گنجور

رباعی شمارهٔ ۷۸

آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب
وان علم که در نشان نگنجد به طلب
سریست میان دل مردان خدای
جبریل در آن میان نگنجد به طلب

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب
وان علم که در نشان نگنجد به طلب
هوش مصنوعی: هر چیزی که در دهان جا نشود، طلب کردن آن بی‌فایده است و هر علمی که در ذهن جا نگیرد، نیز طلب آن بی‌معنی است.
سریست میان دل مردان خدای
جبریل در آن میان نگنجد به طلب
هوش مصنوعی: در دل مردان خدا، رازهای عمیق و بزرگ وجود دارد که حتی جبریل، فرشته وحی، نیز نمی‌تواند به جایگاه آن‌ها وارد شود. این معانی و مطالب به‌قدری والا و عمیق است که هیچ مخلوقی نمی‌تواند به راحتی به آن‌ها دست یابد.

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۷۸ به خوانش بهناز شکوهی

حاشیه ها

1391/10/07 14:01

سلام
به طلب نیست
بطلب درسته
اصلا معنی نمیده اگه به طلب باشه.
اصلاح کنید.

1392/11/24 01:01
مستعار

کلمه "بطلب" فعل امریست و به معنای "بخواه" و یا "آرزو کن" است, در حالیکه "به طلب" به معنای "با خواستن" است. و بنابر این "به طلب" صحیح است. چرا باید لقمه ای که در دهان نگنجد بطلبیم؟ معنا ندارد. چرا باید علمی را که در نشان نگنجد بطلبیم؟ امیدوارم که منظور درک شده باشد. همانطور که نوشته شده صحیح است.

1396/01/16 16:04
نوری

جناب مستعار
با سلام
اتفاقاً بطلب درست است نه به طلب. منظور مولانا می‌تواند این باشد که طالب لقمه‌ای باشیم که بر خلاف لقمه‌‌های غذا در دهان نمی‌گنجد (همان لقمه‌‌های رازی که در مثنوی آمده و در ماه مبارک با صدای استاد شجریان می‌شنویم) و طالب علمی باشیم که نمی‌توان بر آن نشانی گذاشت (یا از آن نشانی‌ای داد) (همون علم‌های اهل دل) و طالب سری که در دل مردان خداست و جبرئیل گنجایش آن را ندارد باشیم.

1396/03/28 16:05
مصطفی فرهنگی

سلام به دوستان
من کتاب رباعیات مولانا را به تصحیح زین العابدین آذرخش که انتشارات اقبال چاپ کرده، دیدم. در این کتاب این رباعی و واژه طلب به شکل چسبیده آمده: بطلب
ولی تصور بنده این است که پایان مصرع یک و دو باید به صورت چسبیده نوشته شود و مصرع چهارم باید به صورت جدا نوشته شود یعنی به طلب.
استدلال معنایی من این است که مولانا در دو مصرع اول امر به طلبیدن میکند و در مصراع چهارم منظورش این است که حتی جبریل هم با طلب کردن، نمیتواند به اسرار مردان خدا دست یابد.
موفق و پیروز باشید.

1396/11/12 07:02

4614

1403/09/19 08:12
اقبال کاظمی

بخوان دیوان شمس و مثنوی را 

مپرس اما هوش مصنوعی را

معلوم است که جمعبندی، سنجش و بکارگیری اطلاعاتی بدون احساس ،عاطفه و خودبرانگیزنده خیال و شعور هوش مصنوعی از ساحت ظریف شریف و بالخصوص شعر شهودی و پیچیده ای عرفانی بسیار بدور است. ولی شباهتی که هوش مصنوعی در این زمینه با افراد ازخودراضی، دیده درآ  و شارلاتان دارد در این است که هرگز در معناکردن اشعار به ناتوانی خود اقرار نمی کند و هرچه سرهم بافته به خورد خواننده می دهد، یعنی "نمیدانم" در قاموس اش وجود ندارد و من تا به حال مشاهده نتوانستم..  به هرحال من خواندن نظریات هوش مصنوعی را در مورد معنای اشعار ضیاع وقت می‌دانم مگر اینکه گاه‌گاهی به قصد تفریح و تفنن باشد. حتا می‌تواند خطر گمراهی هم داشته باشد برای آنانکه سالکان تازه وارد این وادی اند.