رباعی شمارهٔ ۹۶۲
مائیم و دمی کوته و سودای دراز
در سایهٔ دل فکنده دو پای دراز
نظارهکنان بسوی صحرای دراز
صد روز قیامت است چه جای دراز
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مائیم و دمی کوته و سودای دراز
در سایهٔ دل فکنده دو پای دراز
هوش مصنوعی: ما در دنیایی هستیم که لحظهای کوتاه داریم و خیالات و آرزوهایمان بسیار بلند و وسیع است. در این میان، خود را زیر سایهٔ دل دراز کردهایم و به آرامی زندگی میکنیم.
نظارهکنان بسوی صحرای دراز
صد روز قیامت است چه جای دراز
هوش مصنوعی: به تماشای دشت وسیعی نشستهایم که گویی روز قیامت به طول یکصد روز در آن سپری میشود. این دشت به قدری وسیع است که هیچ انتهایی برایش به نظر نمیرسد.