته نگاه نکن و از هر دو جهان، یعنی از وابستگی به دنیا و آخرت، جدا شو.

هوش مصنوعی: این شب قدر به قدری خاص است که وقتی صبح می‌شود، دیگر نخواهد تابید. در این شب، نشانه‌ها و دلایل قوت و قدرت تو، مانند یک سند معتبر در دست قدرت‌مندان است.

هوش مصنوعی: وقتی که امیدی به خروج تو از این دریا وجود نداشته باشد، پس کسی نادان است که همچنان به دنبال نمی‌دانم چه چیزهای بی‌فایده باشد.

هوش مصنوعی: این بخت و اقبال از آسمان و تقدیر الهی نشأت می‌گیرد و نه از دنیای مادی و تلاش‌های انسانی. یعنی موفقیت و شانس به عوامل معنوی و سرنوشت وابسته‌تر است تا به زحمت و تلاش صرف.

هوش مصنوعی: وقتی چنین چهره‌ای را می‌بینی، دیدگاه تو روشن می‌شود و می‌توانی با نگاهت گذشته را نیز بشناسی.

هوش مصنوعی: هر کسی که در نهایت به موفقیتی دست یابد، در واقع از همان ابتدا به آن چیزی که دوست داشته علاقه‌مند بوده و برای رسیدن به آن تلاش کرده است.

هوش مصنوعی: صدف به خاطر جواهر درونش، گردان می‌شود و وقتی باز می‌شود، درون خود مروارید را می‌بیند.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی جعد و حالت موی خود را ببیند، به خاطر زیبایی‌اش کلاه را از سر برمی‌دارد. وقتی به خانه‌ای می‌رسد که قبلاً پیدا کرده، دیگر نیازی نیست که زیاد صحبت کند و فقط به آرامی می‌گوید: «کوکو».

هوش مصنوعی: هرچند که گردوها نرم و ظریف هستند و به خوبی پر از مغز، آنها را بشکن و مغز را خارج کن و به سرود و آهنگ بپرداز.

هوش مصنوعی: اگرچه او بی‌عقل بود، اما حالا به عقل و درک رسیده و به مانند هندوها (که به خدمت علم و دانش معروفند) درآمده است. و اگرچه او بی‌روی (بی‌چهره و نازیبا) بود، اما از موانع و مشکلات عبور کرده است.